Vanuit de bus op weg naar het vliegveld van Tokyo đŻđ” begin ik, zoals beloofd, met mijn visie over het Nederlands judo. In mijn beleving heeft het realiseren van een optimaal nationaal programma te maken met de professionalisering van de totale Judo Bond Nederland. Voor iedereen die dit leest zeg ik gelijk ârustig aan, niet gelijk in alle vlekken schieten.â Geef mij de kans om het uit te leggen. Mijn insteek is om het beter te maken, door te ontwikkelen, de lat hoger te leggen, niet om aan te geven dat het allemaal slecht is.
Ik zie het judo verdeeld in drie grote pijlers.
Judo als sport (breedte/wedstrijd/top)
Judo als pedagogische ontwikkeling
Judo als motorische ontwikkeling
Het lijkt logisch om met het eerste punt te beginnen, maar die komt als laatste omdat, nogmaals in mijn beleving, alles met elkaar verbonden is en dus uiteindelijk het judo als topsport laat floreren. Als laatste wil ik jullie meegeven om niet in beperkingen dit stuk te lezen maar met een open mind en denkend in uitdagingen. Hou de blik naar voren, geopend, breed en zie de mogelijkheden.
Judo als pedagogische ontwikkeling:
Als vader van drie kinderen weet ik hoe belangrijk het bijbrengen/aanleren van normen en waarden zijn. Hoe goed sport ĂŒberhaupt een bijdrage kan leveren in het ontwikkelen van deze realisatie. Er zijn genoeg zelfstandige initiatieven en complete ondernemingen die hier hun corebusiness van maken. Judo is bij uitstek een sport waarin deze waardes worden meegegeven. Via de verschillende clubs, verenigingen of via de buitenschoolse activiteiten gerealiseerd en vanuit het onderwijs zou het mogelijk zijn om het judo in de reguliere gymlessen van onze jongste kinderen (basisschool) te initiĂ«ren. Zou het mogelijk zijn, zou het een uitdaging zijn om alle gymleraren in Nederland, die dit uiteraard willen, een bijscholing te geven op Papendal door ervaren specialisten vanuit het jeugd judo. Dit kan vanuit het MJOP (Meerjarenplan Opleidingsplan). Het zou mogelijk zijn om als juf of meester een aantekening te behalen waarin de waardes en vormen van het judo worden bijgebracht en worden geĂŻntegreerd in de gymlessen. Zou het mogelijk zijn om in elke gymzaal judomatten te stallen en zou het voor creatieve geesten mogelijk zijn om een judomat te ontwikkelen die, net als de turnmat, uit een stuk bestaat en makkelijk opgerold in de berging van de gymzaal kan worden weggezet. Dit zijn voor mij nog steeds uitdagingen en zeker geen beperkingen, maar tuurlijk kan dat.
Denkend aan de professionalisering binnen de judo bond zie ik hier een manager op staan die dit met zijn team moet gaan realiseren. Het zal een strijd worden van de lange adem waarin we door de ambtelijke gedachte van de overheid moeten breken, waar we elke dag alle positieve ontwikkelingen die onze jeugd (toekomst) en onderwijsresultaten zal gaan opleveren, via alle kanalen dan ook moeten blijven verkondigen.
De drie grote pijlers moeten sowieso ondersteund worden met een afdeling (social) media. Waarom heeft de judo bond geen eigen YouTube kanaal? Waarom heeft de judo bond geen eigen platform? Waarom heeft de judo bond geen eigen podcast? Dit zijn maar enkele mogelijkheden die simpel te realiseren zijn. Tuurlijk, ik hoor je al denken: âEn wie gaat dat betalen?â Daar kom ik later op terug, maar als je geen opties creĂ«ert om je âmogelijkeâ sponsoren te bedienen van exposure, zullen er weinig aanhaken.
Terug naar de eerste pijler. Het hele idee is om de judosport breder weg te zetten in âthe hearts and mindsâ van de Nederlandse bevolking. Als we het judo op een jongere leeftijd – we hebben zelfs tuimel judo – laten ervaren, dan zullen er altijd kinderen blijven hangen in de sport. Deze pijler kan de eerste stap zijn naar de toekomstige Olympische medailles in de toekomst. De belangrijkste conclusie is dat het er al is. Dit geldt trouwens voor alle pijlers. Je hoeft alleen de keus te maken om dit pad te volgen. Egoâs aan de kant te zetten en verbinding te zoeken met de mensen, in elk aspect van deze pijler, het wiel al meerdere keren hebben laten draaien. Als er een wereldwijd programma bestaat om de waardes vanuit het judo te leren aan de jongsten in verschillende continenten, dan lijkt het me dus een ongelofelijke uitdaging om in Nederland deze pijler verder te ontwikkelen en een voorbeeld te zijn voor de rest van de wereld.
