Nihon Sport

Fotoverslag Judoliga Zuid-Oost II

Zondagmiddag zijn we gaan kijken bij de JudoLiga Zuid-Oost in Maasbree. Ook hier een gepassioneerde, sportieve en sfeervolle strijd voor de winst. In Zuid-Oost hebben ze zelfs drie divisies. Mooi om te zien dat leeftijd geen belangrijke rol speelt. Ook oud topper Grim Vuijsters stond er met zijn club; Judoclub Kaatsheuvel. JBN-penningmeester was er met Judoclub Berlicum. Lekker blijven trainen en nog af en toe een wedstrijd draaien. Mooi!

Onze fotograaf Harry van den Hurk (HuHaFoto) maakte opnieuw een schitterende fotoreportage.

Wilt u de foto’s van Harry van den Hurk in een hogere resolutie downloaden. Klik dan HIER

Verdere informatie over de JudoLiga vind je HIER

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Fotoreportage Finale Judo-Liga Noord Oost in Heerde

Wat een fantastische dag was het tijdens de finaleronde van de Judo-Liga Noord Oost! Vol trots kunnen ze daar terugkijken op een zeer geslaagde middag in het sfeervolle MFA De Heerd in Heerde, waar de finales van Liga I en Liga II werden gehouden. Samen met fotograaf Harry van den Hurk (HuHaFoto) waren we erbij om deze prachtige judowedstrijden vast te leggen.

De organisatie, in handen van Sportcentrum Bijsterbosch, had alles tot in de puntjes geregeld. De keuze om de wedstrijden in de Theaterzaal van De Heerd te houden was een schot in de roos. De zaal bood een intieme sfeer, met de toeschouwers bijna letterlijk bovenop de judomat, wat zorgde voor een unieke beleving. Met goede belichting, fantastisch geluid, en een top DJ – niemand minder dan judoka Berend Jan Kroesen – zat de sfeer er goed in. Complimenten voor Gerrit Bijsterbosch en zijn team, die dit evenement perfect hebben neergezet!

Bij Bijsterbosch weten ze al jaren hoe ze niet alleen de judoka’s, maar ook de toeschouwers kunnen verwennen. Dit keer was er een heerlijk stamppotbuffet om van te genieten, en dat maakte de middag compleet.

Een groot applaus gaat uit naar Wouter Meijer, de drijvende kracht achter deze landelijke competitie. Zijn toewijding en lef om dit initiatief op te zetten zijn bewonderenswaardig. In een mum van tijd heeft hij een professioneel en toegankelijke competitie opgezet met meerdere divisies voor zowel mannen- als vrouwenteams. De opzet van de wedstrijden is professioneel, de sfeer is geweldig, en de publiciteit – mede door de uitstekende website en social media – is goed verzorgd. Dankzij de laagdrempelige deelname hebben veel teams hun weg naar de competitie gevonden.

Hoewel alle teams graag kampioen willen worden, ging het in Heerde niet alleen om de winst. Iedere judoka kreeg de kans om zich te laten zien, met ondersteuning van hun coach. Wat Wouter heeft neergezet, voorziet duidelijk in een grote behoefte binnen de judosport.

Chapeau, Wouter!

Voor alle uitslagen kun je terecht op de website van de Judo-Liga. Klik HIER

En wil je een van de prachtige foto’s in hoge resolutie downloaden? Klik dan HIER

Het was een dag om niet snel te vergeten – op naar de volgende ronde!

 

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Fotoreportage: Receptie wereldtitel judo Joanne van Lieshout in Lierop

Zondag jl. werd aan Joanne van Lieshout een receptie aangeboden voor de Wereldtitel judo die ze in mei won. Mede door de Olympische Spelen kon het niet eerder. Buurtvereniging Achterbroek (Lierop) heeft Joanne in het zonnetje gezet voor het behalen van de wereldtitel. Joanne werd onder begeleiding van fanfare St. Willibrordus naar De Vurherd in Lierop begeleid.

Een krantenartikel over de huldiging vind je HIER

Foto’s werden gemaakt door HuHaFoto (Harry van den Hurk)

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Judotraining.nl/Thijs Linsen: Gripbags voor extra fun in de les!

Gripbags van judostof, ontwikkeld door Thijs Linsen.

1000x beter dan een regulier pittenzakje en helpen jou en jouw judoka om op een leuke manier coördinatie, reactievermogen en grip te trainen!

In dit artikel op JudoTraining.nl vertel ik je alles over deze toffe attributen en hoe je ze met korting kunt aanschaffen!

Bekijk het uitgebreide artikel “Gripbags voor extra fun in de les!” HIER en laat je inspireren door leuke praktische ideeën van JudoTraining.nl. Op de site van JudoTraining.nl ook een link om 10% korting te krijgen.

