Bijzondere erkenning voor het YoLo-trainersteam door Zorg en Zekerheid
Op dinsdag 6 mei ontvingen de YoLo-trainers een speciaal ontworpen paars-wit geblokte judoband én een officiële certificering, als erkenning voor hun inzet voor weerbare, sociaal vaardige en gezonde kinderen in het basisonderwijs. Zij mochten dit ontvangen uit handen van Henk Gerla.
Deze bijzondere promotie werd mogelijk gemaakt door zorgverzekeraar Zorg en Zekerheid, die hiermee hun langdurige betrokkenheid bij het YoLo-programma onderstreept. Ook Gemeente Katwijk en Welzijnskwartier dragen actief bij aan de uitvoering van de trainingen op scholen in de regio.
De band symboliseert pedagogisch vakmanschap en is geïnspireerd op de traditionele rood-wit geblokte dangraadband binnen het judo. Het is een unieke band die hoort bij de unieke combinatie van bewegen en sociaal-emotioneel leren die YoLo al jaren biedt op meer dan 60 basisscholen.
We zijn trots op deze erkenning en kijken uit naar de uitbreiding van het programma in gemeenten als Haarlemmermeer, Lisse, Teylingen en Leiderdorp!
Voor het eerst in 30 jaar wijkt Japan — de bakermat van het judo — openlijk af van de Internationale Judo Federatie (IJF). In wat lijkt op een stille revolutie, volgt Japan de regels van de IJF niet meer volledig. Het stuurt slechts zeven atleten naar internationale toernooien die onder IJF-regels vallen, terwijl het in eigen land vasthoudt aan de traditionele judoregels.
Deze breuk is niet slechts symbolisch — het is een krachtig signaal. Wanneer het meest invloedrijke judoland zich afkeert van het gevestigde systeem, voelt dat als een klap in het gezicht van de internationale standaarden. En toch blijft de wereldwijde judogemeenschap in verwarring achter, onzeker over wat er precies aan de hand is. Laat me het uitleggen.
Een verhaal van twee judoscholen
Historisch gezien waren er in Japan twee belangrijke judo-bronnen:
Osaka-judo – Gericht op grondtechnieken (ne-waza) en zeer vaardig in het grondgevecht.
Kodokan-judo – Opgericht door Jigoro Kano in Tokio, met nadruk op staande technieken (tachi-waza) en worpen.
Kano zelf was geen liefhebber van langdurig grondgevecht. Zijn filosofie was duidelijk: als een judoka op de grond terechtkomt en binnen 30 seconden niet kan doorgaan naar een staande positie, moet het gevecht opnieuw rechtstaand beginnen. Hij geloofde dat ware meesterschap in judo zich rechtop toont — door worpen, houding en controle — niet door worstelen op de mat.
De Braziliaanse tak: van Osaka naar de UFC
Na de Tweede Wereldoorlog emigreerden meer dan een miljoen Japanners naar Brazilië. Velen uit de Osaka-school namen hun grondgevecht-tradities mee. Deze lijn zou zich ontwikkelen tot wat we nu kennen als Brazilian Jiu-Jitsu (BJJ).
De legendarische familie Gracie — met vader en zeven zonen — bracht BJJ later naar Los Angeles en San Francisco en maakte er een wereldwijd fenomeen van. Mixed martial arts, de UFC en moderne vechtsporten danken hun structuur aan deze evolutie. En toch wordt zelden duidelijk uitgelegd dat deze wortels voortkomen uit een interne tweedeling binnen het Japanse judo.
Japan’s stille opstand
Ironisch genoeg komt de grootste bedreiging voor traditioneel judo vandaag niet van buitenaf, maar van binnenuit. Japan volgt de IJF-regels niet meer volledig. Dit is geen eenvoudig beleidsverschil — het is een fundamentele kloof.
IJF-wedstrijden gaan door, maar in bijna lege arena’s. Zelfs bij Europese kampioenschappen is de opkomst matig, tenzij scholen en vrijwilligers worden verplicht te komen. De federatie doet alsof er niets aan de hand is, terwijl de ziel van het judo wegglijdt.
Waar is het masterplan van de IJF om de populariteit van judo te herstellen? Waar is de vernieuwing?