Denk groter en zie judo als een mogelijke aanvulling voor een maatschappelijk probleem. De wereld verhard, en onze jeugd verhard mee. Normen en waarden vervagen en we begrijpen elkaar niet meer. Judo als pedagogische ontwikkeling kan een bijdrage leveren om onze kinderen en hun toekomst iets meer draagvlak te geven. Het is, en daar ben ik me zeker van bewust, niet de allesbepalende oplossing. Maar als we vanuit het judo een kleine bijdrage kunnen leveren aan het grote geheel en we kunnen de allerkleinste deze waardes leren dan komen we stap voor stap met elkaar vooruit.
Ik zie hier een ongelofelijke uitdaging voor het judo om zich te verbreden, nieuwe netwerken aan te gaan en zich als organisatie verder te ontwikkelen. In het Portugese judo zie je al jaren een verbinding met Sporting, Lissabon of andere grote (voetbal) organisaties. Waarom zou dit niet in Nederland kunnen ontstaan. Als we het judo breder uitrollen en binnen de (top)sport die win-win situatie gaan creëren, ontstaan er zoveel nieuwe kansen en mogelijkheden die helpen bij de professionalisering van onze eigen sport.
Als een korte noot tussendoor het volgende; ook voor deze pijler is het wiel al uitgevonden en ligt de weg open om het te integreren binnen onze eigen organisatie. Vaak, dat inzicht wordt wel eens vergeten, hebben deze mensen of organisaties een judo verleden. Ik volg met veel bewondering, via de sociale kanalen, oud (top) judokaâs in hun eigen onderneming. Deze mensen hebben ooit onder de vlag van de JBN de wereld afgereisd en prachtige prestaties neergezet. Wees goed bewust van je eigen geschiedenis, die niet altijd zo lang geleden is, luister en leer van deze mensen. Ze staan in het nu, begrijpen de wereld van vandaag en kunnen je haarfijn uitleggen waar de winst in de verschillende pijlers is te behalen.
Judo als motorische ontwikkeling zorgt ervoor dat de judosport vanuit een ander aspect wordt benaderd. Er zal met andere ogen worden gekeken naar het judo in zijn algemeen en niet alleen maar worden afgemeten naar de prestaties van de toplaag of de (interne) ruzies breed uitgemeten in de landelijke dagbladen. Het judo zal meer als bedrijf gerund worden. Waar de verschillende pijlers als dochterondernemingen binnen de totale enterprise vallen. In verschillende onderzoeken vanuit belangrijke organisaties wordt de judosport gecategoriseerd als belangrijke sport voor zowel pedagogische als motorische ontwikkeling. Je mag niet onderschatten hoeveel waarde dit kan hebben voor de sport in het algemeen.
Zoek ook in deze pijler de verbinding met alle specialisten die in Nederland aanwezig zijn. Leid je nieuwe generatie (jeugd)trainers breed op, zodat ze in hun eigen werkveld ook groter inzetbaar zijn, en veel meer ervaring mee terug brengen in het judo. Verwerk deze pijler goed in je MJOP, zet het weg in een online platform en laat de rest van de wereld zich via een abonnement verbinden aan jouw gedachtegoed. De hele wereld is te bereiken, als je content waarde heeft. Dit moet toch, na het afgelopen jaar, voor iedereen duidelijk zijn geworden.
Judo als sport
âZowel topsport zonder breedtesport als breedtesport zonder topsport is onmogelijk.â
Het is natuurlijk geen moeilijke stelling om te begrijpen, maar toch een kleine uitleg. De breedtesport heeft helden nodig, voorbeelden waar ze tegen opkijken, waar ze zichzelf mee willen vereenzelvigen en die daar staan waar zij ooit hopen te komen. Wij zijn, in Nederland, niet goed in het creĂ«ren van helden, wij zijn een land van doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar helden kleuren niet binnen de lijntjes, helden durven dromen waar te maken, risicoâs te nemen en geloven in het onmogelijke. Waarom zouden jonge kinderen daar niet tegen op mogen kijken. Laat ze dromen, laat ze geloven en laat ze hun weg bepalen naar succes en geluk. De topsport heeft deze jeugd nodig om te blijven bestaan. Zij zijn het, die in grote getallen de weg afleggen naar âmisschien welâ Olympus. Zij zorgen ervoor dat het nooit ophoudt en zij zorgen ervoor dat de helden in het judo blijven bestaan.