Leven als een topsporter op je oude dag

Hendrik Koppe augustus 2024

 

 

Mijn vorige blog van juni heeft heel wat stof doen opwaaien. Blijkbaar heb ik wat gevoelige snaren geraakt. Volgens mij is een blog daar nu juist voor bedoeld. Ik gaf in mijn vorige blog aan dat de grens bij mij op beledigen ligt. Blijkbaar hebben een aantal budoka’s mijn blog niet goed gelezen of begrepen, want ik kreeg de nodige beledigingen naar mijn hoofd geslingerd. Gelukkig kreeg ik ook de nodige bijval, niet verrassend vanuit judoka’s die shiai hoog in het vaandel hebben staan, maar ook van judoka’s die van mening zijn dat kata bij de promoties een te grote rol hebben gekregen. Daarbij heb ik juist niets beledigend gezegd over kata. Ik vind het heel knap wat ze doen, maar de omstandigheden van uitvoering zijn anders dan die van een shiai.

 

De olympische spelen werden voor het judo niet wat we ervan verwachten voor het Nederlandse judo. Teleurstellend wellicht, na alle investeringen die in het programma zijn gedaan. Maar blijkbaar moet er nog meer gebeuren om aan de top te geraken. De intenties bij iedereen zijn daar uiteraard op gericht, maar blijkbaar is het samenwerken om dat te bereiken de lastigste component daarin. Het judo is een traditionele wereld en met laat niet graag andere toe om beter te worden, terwijl dat nu jij de essentie van het judo is: “Niet beter dan een ander, maar beter dan gisteren.” Vanaf de zijlijn wordt er veel geroepen, maar al die personen zijn benaderd in het verleden om te helpen. Helpen is samenwerken om beter te worden, niet jouw wil opleggen, want dan gaat het niet werken. Ik heb overigens wel genoten van het judo, mooie gevechten gezien, voor mij was het hoogtepunt de finale in de -81kg.

 

Na het afgelopen EK veteranen die, hoewel positief verlopen, toch enigszins teleurstellend waren, heb ik serieus getwijfeld of ik nog wel verder wilde met de veteranenwedstrijden. De motivatie was even weg naar 12 WK en 10 EK titels. Ik ben al sinds 2008 actief in het veteranen circuit, 2 corona jaren niet meegeteld, dus 14 jaar. Heb op alle toernooien waar ik aan deelnam dus slechts 2 keer brons behaald en de rest goud. Het aantal deelnemers neemt ook, helaas voor mij, af nu we ouder worden. Toch heb ik inmiddels de motivatie van het bewegen, sporten, intensief bezig zijn en een geregeld leven lijden, zonder roken, drugs, voldoende slaap, alcohol of overmatig eten weer opgepakt, gewoon omdat sporten en jezelf blijven uitdagen met andere oefeningen en technieken je gezond houdt en leuk is. Sommige bewegingen, zoals hardlopen gaat helaas niet meer als zwaargewicht, ja een klein stukje, maar dan is het ook wel klaar. Daarvoor in de plaats dus wandelen en veel fietsen als basisconditie. Dit voelt op deze leeftijd gewoon als topsport.

 

Regelmaat leidt bij mij tot de beste resultaten. Daarom moet je als je ouder wordt ook niet stoppen, anders kom je niet meer terug in het ritme. Dus 4 of 5 keer intensief trainen in de week, samen met mijn maat, of als dat niet kan gewoon alleen, want we werken weer naar een doel toe begin november in Las Vegas. Sommige mensen verklaren mij voor gek om al die judo-reizen te maken. Maar samenkomen met zoveel judoliefhebbers is gewoon hartstikke leuk en geeft veel plezier. Door de jaren heen heeft dat de nodige vriendschappen en waarderingen opgeleverd. Daarnaast is het gewoon leuk om nieuwe omgevingen (steden/landen) te ontdekken. Zo combineer je het sportieve met het aangename.

 

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Vrijwilligers werven en behouden als vereniging

 

 

De afgelopen jaren is er herhaaldelijk in het nieuws geweest dat veel verenigingen moeite hebben met vrijwilligers werven en behouden. In de afgelopen jaren hebben wij dit helaas mogen meemaken, helemaal tijdens Covid en de daaruit volgende verminderde sociale interactie.

Op dit moment hebben wij gelukkig een grote en toegewijde groep met vrijwilligers tot onze beschikking, een stabiele basis om op te bouwen! Als bestuur zijn wij hier dankbaar voor, zonder de inzet van iedereen kunnen we als vereniging weinig beginnen, dit ontstaat niet vanzelf en blijft niet zomaar behouden.

