Nihon Sport

Mijn weg als Olympisch Judo Coach is niet een gestroomlijnde weg omhoog geweest met alleen maar hoge pieken en successen. Mijn weg als coach is een zoektocht geworden naar mijn eigen identiteit, mijn eigen missie en mijn eigen visie in het realiseren van elite atleten die presteren op het hoogste niveau. Ik geloof dat elke jongen coach, elke jonge atleet dezelfde weg zal moeten afleggen om succesvol te worden. De onderstaande quote heeft mij altijd geïnspireerd om deze zoektocht voort te zetten;

“Just because you took longer than others, doesn’t mean you failed.”

Remember that.

De zoektocht die ik heb doorlopen, muren waar ik tegenaan ben gelopen en de stappen die ik in de dikke modder moest verplaatsen om omhoog te klimmen, zal voor iedereen gelden, maar als ik jullie kan helpen in deze zoektocht, ontwikkeling en kennisvergroting dan zal ik dat doen. Mijn diepe verlangen voor het ontstaan van SportsLink is kennisdeling: kennis is macht, maar kennisdeling is kracht!

Via SportsLink proberen we twee belangrijke invalshoeken te realiseren:

• Het organiseren van kennisdeling.

• Het stimuleren van kennisdeling.

Ik geloof heilig in het zoeken naar verbindingen om de Nederlandse sportwereld beter te maken en te laten professionaliseren. Mijn meer dan 20 jaar ervaring in de topsport heeft me geleerd dat de kennis om beter te worden al ergens aanwezig is. Aanwezig in het organiseren van kennisdeling.

SportsLink geeft je het platform om met de beste expert uit het vakgebied te communiceren, te leren, te sparren en te ontwikkelen. SportsLink geeft je tevens de mogelijkheid om je kennis te delen en je weg samen af te leggen, om onderdeel te worden van een groep dedicated atleten op weg naar hun en jouw ultieme droom: het stimuleren van kennisdeling.

Ergens in Nederland aan een witte muur hangen sportfolio’s van jonge talenten, Olympische sporters en atleten met onmogelijke dromen. Elke keer als ik naar deze muur kijk dan vraag ik me af wat is ervoor nodig om deze fantastische groep atleten succesvol te maken en wat hebben zij nodig om hun dromen te realiseren. Aangezien deze mooie witte muur zich bevindt binnen het kantoor van een sportmerketingbureau zal iedereen zeggen dat geld en financiële ondersteuning het belangrijkste aspect is, maar mijn gedachte zijn anders. Ik zal je nog een keer de titel van het stuk laten lezen;

‘We hebben allemaal dromen. Maar om dromen werkelijkheid te laten worden, kost het ontzettend veel vastberadenheid, toewijding, zelfdiscipline en inspanning’

“Vastberadenheid” Ik geloof dat succes wordt bereikt door gewone mensen met buitengewone vastberadenheid. Het vastbijten in je eigen dromen en het trotseren van elke obstakel, uitdaging die je onderweg tegenkomt. Je niet laten afleiden of sturen door de gedachte van anderen, die vol jaloezie je klein willen houden.

“Toewijding” het is alleen onze toewijding aan onze passie die een kampioen van de massa onderscheidt. Het onvoorwaardelijk kiezen voor je eigen pad. Je bent zelf verantwoordelijk voor het succes van je eigen carrière. Je zal fouten maken en je zal tegenslag onderweg ondervinden maar blijf trouw aan jezelf en je geloof om succesvol te worden.

“Zelfdiscipline” zonder zelfdiscipline is succes onmogelijk. Jij bepaalt je eigen succes, jij bepaalt je eigen team om je heen. Kijk nooit achterom of leg nooit de verantwoordelijkheid bij een ander neer. Kijk in de spiegel en stel hem/haar elke dag de vraag wat je beter kan doen, na de dag van gisteren.

“Inspanning” succes is afhankelijk van inspanning. Wat ben jij bereid ervoor te doen, wat onderscheid jij van de rest van de wereld? Als je open minded kijkt naar je eigen sport en de Olympische kampioenen telt die Nederland de afgelopen Olympische cyclussen heeft voortgebracht en welke Nederlandse toptalenten voorbij zijn gekomen, dan kan je alleen maar concluderen dat de weg naar het hoogst haalbare ongelofelijk zwaar en moeilijk wordt. Dus nogmaals wat ben jij bereidt ervoor te doen.?

Ik geloof dat je eerst vanuit elke vezel in je lichaam de beste wilt zijn. Dat je geschiedenis wil schrijven en dat je vol inspiratie aan deze witte muur mag hangen. Als al deze atleten aan de witte muur dit gaan uitdragen, elkaar ontmoeten, inspireren en motiveren, dán is mijn grootste droom met de realisatie van SportsLink geslaagd.

Jij bepaalt wat je uit SportsLink komt halen, wij zorgen ervoor dat we de kwaliteit van kennis op het allerhoogste niveau aanbieden.