Het verlangen van atleten en coaches om in het buitenland furore (enorm veel succes) te maken is soms groot, erg groot. De weg die beide moeten bewandelen is stap voor stap en niet ongecontroleerd versneld omhoog. We zijn onze eigen nationale competitie langzaam aan het afbreken. Toernooien verdwijnen, onderling competitie stagneert en jonge coaches missen de ervaring en ontwikkeling om in eigen land te groeien. Waarom is het niet mogelijk om vanuit elk district een nationaal toernooi te organiseren, mooi aangekleed met de vlaggen en matten vanuit de Judo Bond Nederland en judokaâs met een mooi rug embleem voorzien van naam of club (kan ook in sticker vorm). Maak er een nationale competitie van met ranking en puntensysteem, wat recht geeft op kwalificatie naar internationale toernooien, dat weer recht geven op plaatsing voor de jeugd EK, WK of Olympische Spelen. Gezamenlijk met het NK, geeft dit nationaal elke maand een mooi evenement voor de jeugd om naar te kijken. Ze leren, net als in een Olympische cyclus, om te gaan met positionering en dat het niet stopt bij een minder goed resultaat. Ook zal het de spanning voor coaches, ouders en familieleden terugbrengen en zullen zij graag komen kijken naar de volgende evenementen. Een judotoernooi staat niet op zich, maar maakt onderdeel uit van een groter geheel. Sidestep; dit is weer allemaal weg te zetten op het online platform, met fotoâs, interviews en korte documentaire over deze atleten. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Toptrainers, strength & conditioning trainers, voeding specialisten en mindset coaches zijn allemaal toegankelijk voor deze atleten en coaches. Met een knipoog zeg ik je dat dit wiel ook al is uitgevonden en zeker tot de mogelijkheden behoort om voor iedereen te gebruiken. Laat je atleten, trainers en coaches verder ontwikkelen en de kennis bij elkaar op halen.
Judo als wedstrijdsport is de eerste fase waar we elkaar gaan onderwijzen in het vak van topsporter en/of topcoach. Mijn stellige visie is dat de atleet zelf verantwoordelijk moet worden voor zijn eigen topsport traject. Vanuit deze visie zal ik in deze fase starten. Persoonlijkheid en ontwikkeling bepalen de snelheid van het proces, dat altijd individueel wordt afgestemd, naar een zelfbewuste, zelfregulerende, intrinsieke topsporter. Het vak van topsporter begint op Papendal.
Je moet er altijd voor zorgen dat je als totale organisatie blijft groeien, blijft ontwikkelen en je targets hard durft te zetten. Om het Nederlands judo naar een hoger plan te tillen moet iedereen, niet alleen de stafleden van deze Olympische Spelen, in de spiegel kijken en zich afvragen of de positie die hij of zij bekleedt nog wel past bij de High Performance Cultuur van vandaag en of het Nederlandse judo nog wel gebaat is bij de organisatie zoals hij nu staat. Net als wij, Olympische coaches, de verantwoordelijkheid moeten nemen voor deze Spelen zal iedereen vanuit zijn eigen functie dit moeten doen. Willen we in Parijs đ«đ· op de Spelen van 2024 het Wilhelmus (meerdere malen) horen, dan zal op elk niveau op elk stukje van de organisatie een professionaliseringsslag gemaakt moeten worden en zal het mooi zijn om onze grootste sceptici op de tribune te mogen verwelkomen en hun longen (zoals zo vaak is gebeurt) kapot te horen schreeuwen om de medailles, die deze ploeg in staat is om binnen te halen.