Als sportvereniging draaien wij op de tomeloze inzet van vrijwilligers voor allerhande werkzaamheden van bestuursfuncties en trainers tot verschillende commissies en algemenere hand-en-spandiensten tijdens activiteiten. Voor ons bestuur hebben wij het geluk gehad dat we sinds een aantal jaren een stabiele en vaste groep hebben, als er tijdelijke uitval is wordt dit snel opgepakt en is er een gezamenlijk doel voor ogen.

Als vereniging zijn wij heel trots op onze grote groep vrijwilligers, echter wordt dat geluk op de proef gesteld nadat verschillende vrijwilligers in een paar jaar tijd afscheid nemen door verandering in de thuissituatie of kinderen die stoppen met judo (wat heel normaal is en hoort in een gezonde vereniging), maar die moeten uiteindelijk wel vervangen worden. Het grote spel van “zoek de nieuwe vrijwilliger” kan beginnen.

Onze meest recente uitdaging was voor de activiteitencommissie waarvoor we tijdens Covid op zoek moesten naar nieuwe vrijwilligers, ondanks herhaaldelijk oproepen via mail of een generieke oproep tijdens bijvoorbeeld toernooien kregen we niet zomaar nieuwe vrijwilligers, hooguit generieke vrijwilligers maar geen commissie leden.

Door een gebrek aan vrijwilligers konden we destijds geen of weinig nieuwe activiteiten opstarten (alleen de minimale activiteiten konden we uitvoeren, deels door Covid natuurlijk). Wij als bestuur maar zeker de ouders merkten wel aan de kinderen dat ze dit wel erg zonde vinden, maar ja zonder mensen om de taken uit te voeren kunnen we weinig beginnen.

Hoe hebben wij het aangepakt om nieuwe vrijwilligers te vinden?

Aankondiging

Het eerste wat wij hebben gedaan is generiek een bericht sturen via mail, app en/of briefjes uitdelen en ophangen dat er een behoefte is vanuit de vereniging voor een specifieke functie. Soms komt hier al genoeg reactie op en kan je snel iemand toevoegen als vrijwilliger, toch krijg je hier niet altijd reactie op. Met dit soort brede communicatie kan je vaak aangeven wat de impact is, zonder vrijwilligers kan de vereniging sommige dingen niet meer doen en geeft goed de impact weer als mensen niet reageren en zet je mensen alvast aan het denken.

Directheid

Uiteindelijk ben ik in een dwarse bui persoonlijk op een aantal ouders afgestapt, gewoon eens babbelen en bijvoorbeeld vragen “zie je hoe leuk de kinderen dit vinden, vind je het leuk om dit soort activiteiten te helpen plannen”. Direct aanspreken geeft meer de urgentie aan achter de vraag, vaak is een generieke oproep al geweest maar maakt het directe aanspreken de urgentie echt duidelijk en geeft de persoon waar je mee praat een extra gevoel van belang bij de vraag.

Verwachtingen

Wat ik merkte in dit soort gesprekken is vooral onbekendheid met het takenpakket en het gevoel het dan “alleen” op te moeten pakken waardoor het niet zomaar in iemands agenda past. Hierin geef ik dan aan wat de taken zijn, maar vooral wat er niet bij zit en waar men dus geholpen kan worden door anderen. Met een korte taakomschrijving (misschien wel geschreven door de vorige vrijwilliger) en juist een tijdsindicatie help je mensen al met inschatten hoe zij dit zouden kunnen inpassen. Wat ik daarnaast aangeef als het van toepassing is, is dat wij trainingen/opleiding aanbieden vanuit de vereniging, waardoor de drempel lager wordt.

Verantwoordelijkheden

Wat helpt bij terughoudendheid is het laten zien waar de verantwoordelijkheid van die specifieke taak of functie begint en vooral eindigt; bij de evenementencommissie gaat het bijvoorbeeld om het plannen en regelen van activiteiten maar niet het totale uitvoeren van de activiteiten want hier hebben we een grote groep met hand-en-span vrijwilligers voor. Voor een penningmeester gaat het om betalingen/bestuurswerk, maar ledenadministratie ligt bij iemand anders, dit alles helpt met grenzen duidelijk maken en inperken hoeveel uren er gevraagd wordt van iemand.

Sfeer/verenigings gevoel

Door met een kop koffie eens te bespreken wat wij zoal doen en hoe zij hierin kunnen helpen ontstaat er begrip en vooral enthousiasme om toch de vereniging te helpen. Een kop koffie biedt het moment om eens te laten zien hoe gezellig het is als vrijwilliger en niet alleen maar een extra werk-taak is en dat het echt om het verenigings gevoel gaat, daar worden zij dan nog meer een onderdeel van.

