Nihon Sport

Hendrik Koppe augustus 2024

Mijn vorige blog van juni heeft heel wat stof doen opwaaien. Blijkbaar heb ik wat gevoelige snaren geraakt. Volgens mij is een blog daar nu juist voor bedoeld. Ik gaf in mijn vorige blog aan dat de grens bij mij op beledigen ligt. Blijkbaar hebben een aantal budoka’s mijn blog niet goed gelezen of begrepen, want ik kreeg de nodige beledigingen naar mijn hoofd geslingerd. Gelukkig kreeg ik ook de nodige bijval, niet verrassend vanuit judoka’s die shiai hoog in het vaandel hebben staan, maar ook van judoka’s die van mening zijn dat kata bij de promoties een te grote rol hebben gekregen. Daarbij heb ik juist niets beledigend gezegd over kata. Ik vind het heel knap wat ze doen, maar de omstandigheden van uitvoering zijn anders dan die van een shiai.

De olympische spelen werden voor het judo niet wat we ervan verwachten voor het Nederlandse judo. Teleurstellend wellicht, na alle investeringen die in het programma zijn gedaan. Maar blijkbaar moet er nog meer gebeuren om aan de top te geraken. De intenties bij iedereen zijn daar uiteraard op gericht, maar blijkbaar is het samenwerken om dat te bereiken de lastigste component daarin. Het judo is een traditionele wereld en met laat niet graag andere toe om beter te worden, terwijl dat nu jij de essentie van het judo is: “Niet beter dan een ander, maar beter dan gisteren.” Vanaf de zijlijn wordt er veel geroepen, maar al die personen zijn benaderd in het verleden om te helpen. Helpen is samenwerken om beter te worden, niet jouw wil opleggen, want dan gaat het niet werken. Ik heb overigens wel genoten van het judo, mooie gevechten gezien, voor mij was het hoogtepunt de finale in de -81kg.

Na het afgelopen EK veteranen die, hoewel positief verlopen, toch enigszins teleurstellend waren, heb ik serieus getwijfeld of ik nog wel verder wilde met de veteranenwedstrijden. De motivatie was even weg naar 12 WK en 10 EK titels. Ik ben al sinds 2008 actief in het veteranen circuit, 2 corona jaren niet meegeteld, dus 14 jaar. Heb op alle toernooien waar ik aan deelnam dus slechts 2 keer brons behaald en de rest goud. Het aantal deelnemers neemt ook, helaas voor mij, af nu we ouder worden. Toch heb ik inmiddels de motivatie van het bewegen, sporten, intensief bezig zijn en een geregeld leven lijden, zonder roken, drugs, voldoende slaap, alcohol of overmatig eten weer opgepakt, gewoon omdat sporten en jezelf blijven uitdagen met andere oefeningen en technieken je gezond houdt en leuk is. Sommige bewegingen, zoals hardlopen gaat helaas niet meer als zwaargewicht, ja een klein stukje, maar dan is het ook wel klaar. Daarvoor in de plaats dus wandelen en veel fietsen als basisconditie. Dit voelt op deze leeftijd gewoon als topsport.

Regelmaat leidt bij mij tot de beste resultaten. Daarom moet je als je ouder wordt ook niet stoppen, anders kom je niet meer terug in het ritme. Dus 4 of 5 keer intensief trainen in de week, samen met mijn maat, of als dat niet kan gewoon alleen, want we werken weer naar een doel toe begin november in Las Vegas. Sommige mensen verklaren mij voor gek om al die judo-reizen te maken. Maar samenkomen met zoveel judoliefhebbers is gewoon hartstikke leuk en geeft veel plezier. Door de jaren heen heeft dat de nodige vriendschappen en waarderingen opgeleverd. Daarnaast is het gewoon leuk om nieuwe omgevingen (steden/landen) te ontdekken. Zo combineer je het sportieve met het aangename.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Blog: Hendrik Koppe juli 2024

Zaterdag 29 juni was het mijn laatste officiële vergadering als bestuurslid Topsport bij de Judo Bond Nederland. Daarmee sloot ik voor mijzelf een enerverende periode af. Een waarin we als bond, bureau en alle vrijwilligers keihard hebben gewerkt om de JBN om te vormen naar een toekomstbestendig model.

Zoiets gaat uiteraard niet vanzelf maar vraagt om toewijding, doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen om dit langdurig vol te houden. Als je dan zegt keihard gewerkt, wat betekent dat dan? Hoeveel uren per week ben je hier dan mee bezig. Omdat er altijd werk te verrichten is, denk in een rustige week 6 tot 8 uur, maar in een drukke periode zo maar 10 – 12 uur per week, met pieken tot wel 30 uur per week. Gewoon omdat er altijd wel te verrichten is en soms heel veel werk, met name omdat het veranderen van een organisatie gewoon veel tijd vergt, maar dus ook veel inspanning van velen.