Het is tijd om even afstand te nemen. Te genieten van mijn gezin en gezamenlijk de resterende schoolvakantie te vieren. Nog een paar uur vliegen en dan landen we op Schiphol. Daar waar mijn vrouw en drie toppers staan te wachten. Mijn laatste woorden zijn aan hen gericht. Zij die mij altijd gesteund hebben, die zich altijd weggecijferd hebben en die elkaar, niet altijd makkelijk, hebben gesteund en geholpen als ik weg was. Zij zijn en blijven voor altijd mijn alles. Ik had dit nooit kunnen meemaken zonder jullie, dank jullie wel đ
âMentale weerbaarheid is het vermogen en de bereidheid om emotionele pijn te doorstaan binnen de context van een groter doel of visie.â
Met veel genoegen en respect wordt er vandaag de dag gekeken naar programmaâs waar wildvreemden en zelfs BNâers zich militair laten trainen door professionele instructeurs vanuit onze eigen special forces. Ze worden een week lang geconfronteerd met veel fysieke arbeid, weinig slaap en een minimum aan eten. Het lichaam raakt ontregeld, de interne stem begint te protesteren en elke deelnemer loopt tegen zijn eigen onvermogen aan. Programmaâs als deze of met een groep op een onbewoond eiland zien te overleven, worden aan menig koffietafel, in de kroeg of thuis voor de buis intens gevolgd. Iedereen heeft een mening en zijn eigen gedachte over de verschillende deelnemers. Misschien is het voor sommigen een stille wens of een onderliggende drang vanuit de midlifecrisis, maar scoren doen ze zeker. Hoe je het format ook wegzet, de reis die deze deelnemers meemaken is de weg naar mentale weerbaarheid.
Is de mentale weerbaarheid in de topsport anders? Mentale weerbaarheid is geen roekeloosheid of onnodig lijden. Mentaal hard zijn, gaat niet over bovenmenselijk worden. Het gaat erom de emotionele bronnen in te schakelen waartoe elke mens toegang heeft. Hoe groter het doel of de visie, hoe moeilijker het zal worden. Het vergt moed om te besluiten iets te willen. Door te beslissen wat je wilt, stel je jezelf al bloot aan de realiteit die je nog niet hebt. Dit bewustzijn zal pijn opwekken, waarschijnlijk in de vorm van verlangen (honger), frustratie of zelfs een gevoel van hopeloosheid. Deze emoties zijn niet slecht!
Bereidheid
Onthoud: de emoties komen naar voren omdat er een verlangen is om iets te hebben en een reeks overtuigingen die niet in overeenstemming zijn met dit verlangen. Je bereidheid om die pijn te voelen zal ervoor zorgen dat je groeit en evolueert. Dat is wentale weerbaarheid. Iedereen heeft dit vermogen. Je moet alleen de bereidheid hebben om emotionele pijn te doorstaan. Iedereen kan emotionele pijn verdragen. Mensen zijn van nature enorm taai en veerkrachtig, anders zouden we als soort niet overleven.
Het belangrijkste is hier de bereidheid. Bereid zijn, betekent bewust zijn van de realiteit van lijden en de noodzaak het accepteren. Als mensen niet bereid zijn dit te doen, ontkennen ze de pijn en de noodzaak ervan. Wegrennen van pijn zal het niet laten verdwijnen. Het komt terug of verschijnt in andere vormen, meestal op een moment dat je dit niet wilt. Je moet de moed tonen om pijn onder ogen te zien. Elke atleet zal zich hierin herkennen.
Het fundament van Mentale Weerbaarheid
Om mentale weerbaarheid op te bouwen, moeten we eerst de infrastructuur opzetten om de pijn die je zult ervaren te ondersteunen. Onthoud: onze pijn moet context hebben. En deze context zal voortkomen uit het hebben van duidelijke wensen en doelen, zodat we adequaat kunnen zijn en gemotiveerd om geloof op te bouwen en onszelf uit ons lijden te halen. Voordat we naar de sportschool gaan en je lichaam tot uitputting duwen, moeten we een duidelijk beeld hebben van ons lichaam en de redenen waarom we het willen. Anders kunnen we niet verwachten dat we door de pijn gaan van die deadlifts, squats, sprints, en andere specifieke trainingen.
Doe eerst deze 3 dingen:
RealiteitscheckÂ
Dit betekent simpelweg het identificeren van de dingen waar je niet tevreden mee bent en de pijn die het veroorzaakt onder ogen zien. Wees eerlijk. Als je dit vermijdt, blijft je alleen maar meer hangen.