Geluk

Uiteindelijk heb je ook een beetje geluk nodig, je moet wel de persoon weten te vinden met de juiste kennis en die net zo enthousiast is om bij een vereniging te horen.

De punten om vrijwilligers te werven:

  • Communiceer breed en duidelijk wat er nodig is en waarom
  • Geef duidelijke verwachtingen, zowel in tijd als kennis en beschrijf wat er niet bij de betreffende functie hoort (geef de kaders)
  • Wees duidelijk over gevraagde kennis en de intentie om dit te willen aanbieden als training
  • Wees direct, op iemand afstappen biedt sneller uitkomsten
  • Geef duidelijk aan dat men niet alleen is, een vereniging is samenwerken
  • Neem mensen mee in de sfeer van de vereniging

 

Behoud van vrijwilligers

Eindelijk is het dan gelukt, je hebt de vrijwilligers plekken ingevuld! Dan komt het volgende lastige hoofdstuk; Hoe behoud je al deze vrijwilligers?

Binnen onze vereniging bieden wij onze vrijwilligers een aantal activiteiten of middelen aan om ervoor te zorgen dat zij zich onderdeel (blijven) voelen van de vereniging:

  • Elk jaar organiseren wij een BBQ voor de hele vereniging, hier horen alle vrijwilligers natuurlijk bij
  • Vrijwilligers krijgen een t-shirt zodat ze zichtbaar zijn en duidelijk een onderdeel zijn van de vereniging
  • We hebben geregeld een borrel na bijvoorbeeld een wedstrijd waar alle vrijwilligers even gezellig kunnen napraten
  • De afgelopen jaren hebben we een vrijwilligersavond georganiseerd om tijdens een spel en onder het genot van een hapje/drankje de sportieve doelen van de vereniging te presenteren en hen allen te bedanken voor hun inzet
  • Aanbieden van het vergoeden van onkosten, zoals kilometervergoeding of mogelijkheden tot declaratie voor benodigdheden.
  • Voor onze trainers bieden wij 1x per jaar een EHBO-opfris cursus
  • Als een verenigingslid trainer wilt worden, kunnen we deze opleiding aanbieden.

Zo zijn er tal van mogelijkheden ook voor andere rollen binnen de vereniging

Wij hebben gemerkt dat het waarderen van deze mensen en ze echt betrekken bij de vereniging heel veel helpt in het behouden van vrijwilligers en ervoor zorgt dat zij in de toekomst makkelijker te porren zijn om te helpen als het nodig is!

Analyseverslag over de Judowedstrijden van de Olympische Spelen in Parijs 2024

Na het eerdere verslag/commentaar van Jan Steiner (zie HIER). Bij deze een verslag van oud topjudoka Bertrand Amoussou die na zijn sportieve carrière op de judomat actief was/is in het Jiu-Jitsu en MMA. Zijn originele bericht vind je HIER

 

Zijn analyse van Parijs 2024:

(vertaling via AI)

Hallo aan alle judovrienden. Na een uitgebreid onderzoek voor meer samenhang, deel ik hier het resultaat van mijn werk en mijn aantekeningen.

Osssu

 

Analyseverslag over de Judowedstrijden van de Olympische Spelen in Parijs 2024

Afgezien van het grote succes van onze Franse atleten, moeten we opmerken dat de judowedstrijden tijdens de Olympische Spelen van Parijs 2024 veel kritiek hebben gekregen. De reden: een huidige regelgeving die de voortgang van de gevechten lijkt te bemoeilijken en de essentie van de sport aantast. Dit rapport is bedoeld om de belangrijkste observaties samen te vatten en voorstellen te doen voor een terugkeer naar een authentieker, vloeiender en begrijpelijker judo.

1.Probleem van de Golden Score

Waargenomen gegevens: 28,33% van de gevechten ging naar de golden score.

Analyse: Een gevecht dat zich verlengt in de golden score duidt vaak op een onvermogen van de vechters om tijdens de reguliere tijd een beslissend punt te scoren. Dit kan wijzen op een te groot aantal beperkingen die de mogelijkheden om te scoren beperken, waardoor de gevechten minder dynamisch en minder spectaculair worden. De systematische tussenkomst van de scheidsrechter belemmert naar mijn mening een zekere vloeiendheid van het gevecht. Ik zou voorstander zijn van een terugkeer naar de vlaggenjury aan het einde van de reguliere tijd. Dit zou de scheidsrechters dwingen zich op het gevecht te concentreren en niet op het zoeken naar fouten.

Kritiek: De golden score, die een uitzondering zou moeten zijn, wordt bijna een norm. Dit schaadt het tempo van de competities en de duidelijkheid van de sport voor de toeschouwers.