PS: Alles wat ik in dit bericht schrijf is mijn persoonlijke mening. Als iemand het er niet mee eens is, laat het weten — laten we het bespreken aan de hand van feiten. Azar Novruzov azarnovruz@icloud.com
Afgelopen weekeinde waren we present bij de BENG memorial in Beverwijk; een schitterende evenement voor A-judoka’s. We hadden er een promotiestand en Peter Wetzer maakte zaterdagochtend enkele foto’s. Het complete fotoverslag vind je HIER
Het is grappig dat wijsheden uit het verleden weer opgeld doen in de moderne tijd. Dat geldt ook voor diverse trainingsvormen, zowel het judo als in krachttraining. Een daarvan in het judo is uchi komi. Het herhaaldelijk trainen van dezelfde beweging om daarin een automatisme te bereiken. Het is een oefenvorm om je techniek op diverse punten in te slijpen. Niet iedereen is hier een fan van, toch helpt het om je technische vaardigheden te verbeteren. Belangrijk hierbij is dat bij elke herhaling een kuzushi (een balansverstoring) teweegbrengt. En daar zit hem nu de kneep. Wat ik namelijk in de praktijk zie is dat het vaak vooral gericht is op snelheid en wild bewegen, terwijl je toch echt wil bereiken dat je tegenstander elke keer uit balans komt. Zonder balansverstoring geen worp zeg ik altijd. En die snelheid, waarom? Leer eerst de beweging in een rustig tempo te beheersen, met het juiste voetenwerk, dan komt de snelheid vanzelf wel.
Een oude Chinese wijsheid is dat als je iets heel rustig perfect kan uitvoeren, je dit ook op snelheid kunt doen. Snelheid is immers te bereiken door het zetten van kracht. Ook een element dat ik vaak fout zie gaan. Om de kuzushi te bereiken zijn er verschillende mogelijkheden. Ikzelf prevaleer het gebruik maken van de rotatie van mijn bovenlichaam om de tegenstander uit balans te krijgen. Gratis kracht zeg ik dan. Veelal zie ik dat men eerst de stappen zet met de voeten en pas dan de kracht gaat zetten. Wat blijft er dan over van de wijsheid van Kano om gebruik te maken van de kracht van je tegenstander als tori? Precies, dan geef je uke juist jouw kracht om over te nemen. Jouw kracht dient dus al in de eerste stap te zitten en de rotatie van je bovenlichaam is dus de kracht die hiervoor kunt gebruiken.
Naar de top werken, te komen en te blijven is het lastigste dat er is in de sport. Dat betekent dat je regelmaat in je leven dient te hebben en houden. In je voeding, trainen en rusten. Alleen dan blijf je het volhouden en er plezier aan beleven. Elke keer werken aan progressie, details en nieuwe onderdelen van je sport ontdekken, zowel in het judo, maar voor mij ook in het krachttrainen, zwemmen, wandelen en fietsen. Daar beleef ik in de voorbereiding op titeltoernooien het meeste plezier aan.
Wat de buitenwacht ziet is alleen het eindresultaat, de glorieuze finale, de finishlijn, de medailles. Maar ze vergeten de duizenden uren van oefening, de talloze mislukkingen, de blessures en pijntjes en de eindeloze toewijding die eraan voorafgingen. Als je de inspanning die je moet getroosten bekijkt is dat eigenlijk niet in verhouding, maar toch is het altijd toch weer wel bevredigend als het lukt om toch weer op de hoogste trede te staan. Ook nu ik een lichte knieblessure heb, omdat ik mijzelf bij de krachttraining weer uitdaagde om het toch weer zwaarder te doen. Het besef dat het ook in de krachttraining om de juiste techniek draait, iets dat ik uiteraard als geen ander begrijp, maar even vergat met een kleine misstap helaas. Wellicht is drie dagen achter elkaar ook iets te veel van het goede op deze leeftijd, maar het ging wel gemakkelijk, dus het gaf een goed gevoel en daar draait het om.
Ik krijg regelmatig de vraag hoe ik het toch maar steeds weer vol? Dan zeg ik dat ik met name de trainingen leuk vind, en dat ik die wedstrijden er maar een beetje bij doe. Dat is uiteraard een grapje. Voor de buitenstaander lijkt het allemaal zo gemakkelijk. Uchi komi is voor mij regelmaat, maar:
Motivatie is de start – Door gewoonte hou je het vol!