Visie
Nu je duidelijk bent over jouw huidige realiteit, moeten we een visie opstellen. Een visie is een beeld op hoog niveau van wat je wilt worden. Je kunt voor alles een visie hebben, maar we gaan beginnen met het creëren van een visie voor het leven. Oftwel: wat is je drive en waar komt deze vandaan?
Uitdaging: Schrijf je visie op een vel papier. Als je leest, zou het goed moeten aanvoelen.
Doelen
Een visie zonder doelen is eigenlijk een dagdroom. Door doelen te creëren, die checkpoints of doelstellingen op korte termijn zijn, geven we onszelf nog meer duidelijkheid, waardoor de pijn die we verdragen nog praktischer en relevanter wordt.
In het volgende artikel neem ik je mee in de opbouw van de mentale weerbaarheid. De wetten tot het creëren van mentale weerbaarheid zijn voor atleten, coaches, ondernemers of mensen uit het Nederlandse leger niet anders. Ik heb aan meerdere werelden mogen proeven en zal je meenemen in deze ontwikkeling.
Talentontwikkeling met Olympisch judocoach Benito Maij
Benito vertelt in deze blog hoe hij zijn judokaâs coacht en hoe hij hierin negatieve (coach) ervaringen gebruikt om het nu anders te doen.
âWat wil je zelfâ
Benito was in zijn jeugd Europees kampioen bij de junioren. Benito ouders hebben hem altijd fantastisch ondersteunt tijdens zijn judo carriÚre. Zijn vader was super gedreven. Benito ervaarde door de gedrevenheid van zijn vader een bepaalde druk om te moeten presteren. De focus lag destijds misschien wel teveel al op winnen en veel te weinig op plezier en het ontwikkelen van skills en vaardigheden.
Benito vader overleed toen hij 21 jaar was. Na het overlijden van zijn vader keek Benito anders naar zijn sport. Benito wilde graag naar een diĂ«tist, omdat hij wat wilde doen aan zijn vetpercentage. Zijn toenmalige coach zei tegen hem, je moet eigenlijk gewoon naar een sportpsycholoog, want ik denk dat er andere zaken spelen, die maken dat je vetpercentage toeneemt. De sportpsycholoog stelde Benito de volgende vraag: âWat wil je zelfâ. De sportpsycholoog stuurde Benito naar huis om over deze vraag na te denken. Benito beantwoorde deze vraag een week later aan zijn sportpsycholoog. Hij zei dat hij geen zin meer had om te judoĂ«n. Alle plezier was verdwenen.
âPlezier zorgt dat je jezelf verder wilt ontwikkelenâ
Voordat alle judokaâs centraal trainde op Papendal, trainde de judokaâs bij hun eigen judo vereniging. Na de Olympische Spelen van Londen werd besloten om het judo verder te professionaliseren in een Centraal gestuurd programma op Papendal. De beste atleten werden gevraagd om zich te conformeren aan dit Nationale programma. Hier werkt een team van coaches en externe begeleiders fulltime aan deze projecten.
Toen de judokaâs net startte op Papendal namen ze de cultuur, die heerste op hun oude judo vereniging mee naar Papendal. Hierdoor ontstond een mix van culturen, waarin eenheid gebracht moest worden. Vanuit de top van de judobond werden de kernwaarden en de cultuur voor Papendal op papier gezet. Resultaat van deze inspanning leidde helaas niet tot een nieuwe gewenste cultuur.
Cultuur vastleggen: top â down of buttom â up?
Op Papendal werd pas een nieuwe cultuur en waarden en normen vastgelegd, na input van de top judokaâs. Op basis van de input van deze judokaâs is de juiste cultuur ontstaan, waarin de heren en dames hun eigen trainingsprogrammaâs en cultuur hebben.
Benito geeft aan dat je talent hebt als je de juiste skills voor een bepaalde sport beheerst en in staat bent om uit te voeren wat je wordt uitgelegd. Om uiteindelijk de top de halen is het belangrijk om de juiste keuzes te maken en een bepaalde levensstijl te hebben. Hieronder verstaat Benito onder andere een juiste slaap-, drink-, eet, trainingsritme aan te houden.
âNiet de grootste talenten halen de top. Het gaat om de bereidheid om steeds beter te willen worden, stap voor stapâ. En om niet op te geven ook als het even tegen zit.