Champions aren’t made in gyms. Champions are made from something they have deep inside them – a desire, a dream, a vision. They have to have the skill, and the will. But the will must be stronger than the skill.

In 1992 werden er op de Olympische Spelen in Barcelona door Nederland (JBN) twee bronzen medailles behaald (Irene de Kok en Theo Meijer); budget voor dames en heren €200.000 per jaar.

In 1996 werden er op de Olympische Spelen in Atlanta door Nederland (JBN) twee bronzen medailles behaald; budget voor dames en heren €300.000 per jaar.

(Van beider budgetten reisden ook de nationale juniorenteams de wereld rond en zij, dames en heren, behaalden vele medailles.)

In 2021 werd er op de Olympische Spelen in Tokio door Nederland één bronzen medaille behaald; budget voor dames en heren €8.500.000! Gelukkig was daar Sanne van Dijke die de eer van Nederland nog enigszins heeft gered.

Judo NL presteerde slecht en de topsportcoördinator van de JBN haastte zich om te schrijven ‘dat de kritiek, vooral van hen die aan de zijlijn stonden, wel weer los zou barsten’.

Echter, door velen werd vooraf al gesteld, dat het met het beleid van de JBN niet goed gaat. Het beleid bij andere sportbonden is veel beter en dat resulteerde in geweldige successen!

Eindverantwoordelijk voor de resultaten van de judoka is de leiding van de JBN, de leiding  van de JBN is verantwoordelijk voor de effectiviteit van de organisatie en de technische verantwoordelijkheid delegeren zij aan een technische staf; de gehele technische staf is dus medeverantwoordelijk voor de effectiviteit van de topsportsectie!

De verantwoordelijkheid kan niet bij de judoka worden gelegd en zeker niet als zij, vaak ongewild, in een keurslijf worden gepropt. (Systemen en structuren zijn er om mensen te dienen en niet essentieel maar zijn slechts hulpmiddelen.)

In zijn ‘ vluchtschrift’ via LinkedIn ‘brabbelde’ de topsportcoördinator van de JBN ook nog iets in de trant van ‘evalueren’. Het is absoluut niet wenselijk, dat de leiding (bestuur en topsport-staf) zichzelf gaat evalueren, dat kan beter overgelaten worden aan professionele mensen uit ‘de zijlijn’.

Met evalueren zal ik me in dit artikel niet bezig houden, echter in die evaluatie moet zeker het onderstaande worden meegenomen:

• Japan behaalde negen (9!) van de 14 gouden medailles met een voorbereiding die bestond uit minimaal 70% judotraining (techniektraining en randori) en maximaal 30% training van uithoudingsvermogen (algemeen en specifiek) en kracht (algemeen en specifiek)
• In een dankwoord aan de sponsor van krachttrainingsapparatuur bedankte een judoka, deelnemer in Tokio, de sponsor met de uitspraak dat krachttraining de basis van Judo vormt……
• In 1996 behaalden twee judoka, Jenny Gal en Mark Huizinga, een bronzen medaille; zij waren toonbeelden van techniek en intelligentie. Mark Huizinga werd in 2000 Olympisch Kampioen.

Een logische gevolgtrekking is, dat het Nederlandse Judo aan een ‘hevige’ hervorming toe is; tenminste 70% judotraining (techniektraining en randori) en maximaal 30% training van uithoudingsvermogen en kracht met als basis intelligentie!

Onlangs volgde ik een klein gedeelte van een online seminar van de JBN. Judocoach Gé van den Elshout vertelde in zijn betoog, dat hij aandachtig gekeken had naar het Nederlands Kampioenschap Judo onder 18 jaar; Gé van den Elshout was ontstelt over het technisch niveau, “schrikbarend”.

Een paar ‘oude’ deskundigen, die hun sporen in het Nederlandse Judo hebben verdiend, liepen zelfs het gehele Pieterpad (vanwege hun vergevorderde leeftijd in delen) om te filosoferen en van gedachten te wisselen over hoe het Nederlandse Judo van de ondergang gered kan worden. ‘Een bedevaart om het Nederlandse Judo te redden…!’

Misschien kan ik, zonder de evaluatie af te wachten, als “persona non grata van de JBN” en als iemand “die nooit meer mag terugkeren in het Nederlandse Judo”, een eerste stap zetten op het (Pieter)pad naar herstel.

Dit artikel heb ik als titel 2032 gegeven, omdat het Nederlandse Judo zich daarop moet richten. Een lange termijn visie met een aantal mogelijke tussendoelen voor de korte termijn (2024 en 2028), waarbij men zich moet realiseren dat lange termijn en korte termijn dezelfde startdatum en een andere einddatum hebben!

Men kan zes periodes onderscheiden in de Olympische voorbereiding:

1. Superlange periode, te beginnen op de leeftijd tussen 8 en 10 jaar;
2. Lange periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 11 en 12 jaar;
3. Midden lange periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 14 jaar;
4. Korte periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 17 jaar;
5. Ultra korte periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 20 jaar;
6. Laatste periode van voorbereiding, te beginnen één jaar voor de Olympische Spelen en uitlopend in een specifieke voorbereiding.