2.Te Grote Invloed van Straffen (Gele Kaarten)

Waargenomen gegevens: 17,86% van de gevechten eindigde in diskwalificatie als gevolg van het oplopen van 3 gele kaarten.

Analyse: De straffen spelen een onevenredige rol in de resultaten van de gevechten. Het feit dat een vijfde van de gevechten eindigt in diskwalificatie toont een overmatig gebruik van sancties in plaats van een waardering voor aanvallend judo. Bovendien vraag ik me af waarom veel van deze straffen worden gegeven. Elke sanctie gaat gepaard met een onderbreking van het gevecht, wat elke strategie belemmert. Men bestraft voor passiviteit, maar redt zo de atleet van een mogelijke bestraffing.

Kritiek: De gevechten concentreren zich meer op het beheer van straffen dan op de kunst om de tegenstander te vloeren. De 41 manieren om een shido te krijgen creëren een buitensporige complexiteit, waardoor de sport moeilijk te volgen en uit te oefenen is volgens de oorspronkelijke geest van het judo.

3.Voorstellen voor een Terugkeer naar Authentieker Judo

•Vereenvoudiging van de Regels: Verminder het aantal mogelijke straffen en focus de sancties op belangrijke en duidelijke overtredingen. Het doel is om een vloeiender en meer op de aanval gericht judo mogelijk te maken.

•Herwaardering van de Golden Score: Voer duidelijke criteria in om een winnaar te bepalen na een bepaalde tijd, zodat de gevechten niet onnodig worden verlengd.

•Bevordering van de Geest van Judo: Terugkeren naar het eenvoudige en fundamentele idee dat degene die valt, verliest, door ippons te bevorderen en de regels intuïtiever en dichter bij de oorspronkelijke geest van de sport te maken.

Conclusie

De kritiek geuit tijdens de Olympische Spelen in Parijs 2024 benadrukt de dringende behoefte om de regelgeving van het judo te heroverwegen om de essentie ervan te behouden. De complexiteit van de huidige regels en de buitensporige invloed van straffen hebben ertoe bijgedragen dat judo minder toegankelijk is geworden en minder trouw aan zijn principes. Een terugkeer naar vereenvoudigde regels en een aanvallend judo zou gunstig zijn voor de sport, zowel voor de atleten als voor het publiek. Judo moet weer een krijgskunst worden waarbij het vloeren van de tegenstander het ultieme doel is, zonder dat dit wordt belemmerd door te complexe regelgeving.

Ranking Judo bewegingen Parijs 2024

Jan Steiner (Dld): „Shido-Games“ of de zoektocht naar de Ippon

Op Facebook kwam in onderstaand bericht tegen van Jan Steiner; een Duitse judoleraar en voormalig wedstrijdjudoka. Interessante discussie. Wat vind jullie? Zijn originele bericht staat HIER

Onderstaand het vertaalde bericht:

„Shido-Games“ of de zoektocht naar de Ippon

Bijdrage over de Judowedstrijden in Parijs

Ik heb de Judowedstrijden in Parijs heel aandachtig gevolgd en ik moest wederom constateren dat buitenstaanders onze mooie judosport helaas als zeer onbegrijpelijk en weinig aantrekkelijk ervaren. Dit baart me steeds meer zorgen, die ik graag met jullie wil delen.

Tot nu toe heb ik de vele regelwijzigingen van de Internationale Judo Federatie (IJF) altijd als nieuwe uitdagingen voor mijn atleten en mijzelf gezien, en ik probeerde de intentie te ondersteunen om onze sport begrijpelijker en aantrekkelijker te maken voor toeschouwers en potentiële sponsors. Helaas is er, naar mijn mening, ondanks het geduld en de medewerking van alle betrokkenen, nog steeds niets wezenlijks positief veranderd.

Alles is voortdurend aan verandering onderhevig, ook onze judosport – dat realiseer ik me. Ik begrijp ook dat het tijd kost om nieuwe regels te testen en hun effect te beoordelen. Maar als deze regelwijzigingen ineffectief blijken of zelfs het tegenovergestelde van het gewenste effect sorteren, is het simpelweg dwaas om de ogen ervoor te sluiten en door steeds nieuwe interpretaties van de regels nog meer onvrede te veroorzaken. Oorspronkelijk moesten de judoka’s rechterop en aanvallender vechten en spectaculaire technieken gebruiken. Maar is dat tegenwoordig, na 14 jaar van voortdurende regelwijzigingen en talloze “regelaanpassingen”, echt het geval? Helaas kan ik dat niet herkennen.

De prestaties aan de top zijn vandaag de dag extreem gelijkwaardig en de topatleten bevinden zich op een zeer gelijk niveau. Ze kennen hun tegenstanders door en door en proberen door slimme interpretaties van de regels en steeds intensiever gripgevecht elke aanval van hun tegenstanders te verhinderen.