Er wordt dus veel van vrijwilligers gevraagd en ik kan je verklappen dat veel werk voldoening heeft gegeven, maar sommige onderdelen ook niet. Leden van een vereniging vergeten wel eens dat wij als bestuurslid ook vrijwilligers zijn die hun uiterste best doen om met al onze kennis en vaardigheden opgedaan in het verleden proberen naar eer en geweten in te zetten om de JBN verder te helpen. Dat dit werk niet door iedereen wordt gewaardeerd en men dus denkt dat men dus op een andere wijze met ons denkt te mogen omgaan, maakt het besturen soms lastig. Bij mij ligt de grens op belediging van een persoon, of ik dat nu zelf ben, of een van mijn medebestuurders, of de andere vrijwilligers of de medewerkers van het bondsbureau. Zonder op details in te gaan, kan ik verklappen dat sommige leden die grens een aantal keren hebben opgezocht, maar ook overschreden. Dan stelden wij onszelf altijd weer even de vraag: “ Voor wie doen wij dit werk ook alweer?” – precies ja: “Voor de leden van onze mooie bond.” Dat was dan weer even slikken en weer verder, want er is geen tijd te verliezen in het veranderingsproces dat we met zijn allen door moeten maken om er sterker uit te komen. Lastig dus omdat je niet altijd iedereen tevreden kunt stellen en soms ook gewoon nee moeten zeggen. Niet het antwoord dat mensen graag willen horen en dan via andere wegen alsnog proberen een ander antwoord te krijgen.

Dit zijn soms best wel gevechten die dienen te worden geleverd, omdat als je iets wil bereiken het vaak verder gaat dan een randori of sparringsvorm in de discussie en/of de verandering. Dat brengt mij dan gelijk bij de kop van deze blog: Is de shiai belangrijker dan de kata of andersom?

Wat is ook precies de bedoeling die Jigoro Kano met het kata had? Hij wilde een aantal technieken inclusief de balansverstoringen in een standaard vorm aanbieden, zodat de leerlingen het gemakkelijker tot zich konden nemen en zich er verder in konden bekwamen. Op deze wijze kon hij meer leerlingen opleiden in de zachte weg die hij als budo had ontwikkeld.

Wat we over tijd hebben gezien is dat de diverse vormen van kata (staand en grond) steeds belangrijker zijn geworden. Als oefenvorm is het natuurlijk prachtig om kata te blijven doen, met name als randori’s niet meer zo gemakkelijk gaan en wedstrijden helemaal niet meer en je dus fijn aan je technieken kunt blijven werken zonder dat je wedstrijdblessures oploopt. Mooi ook dat er nu wedstrijden in georganiseerd worden en judoka’s de perfectie van de worpen kunnen bereiken.

Wat je daarnaast ziet gebeuren is dat kata belangrijker lijkt te worden gevonden dan de shiai. De vraag is dat terecht is of niet. Daar kun je wel wat discussie over voeren lijkt mij. Namelijk is het beheersen van een techniek in een wedstrijd, waarbij de spanning van je tegenstander er volop op staat moeilijker dat het lopen van een kata? Je zou zeggen van wel, immers je tegenstander in een shiai maakt onverwachte bewegingen en deze uit balans weten te krijgen is veel lastiger dan het lopen van een kata waarbij je partner de verwachte en afgesproken bewegingen maakt. Die afgesproken bewegingen maakt je tegenstander bij een shiai niet, sterker nog hij maakt bewegingen die je mogelijk helemaal niet verwacht, ook omdat zijn kumi-kata anders is dan waarmee jij wellicht rekening houdt. Hij heeft namelijk hetzelfde doel als jij, nl. jouw werpen en de wedstrijd winnen, terwijl bij kata de uke weet dat tori hem gaat werpen. Daarnaast brengen shiai’s grotere individuele wedstrijddruk dan kata-wedstrijden, dit omdat je er bij een shiai alleen voor staat, terwijl het lopen van een kata samen met een partner plaatsvindt. Shiai wordt wel gezien als een dubbel gevecht, namelijk met je tegenstander (fysiek) en met jezelf (mentaal).

Je kunt je dus afvragen waarom judoka’s die nog steeds aan wedstrijden deelnemen niet beter en meer gewaardeerd worden of dienen te worden dan de kata judoka’s. Immers zij laten soms tot op hoge leeftijd zien dat zij door hard te trainen nog steeds hun technieken beheersen om andere te werpen in een wedstrijd. Is dat preken voor eigen parochie omdat ik zelf nog veel randori’s en shiai’s draai? Wellicht wel, maar ik ben er meer en meer van overtuigd dat als je deelneemt aan shiai’s dat vele malen zwaarder is mentaal en fysiek dan het lopen van een kata. Dit lijkt mij iets om richting de toekomst meer mee te doen en beter te waarderen.