Iedere voorbereidende periode bestaat uit technische, fysieke en mentale aspecten; deze zijn volledig gericht op de fase waarin de judoka zich bevindt.

(Let wel, altijd is het technische, fysieke en mentale programma volledig in overeenstemming met de leeftijdsfase.)

Voor iedere periode kan nauwkeurig omschreven worden wat de inhoud van de training is op het gebied van techniek, uithoudingsvermogen en kracht. Uiteraard kunnen ook de mentale aspecten in de verschillende ontwikkelingsperioden nader omschreven worden.

Het ideaalbeeld zal zijn, als men landelijk in de clubs met de groep 8 tot 10 jarigen en met de groep van 11 en 12 jaar kan beginnen, om deze groep vervolgens door alle periodes heen op te leiden en te begeleiden. In feite zal het optimaal zijn als coaches met deze leeftijdsgroep starten met de voorbereiding op de Olympische Spelen 2032.

De coaches zullen perfect opgeleid moeten zijn, waarbij kennis en kunde van techniek de essentie moet zijn. (Het voert nu te ver om hier de inhoud van de opleiding en de competenties van professionele coaches te vernoemen; het ligt klaar!)

Als het gaat om de voorbereiding van 2024 dan zullen judoka vanaf de leeftijd van 20 jaar daarvoor in aanmerking kunnen komen.

Als het gaat om de voorbereiding voor 2028 dan zullen judoka vanaf 17 jaar daarvoor in aanmerking kunnen komen.

(Let wel; in deze structuur worden leeftijden genoemd. Deze leeftijden zijn globaal gesteld en kunnen individueel verschillen.)

De leiding van de JBN, met een goede toekomstvisie, richt zich op alle genoemde periodes, vooral ook op de Olympische Spelen van 2032!

De verwezenlijking van het totale programma kan absoluut niet zonder de optimale medewerking van de judoclubs en de regio’s; uitstekende judoleraren en judocoaches zijn absoluut noodzakelijk, onmisbaar zelfs.

De huidige structuur zal enigszins bijgesteld moeten worden. Als de judoka naar Papendal gaan voor de nationale trainingen dan zullen zij al in hoge mate gevormd moeten zijn.

(Enige personele aanpassing voor Papendal is wellicht noodzakelijk….)

De inhoud van het programma…? Ook dat ligt klaar!

Tot slot

In de vraaggesprekken met judoka Henk Grol gaf hij aan, dat hij bepaald niet trots was op zijn resultaat. Dat siert Henk Grol; daar waar andere atleten in andere sportdisciplines bij verlies stelden, dat ze ondanks het verlies toch trots waren, deed Henk Grol dat niet!

Henk Grol toont karakter als hij simpelweg stelt, dat hij fouten heeft gemaakt en dus niet trots kan zijn op het resultaat van de Olympische Spelen 2020, gehouden in 2021.

Maar…… Henk Grol kan wel trots zijn op zijn gehele Judocarrière en op zijn enorme doorzettingsvermogen en onverzettelijkheid.

Het doorzettingsvermogen en de onverzettelijkheid van Henk Grol kan als voorbeeld dienen voor alle jonge judoka in Nederland.

210929

Willem Visser

‘Op weg naar het einde niet uit balans’

In de 21e aflevering van de Hajime Judo Podcast blikken we terug op de Olympische Spelen van Tokyo. We gebruiken dit keer delen van interviews met de judoka’s, trainers en thuisblijvers die in de landelijke media zijn verschenen als kapstok om de Spelen voor wat betreft het judo nog eens helemaal langs te lopen. Het is nooit een compleet overzicht maar geeft wel een beeld van wat er in deze hektische week judo allemaal is gebeurd.

Natuurlijk staan we stil bij de mooie bronzen medailles van Sanne van Dijke en Matthias Casse.

Ik sprak met Owen Marcelis over de Belgische resultaten en we concluderen dat de verwachtingen en het omgaan met succes of teleurstelling in België totaal anders is.

Aan het einde van de podcast heb ik nog een gesprek met Pascal Bakker. Pascal is coördinator Topsport van de JBN en vertelt over de bijzondere week in Tokyo.

In de twaalfde aflevering van de Hajime Judo Podcast hebben we het over de door de JBN voorgedragen judoka’s voor Tokyo. Ook in deze aflevering een lang gesprek met top scheidsrechter Jhon Ramaekers. Jhon is gekwalificeerd voor de Paraympische Spelen van Tokyo en staat als World Referee tijdens de belangrijkste judotoernooien op de mat. In het gesprek beantwoordt Jhon ook verschillende vragen van luisteraars. Verder komen de European Open in Zagreb en de Grand Slam van Kazan kort ter sprake.

Hajime Judo Podcast
http://hajimejudopodcast.nl
https://www.facebook.com/HajimePodcast
https://www.instagram.com/hajimepodcast/
https://judoinside.com