De naar mijn mening totaal onnodige afschaffing van een al decennialang beproefd beoordelingssysteem (met Koka, Yuko, Waza Ari en Ippon, evenals Shido, Chui, Keikoku en Hansoku Make) heeft als gevolg dat scheidsrechters tegenwoordig veel minder ruimte hebben voor een genuanceerde beoordeling van de gevechtsacties. De wedstrijden in Parijs hebben me wederom laten zien dat steeds meer judoka’s er niet primair op uit zijn om door een spectaculaire worptechniek voortijdig te winnen. Er wordt eerder constant geprobeerd om door een hoge aanvalsintensiteit een straf voor de tegenstander uit te lokken. Tegelijkertijd wordt het gebruik van de dubbele mouwgreep als puur tactisch middel, evenals het gebrek aan evenwichtsverstoring bij aanvallen met offerworpen en zogenaamde drop-technieken, niet consequent genoeg bestraft. Het voortdurende neervallen op de mat, met als doel een worp te simuleren of een worp van de tegenstander te voorkomen, zorgt voor veel “spam-aanvallen” en verhindert spectaculaire “Ippon-worpen”. Steeds vaker beginnen de wedstrijden zelfs meteen met een “dubbele Shido” of worden ze in de Golden Score door verdere straffen door de scheidsrechters beslist. Geen enkele score – maar wel 3 of 4 Shido-straffen op het scorebord zijn tegenwoordig standaard en laten me geen toegenomen aantrekkelijkheid van de judowedstrijden zien. Voor buitenstaanders lijkt het alsof twee vechters de hele tijd alleen maar aan de judogi trekken en dat aan het einde de één vaker dan de ander wordt gestraft. De talloze pogingen van de IJF om het gripgevecht te reguleren (tasgreep, pistoolgreep, eenzijdige greep – werden ooit bestraft, toen weer toegestaan) hadden ondanks het heen en weer eigenlijk geen positief effect op het huidige gevechtsverloop. Ook de afschaffing van de vroegere Hantai-regeling bij gelijkspel, met de invoering van de Golden Score-regeling, zorgt ervoor dat de toch al zeer tactisch gevoerde wedstrijden nog aanzienlijk langer duren en ons eindeloze gripgevechtsclashes opleveren. Ook het verbod op alle beengreeptechnieken zou eigenlijk tot een rechtere vechtstijl moeten leiden – maar het tegenovergestelde is gebeurd. Tegenwoordig zijn er veel minder spectaculaire aanvalstechnieken en tegentechnieken, maar wel vaker straffen voor onopzettelijk grijpen onder de gordel. Ook de huidige interpretatie van de zogenaamde “Diving”-regel lijkt me ongelukkig, want deze leidt ook tot zeer ongelukkige gevechtsbeslissingen. Natuurlijk moet, ter bescherming van de gezondheid, het actieve duiken met het hoofd in de mat bij het uitvoeren van een worp worden verboden – maar een onopzettelijk, licht aanraken met de zijkant van het hoofd op de mat (bijvoorbeeld bij Seoi Otoshi of Soto Makikomi) zou naar mijn mening niet met Hansoku Make bestraft moeten worden. Ook de vaak zeer uiteenlopende interpretaties van hoe lang er bijvoorbeeld op de grond verder gevochten mag worden, laten zien hoe groot de invloed van de scheidsrechters op het verloop van het gevecht kan zijn. In dit verband wil ik verwijzen naar het omstreden gevecht in de gewichtsklasse tot 60 kilogram tussen Francesco Garrigos en Ryuju Nagayama. Ook de foutieve score-aanduiding, die pas door videobeoordeling werd gecorrigeerd, in de bronzen gevecht tussen Daniel Eich en Peter Paltchik, of de onbegrijpelijke regelinterpretatie in de finale van de gewichtsklasse tot 100 kilogram tussen Zeylim Kotsoev en Ilia Sulamanidze kan ik bij de beste wil van de wereld niet begrijpen. En deze opsomming kan nog eindeloos worden voortgezet. Het gebruik van videobeoordeling is zonder twijfel een grote vooruitgang en maakt het mogelijk om door middel van achteraf analyse van kritieke gevechtshandelingen tot een eerlijkere beoordeling te komen. Toch heb ik, net als vele anderen, de indruk dat de scheidsrechters op de mat veel te vaak van buitenaf “op afstand bestuurd” worden, en dat creëert onnodige ruimte voor speculaties.