Biografie: Hendrik Koppe begon op zijn 5e met judo en bereikte na een lange weg in de jaren 90 uiteindelijk de top van Nederland in het zwaargewicht. In 1999 werd hij op zijn 37, met een keer in de week trainen nog 3e van Nederland. Vanaf 2008 ben ik, houder van de 5e dan en tegenwoordig ook judoleraar A, actief in het veteranen circuit en ben ik inmiddels 11 keer Europees kampioen en 13 keer Wereldkampioen. In 2016/2017 en van 2020/2024 was ik bestuurslid van de JBN en hield me daar bezig met Topsport. Na een lange carrière bij de Optie- en Effectenbeurs, ruim 32 jaar, waar hij verantwoordelijk is geweest voor het toezicht op de handel, alsmede ook op de afwikkeling van de handel, ben ik na een uitstapje van iets meer dan 3 jaar bij serviceorganisatie NederlandSport (thans onderdeel van NOC&NSAF) nu weer werkzaam in de financiële wereld bij een vermogensbeheerder. Ik richt me altijd op het ontdekken van (nieuwe) zakelijke kansen en op efficiencyverbeteringen. Ben die de klus klaart en gewend is om teams en bruggen te bouwen, waarbij grenzen tussen verschillende belanghebbenden worden verlegd. Zeer klantgericht, een teamspeler met oog voor detail, kwaliteit, het delen van informatie en kennis. Flexibel, wendbaar en stressbestendig. Open, eerlijk, met veel Amsterdamse humor, gevoel voor de culturele situatie. Een echte (top)sporter met toewijding, focus, winnaarsmentaliteit, met behoud van een sterk lichaam en geest. Mijn levensmotto’s zijn:
“Het is niet belangrijk om beter te zijn dan een ander, maar beter dan gisteren”
“Als winnen zo gemakkelijk was, zou iedereen het doen!”
“Het draait allemaal om voorbereiding!”
Wil jij ook succesvol zijn in het leven? Ik weet zeker van wel, want “Winnen kun je leren”. Ik neem je dan ook graag mee in mijn leven en de door mij behaalde successen in mijn werk bij de beurs in Amsterdam, maar ook als wedstrijdjudoka met inmiddels 13 wereldtitels. Tijdens mijn lezing geef ik je 5 handvatten die jou helpen om succesvol te zijn in wat je ook doet of wilt bereiken. Breng structuur in je weg naar succes. Laat mij je inspireren met mijn inzichten! Je kunt mij bereiken via Facebook of Linkedin.
Afgelopen weekeinde is de Judo Liga 2025 weer begonnen. Menno Lesterhuis was erbij in Hoogvliet en maakte een fotoreportage van de mannen Liga 2 en 3. De complete fotoreportage vind je HIER
Uitslagen en standen van de Judo Liga vind je HIER
Fotoreportage Grand Slam Paris 2025 dag 1 (deel 2)
Fotograaf Harry van den Hurk (Huhafoto) had afgelopen weekeinde duizenden foto’s gemaakt. Zijn reportages voor dag 1 vind je HIER en dag 2 HIER. Hij heeft de foto’s van dag 1 nogmaals bekeken en kwam met bijgaande plaatjes.
Dag 2 van de Paris Grand Slam. De Accor Arena was opnieuw gevuld met zo’n 15000 (!) bezoekers. De adidas-meiden 😉 deden het knap met als hoogtepunt een knappe derde plaats van Margit de Voogd in de klasse tot 70 kilogram. De ‘jonkies’ Lieke Derks (-78) en Marit Kamps (+78) verloren om het brons en werden vijfde. Onze fotograaf Harry van den Hurk heeft mooie plaatjes geschoten tijdens het eerste deel van de dag.
We gebruiken onder andere analytische cookies om ons websiteverkeer geanonimiseerd te analyseren, zodat we functionaliteit en effectiviteit kunnen aanpassen. Meer informatie over de verwerkte gegevens kunt u lezen in onze privacystatement.
[X] Ik ga akkoord met bovengenoemde privacy verklaring