Zaterdag jl zijn we gaan kijken bij de Kodokan Kata Cursus. Dit evenement, dat al jarenlang georganiseerd wordt, werd deze keer gehouden in de dojo van Kai Sei; een van de grootste dojo’s van de Benelux.

Trots op deze dojo waar wij de matten hebben mogen leveren.

Er stond heel wat eremetaal op de mat. De leraren en deelnemers hebben heel wat medailles op hun naam staan bij Nederlandse, Europese en Wereldkampioenschappen.

Foto’s zeggen meer dan woorden.

Onderstaand een fotoreportage van Harry van den Hurk.

Wil je nog meer foto’s zien? Op de site van Peter Wetzer staan zijn foto’s: www.peterwetzer.nl

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

André en Pim bespreken de naweeën van de podcast met de bezorgde Ruben en Elco. Er kwam een batterij aan reacties los en zelfs de serieuze media pakte het op.

Verder bespreken ze de wedstrijden van de laatste weken bij de senioren, het EK veteranen en kata, ze kijke kort vooruit op het EK -18 in Portugal.

In deze podcast heeft André op het CIOS in Haarlem een gesprek met de voorzitter van de nieuwe judotak van de IMAF, Kodokan Judo Nederland, Joop Pauel.

André bespreekt met Joop de reden van oprichting van deze nieuwe judo organisatie naast de JBN, de doelen, de organisatiestructuur, samenwerkingen o.a met de NVJJL en de toekomst van de organisatie.

Zondag 19 maart jl. een kijkje genomen bij de Maitoshi Kachi Trophy in het Belgische Geraardsbergen. Karate Club Kachi had het goed voor elkaar met ruim 500 deelnemers van 65 verenigingen uit diverse landen. Het niveau was goed evenals de organisatie o.l.v. Jurgen de Nil. Complimenten!

Onderstaand een serie foto’s met Samantha van Lokven in de hoofdrol.

Later deze week nog meer foto’s.

De foto’s zijn gemaakt door Harry van den Hurk van HuHaFoto. HuHaFoto; een aanrader als je ’n mooie fotoreportage wenst.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Of kijk ook op www.nihonsportoutlet.nl met daarop karatespullen van o.a. adidas met forse kortingen! Op=Op

Vier trainers van het A-judo hebben de koppen bij ekaar gestoken om weer nieuw leven in het A-judo te blazen. Door de jaren heen lopen we niet meer voorop in de wereld van het A-judo. Dit heeft ook te maken  met het beleid dat er was binnen de JBN. Hopen dat ze dit nu serieus op gaan pakken.

Er werd veel over Tygo van de Werff en Rudi Verhagen gesproken dat ze altijd ruzie hadden. Dit moet ik even recht zetten. Ja we hadden meningsverschillen en een eigen visie, maar zeker geen ruzie.

Op het NK-15 sprak ik Jan Rust over het idee om weer een nationaal team op te zetten bij het A-judo. Hij was meteen enthousiast. We wilden Tygo van de Werff ook vagen voor het Nationaaal Kata team. Ook hij wilde dit graag doen; hij adviseerde om Rob Hoogendijk voor de Shiai erbij te betrekken.

Na een vergadering hebben we besloten om dit op te pakken en de JBN het plan voor te leggen.

Kort geschreven gaat Tygo dus de Kata oppakken en wij assisteren hier naar behoefte.

Jan en Rob pakken het shiai judo niveau 3, 4 en 5 op ( dus special olympics en regio toernooien)

Rudi pakt het Shiai judo niveau 1 en 2 op ( internationale Kampioenschappen, EK/WK ‘s)

Het zou mooi zijn als de JBN dit samen met ons op pakt. Inmiddels heeft de NCAJ dit omarmt en gaat meedenken om dit in goede banen neer te zetten binnen de JBN.

19 Maart zal er een start gemaakt worden in Venray. Daar zal een 2 uur duurende training verzorgd worden door het team. Alle A-judoka’s van Nederland zijn welkom. De Kata zal op een volgende bijeenkomst erbij komen. Natuurlijk is er ook een erkende fysiotherapeut aanwezig die gespecialiseerd is met deze doelgroep.

Op naar een mooie toekomst zodat ook Nederland een zo compleet mogelijk team gaat krijgen dat zich als Team NL naar buiten kan profileren,

Grtjs

Rudi Verhagen