Wat of hoe communiceren
Cor van der Geest kon vroeger iemand in een wedstrijd naar een overwinning coachen. Tegenwoordig mag je als coach tijdens wedstrijden alleen aanwijzingen geven als het spel even wordt stilgelegd. Je kunt in de huidige tijd niemand meer naar de overwinning coachen. Een judoka moet in staat zijn om zelf een wedstrijd te lezen.
âFouten maken verrijkt je ontwikkelingâ
Benito geeft aan dat hij in zijn coaching het individu centraal stelt. Hij helpt elke judoka zijn eigen individuele procesdoelen vorm te geven. In dit proces stuurt, helpt, begeleidt en stelt hij open vragen aan zijn judokaâs. Wat willen ze en hoe willen ze dit gaan bereiken?
Benito daagt je uit om na te denken over de volgende vraag. Leert een sporter van het voorkomen van fouten door constant te coachen? Of is het juist goed dat een sporter ook wel eens verliest? Benito geeft aan dat verliezen nieuwe leermomenten creëert, die zorgen voor verdere ontwikkeling.
De sporter ervaart door een verliespartij zijn eigen tekortkomingen en gaat hier zelfstandig en/of met behulp van een coach mee aan de slag. Als een sporter een wedstrijd verliest, dan zul je als coach er moeten zijn. Je mag een sporter nooit laten vallen, omdat het resultaat niet is, zoals je dat als coach had gehoopt en/of verwacht. Benito leert zijn judokaâs in de spiegel te kijken. Benito kan deze spiegelrol vervullen. Doel is dat de sporter zelf leert in te zien wat er nodig is om verder te groeien. Een sporter krijgt door dit proces eigenaarschap over zijn individuele ontwikkeling. Dit is goed voor de intrinsieke motivatie en als het niet gaat zoals het zou moeten gaan, dan weet de sporter dat hij of ze naar zichzelf moet kijken.
Sommige coaches kiezen voor een directieve manier van coaching. Deze coaches vertellen hun sporters exact wat ze moeten doen. Door constant voor te zeggen hopen ze dat er gewonnen wordt. Bij winnen en succes krijgt de coach ook veel credits. Sommige sporters vinden een directieve manier van coaching in hun proces beter in hun ontwikkeling passen. Benito vraagt zich af of deze manier van coaching op de duurzame resultaten oplevert.
Sporters moeten hierin kijken, waarin ze behoefte hebben en ze zouden eigenlijk ook moeten kijken welke leerstijl (bron Ciska de Bruijn: sportpsycholoog) ze zelf hebben. We kennen de volgende vier leerstijlen van Kolb (leerstijl uitgelegd aan de hand van hoe om te gaan met een nieuwe mobiele telefoon):
Doener: stopt batterij in de telefoon en gaat gewoon proberen.
Observeerder: vraagt aan omgeving met dezelfde telefoon om te laten zien hoe deze telefoon werkt.
Denker: leest eerst de gebruiksaanwijzing en gaat dan aan de slag.
Pragmaticus: leest de gebruiksaanwijzing stapsgewijs en checkt wat hij of ze heeft gelezen.
Elke leerstijl heeft behoefte aan een andere manier van coaching.
Vertrouwen
Benito houdt ervan een vertrouwensband op te bouwen met de judokaâs die hij coacht. Hij wil niet coachen op basis van hiĂ«rarchie, echter er moet op een natuurlijk manier verschil zijn tussen sporter en coach. Benito bouwt zijn vertrouwensband met zijn sporters op door open en eerlijk te communiceren. Je gaat samen voor de weg, die uiteindelijk moet leiden tot een bepaald resultaat. Niet alleen de sporter gaat vol energie aan de slag, maar ook de coach moet met dezelfde energie aan de slag gaan. Zichtbaar moet zijn dat beide hetzelfde nastreven.
âOok een coach moet 100% energie leveren; elke dag opnieuwâ
Onder open en eerlijk communiceren verstaat Benito ook dat zijn judokaâs kritisch naar hem kunnen zijn. Kritisch en open naar elkaar in een omgeving, waar respect voor elkaars persoonlijkheid aanwezig is.
Differentieel leren
Benito geeft aan dat breed motorisch leren bewegen zo belangrijk is. Op lagere scholen zou hier veel meer aandacht aangegeven moeten worden. Door balspellen wordt het breed motorisch ontwikkelen van de voet â oog en de hand â oog coördinatie verbeterd.