Ik ben door mijn vele jaren als trainer internationaal goed verbonden en sta regelmatig in contact met vele internationaal actieve en zeer ervaren trainer-collega’s. Ik ken niemand die tevreden is met de huidige regels en de voortdurend wisselende interpretaties ervan. Bij vragen zoek ik vaak contact met internationale scheidsrechters en probeer zo een beter begrip te krijgen. Maar als zelfs voormalige topatleten, die tegenwoordig als commentatoren werken bij grote judo-evenementen, sommige twijfelachtige beslissingen van de scheidsrechters niet aan het publiek kunnen uitleggen en wij als beoefenende judoka’s en meer deskundig publiek deze beslissingen niet kunnen begrijpen, zie ik de toekomst van onze mooie sport binnen het Olympisch programma met enige zorgen tegemoet.

Het vroegtijdige uitschakelen van Uta Abe raakte me diep en liet zien dat ook ons huidige competitiesysteem niet perfect is. Als in dit geval de twee beste atleten ter wereld al in de eerste ronde tegen elkaar moeten strijden, is het voor de verliezer niet meer mogelijk om nog voor een medaille te vechten. Er zijn duidelijk betere competitiesystemen die ook met zulke situaties rekening houden. Helaas zullen sommige toptien-atleten van de IJF World Tour tevergeefs in de deelnemerslijsten van de Olympische Judowedstrijden worden gezocht, want in tegenstelling tot de Wereldkampioenschappen mag er bij de Olympische Spelen maar één atleet per land deelnemen. Of het nu gaat om onze Alina Böhm of een Joshiro Maruyama – ik denk dat velen beiden graag hadden willen zien strijden in Parijs.

Het respecteren van de judo-etiquette en onze judowaarden staat voor mij buiten kijf. Maar of het huidige onderdrukken van elke emotie op en naast de mat de aantrekkelijkheid van de judowedstrijden verhoogt, wil ik ter discussie stellen. Voor mij sluiten emoties en fair play in sport elkaar geenszins uit.

Daarom is mijn verzoek aan de verantwoordelijken van de Duitse Judobond en die van de Internationale Judofederatie – werk alstublieft grondig onze wedstrijdregels en sportreglementen bij!

We hebben veel minder, maar wel duidelijke en begrijpelijke wedstrijdregels nodig die stand houden!

We hebben een rechtvaardiger competitiesysteem nodig!

Het zou ook mogelijk moeten zijn om, net als bij de Wereldkampioenschappen, op de Olympische Spelen twee atleten per land te laten deelnemen, mits zij aan de kwalificatiecriteria hebben voldaan.

In afwachting van een constructieve discussie, groet ik jullie sportief met Ippon-groeten!

Jan Steiner

 

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Shiai is belangrijker dan kata

Blog: Hendrik Koppe juli 2024

 

Zaterdag 29 juni was het mijn laatste officiële vergadering als bestuurslid Topsport bij de Judo Bond Nederland. Daarmee sloot ik voor mijzelf een enerverende periode af. Een waarin we als bond, bureau en alle vrijwilligers keihard hebben gewerkt om de JBN om te vormen naar een toekomstbestendig model.

 

Zoiets gaat uiteraard niet vanzelf maar vraagt om toewijding, doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen om dit langdurig vol te houden. Als je dan zegt keihard gewerkt, wat betekent dat dan? Hoeveel uren per week ben je hier dan mee bezig. Omdat er altijd werk te verrichten is, denk in een rustige week 6 tot 8 uur, maar in een drukke periode zo maar 10 – 12 uur per week, met pieken tot wel 30 uur per week. Gewoon omdat er altijd wel te verrichten is en soms heel veel werk, met name omdat het veranderen van een organisatie gewoon veel tijd vergt, maar dus ook veel inspanning van velen.

 

Er wordt dus veel van vrijwilligers gevraagd en ik kan je verklappen dat veel werk voldoening heeft gegeven, maar sommige onderdelen ook niet. Leden van een vereniging vergeten wel eens dat wij als bestuurslid ook vrijwilligers zijn die hun uiterste best doen om met al onze kennis en vaardigheden opgedaan in het verleden proberen naar eer en geweten in te zetten om de JBN verder te helpen. Dat dit werk niet door iedereen wordt gewaardeerd en men dus denkt dat men dus op een andere wijze met ons denkt te mogen omgaan, maakt het besturen soms lastig. Bij mij ligt de grens op belediging van een persoon, of ik dat nu zelf ben, of een van mijn medebestuurders, of de andere vrijwilligers of de medewerkers van het bondsbureau. Zonder op details in te gaan, kan ik verklappen dat sommige leden die grens een aantal keren hebben opgezocht, maar ook overschreden. Dan stelden wij onszelf altijd weer even de vraag: “ Voor wie doen wij dit werk ook alweer?” – precies ja: “Voor de leden van onze mooie bond.” Dat was dan weer even slikken en weer verder, want er is geen tijd te verliezen in het veranderingsproces dat we met zijn allen door moeten maken om er sterker uit te komen. Lastig dus omdat je niet altijd iedereen tevreden kunt stellen en soms ook gewoon nee moeten zeggen. Niet het antwoord dat mensen graag willen horen en dan via andere wegen alsnog proberen een ander antwoord te krijgen.

Dit zijn soms best wel gevechten die dienen te worden geleverd, omdat als je iets wil bereiken het vaak verder gaat dan een randori of sparringsvorm in de discussie en/of de verandering. Dat brengt mij dan gelijk bij de kop van deze blog: Is de shiai belangrijker dan de kata of andersom?

 

Wat is ook precies de bedoeling die Jigoro Kano met het kata had? Hij wilde een aantal technieken inclusief de balansverstoringen in een standaard vorm aanbieden, zodat de leerlingen het gemakkelijker tot zich konden nemen en zich er verder in konden bekwamen. Op deze wijze kon hij meer leerlingen opleiden in de zachte weg die hij als budo had ontwikkeld.

 

Wat we over tijd hebben gezien is dat de diverse vormen van kata (staand en grond) steeds belangrijker zijn geworden. Als oefenvorm is het natuurlijk prachtig om kata te blijven doen, met name als randori’s niet meer zo gemakkelijk gaan en wedstrijden helemaal niet meer en je dus fijn aan je technieken kunt blijven werken zonder dat je wedstrijdblessures oploopt. Mooi ook dat er nu wedstrijden in georganiseerd worden en judoka’s de perfectie van de worpen kunnen bereiken.

 

Wat je daarnaast ziet gebeuren is dat kata belangrijker lijkt te worden gevonden dan de shiai. De vraag is dat terecht is of niet. Daar kun je wel wat discussie over voeren lijkt mij. Namelijk is het beheersen van een techniek in een wedstrijd, waarbij de spanning van je tegenstander er volop op staat moeilijker dat het lopen van een kata? Je zou zeggen van wel, immers je tegenstander in een shiai maakt onverwachte bewegingen en deze uit balans weten te krijgen is veel lastiger dan het lopen van een kata waarbij je partner de verwachte en afgesproken bewegingen maakt. Die afgesproken bewegingen maakt je tegenstander bij een shiai niet, sterker nog hij maakt bewegingen die je mogelijk helemaal niet verwacht, ook omdat zijn kumi-kata anders is dan waarmee jij wellicht rekening houdt. Hij heeft namelijk hetzelfde doel als jij, nl. jouw werpen en de wedstrijd winnen, terwijl bij kata de uke weet dat tori hem gaat werpen. Daarnaast brengen shiai’s grotere individuele wedstrijddruk dan kata-wedstrijden, dit omdat je er bij een shiai alleen voor staat, terwijl het lopen van een kata samen met een partner plaatsvindt. Shiai wordt wel gezien als een dubbel gevecht, namelijk met je tegenstander (fysiek) en met jezelf (mentaal).

 

Je kunt je dus afvragen waarom judoka’s die nog steeds aan wedstrijden deelnemen niet beter en meer gewaardeerd worden of dienen te worden dan de kata judoka’s. Immers zij laten soms tot op hoge leeftijd zien dat zij door hard te trainen nog steeds hun technieken beheersen om andere te werpen in een wedstrijd. Is dat preken voor eigen parochie omdat ik zelf nog veel randori’s en shiai’s draai? Wellicht wel, maar ik ben er meer en meer van overtuigd dat als je deelneemt aan shiai’s dat vele malen zwaarder is mentaal en fysiek dan het lopen van een kata. Dit lijkt mij iets om richting de toekomst meer mee te doen en beter te waarderen.

Voorbeschouwing Olympische Spelen 2024

Over zo’n 3 weken beginnen de Olympische Spelen in Parijs. Journalist Hans van Essen schreef voor Eurosport voorbeschouwingen m.b.t. de Nederlandse judoka’s. Lees zijn voorbeschouwingen via navolgende link (klik op de titel):

PARIS 2024 | SUCCES BIJ JUDO DANKZIJ JOANNE VAN LIESHOUT EN SANNE VAN DIJKE? – VOORBESCHOUWING VROUWEN

 

PARIS 2024 | PAKKEN NOËL VAN ’T END EN MICHAEL KORREL MEDAILLE OP TATAMI? – VOORBESCHOUWING JUDO MANNEN

 

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

We gebruiken onder andere analytische cookies om ons websiteverkeer geanonimiseerd te analyseren, zodat we functionaliteit en effectiviteit kunnen aanpassen.
Meer informatie over de verwerkte gegevens kunt u lezen in onze privacystatement.

[X] Ik ga akkoord met bovengenoemde privacy verklaring