Het zou een mooie ontwikkeling zijn als judo verenigingen verschillende aspecten uit andere sporten gebruiken, die de judoleerlingen helpen om zich nog beter breed motorisch te leren bewegen. In het meer jaren opleidingsplan van de judobond is het belang van breed motorisch bewegen opgenomen.
Bij het krijgen van een nieuwe kleur slip of band gaat het om de juiste wijze van het uitvoeren van de judotechnieken. Benito: âWaarom integreren we geen oefenvormen uit het Athletic Skills Model in het examen, zonder dat dit direct hoeft mee te wegen in het eindoordeel. Deze oefenvormen voegen plezier aan het examen toeâ.
âBreed motorische oefeningen toevoegen aan het examenâ
Procesdoelen
Procesdoelen zijn hele concrete doelen die alle kleine stapjes bevatten die je nodig hebt om een resultaatdoel te bereiken. Ze focussen, zoals de naam al zegt, op het proces dat je levert om tot het gewenste resultaat te komen. Procesdoelen zijn ontzettend belangrijk bij het doorzetten en volhouden van je acties en richten zich op het creëren van vaardigheden. Je bent niet bezig met WAT (resultaat), maar HOE (proces) je je doel wil bereiken. Door de stapjes duidelijk en concreet te houden, weet je precies wat je moet doen en helpt ook dit je om gemotiveerd te blijven trainen om je einddoel te bereiken. Je krijgt zo het gevoel dat je elke dag vooruitgang boekt, houdt het overzicht, ziet de stijgende lijn en helpen je zo om door te blijven zetten.
âProcesdoelen en resultaten doelen elke dag weer scheiden vraagt aandachtâ
Benito geeft aan dat judokaâs het logisch vinden dat ze de procesdoelen op moeten schrijven. Een valkuil is dat er vervolgens toch vaak in de praktijk gekeken wordt naar het behalen van een bepaald gewenst resultaat. Het is lastig voor sporters om in hun procesdoelen te blijven. Dit is een leerproces, waarin een coach de taak heeft om de sporters hier op te wijzen en te helpen bij hun focus op de procesdoelen.
Passie & toekomstdroom
Benito geeft aan dat coachen het mooiste is wat er bestaat. Benito wil graag samenwerken met mensen, die het maximale uit hun sportcarriĂšre willen halen. Het geeft hem energie om elke dag zich te kunnen ontwikkelen en te leren van de sporters en de externe specialisten, waarmee hij samenwerkt. Benito denkt dat als hij niets meer leert hij stopt met coachen.
âDurf kennis te delenâ
Benito is bezig met het opzetten van een online sport platform (sportslink). Met dit platform wil hij sporters en coaches informeren, inspireren en enthousiasmeren. Durf informatie en kennis te delen, zodat iedereen zich verder kan ontwikkelen en we er samen voor kunnen zorgen dat de sport kan groeien naar een steeds hoger niveau.
Benitoâs antwoord: âAls ik antwoord moet geven op deze vraag dan zou ik zeggen dat elke eigenschap een 9 moet zijn. Een 10 is iets realiseren wat onmogelijk is en zou leiden tot stilstand. Streven naar perfectionisme is ook het verbloemen van onzekerheid. Het is nooit goed genoeg. Het belangrijkste is om alle facetten (eigenschappen) die belangrijk zijn om het maximale uit je eigen carriĂšre te halen in de range van 8-9 zitten. De kanttekening daarbij is wel dat ik liever zie dat alle kenmerken een 8 aantikken i.p.v. 5 Ă een 9, 5 Ă een 6 en 8 Ă een 4 (als voorbeeld)â.
Het vermogen om angst te beheersen/controleren.
(Zelf)vertrouwen
Mentale weerbaarheid
Sportintelligentie
Focus / Flow
Concurrentievermogen
Sterke werkethiek
Het vermogen om doelen te stellen
Coachbaar
Hoopvol
Optimistisch
Functioneel perfectionistisch
Eigenaarschap
Fouten durven maken
Omgaan met pers â sociale media
Controle over ademhalen
Visualiseren
Je eigen leerstijl kennen
We gebruiken onder andere analytische cookies om ons websiteverkeer geanonimiseerd te analyseren, zodat we functionaliteit en effectiviteit kunnen aanpassen. Meer informatie over de verwerkte gegevens kunt u lezen in onze privacystatement.
[X] Ik ga akkoord met bovengenoemde privacy verklaring