Nihon Sport

Een compleet fotoalbum van het Nederlands Kampioenschap voor teams -18 jaar kun je HIER vinden.

In 1992 werden er op de Olympische Spelen in Barcelona door Nederland (JBN) twee bronzen medailles behaald (Irene de Kok en Theo Meijer); budget voor dames en heren €200.000 per jaar.

In 1996 werden er op de Olympische Spelen in Atlanta door Nederland (JBN) twee bronzen medailles behaald; budget voor dames en heren €300.000 per jaar.

(Van beider budgetten reisden ook de nationale juniorenteams de wereld rond en zij, dames en heren, behaalden vele medailles.)

In 2021 werd er op de Olympische Spelen in Tokio door Nederland één bronzen medaille behaald; budget voor dames en heren €8.500.000! Gelukkig was daar Sanne van Dijke die de eer van Nederland nog enigszins heeft gered.

Judo NL presteerde slecht en de topsportcoördinator van de JBN haastte zich om te schrijven ‘dat de kritiek, vooral van hen die aan de zijlijn stonden, wel weer los zou barsten’.

Echter, door velen werd vooraf al gesteld, dat het met het beleid van de JBN niet goed gaat. Het beleid bij andere sportbonden is veel beter en dat resulteerde in geweldige successen!

Eindverantwoordelijk voor de resultaten van de judoka is de leiding van de JBN, de leiding  van de JBN is verantwoordelijk voor de effectiviteit van de organisatie en de technische verantwoordelijkheid delegeren zij aan een technische staf; de gehele technische staf is dus medeverantwoordelijk voor de effectiviteit van de topsportsectie!

De verantwoordelijkheid kan niet bij de judoka worden gelegd en zeker niet als zij, vaak ongewild, in een keurslijf worden gepropt. (Systemen en structuren zijn er om mensen te dienen en niet essentieel maar zijn slechts hulpmiddelen.)

In zijn ‘ vluchtschrift’ via LinkedIn ‘brabbelde’ de topsportcoördinator van de JBN ook nog iets in de trant van ‘evalueren’. Het is absoluut niet wenselijk, dat de leiding (bestuur en topsport-staf) zichzelf gaat evalueren, dat kan beter overgelaten worden aan professionele mensen uit ‘de zijlijn’.

Met evalueren zal ik me in dit artikel niet bezig houden, echter in die evaluatie moet zeker het onderstaande worden meegenomen:

• Japan behaalde negen (9!) van de 14 gouden medailles met een voorbereiding die bestond uit minimaal 70% judotraining (techniektraining en randori) en maximaal 30% training van uithoudingsvermogen (algemeen en specifiek) en kracht (algemeen en specifiek)
• In een dankwoord aan de sponsor van krachttrainingsapparatuur bedankte een judoka, deelnemer in Tokio, de sponsor met de uitspraak dat krachttraining de basis van Judo vormt……
• In 1996 behaalden twee judoka, Jenny Gal en Mark Huizinga, een bronzen medaille; zij waren toonbeelden van techniek en intelligentie. Mark Huizinga werd in 2000 Olympisch Kampioen.

Een logische gevolgtrekking is, dat het Nederlandse Judo aan een ‘hevige’ hervorming toe is; tenminste 70% judotraining (techniektraining en randori) en maximaal 30% training van uithoudingsvermogen en kracht met als basis intelligentie!

Onlangs volgde ik een klein gedeelte van een online seminar van de JBN. Judocoach Gé van den Elshout vertelde in zijn betoog, dat hij aandachtig gekeken had naar het Nederlands Kampioenschap Judo onder 18 jaar; Gé van den Elshout was ontstelt over het technisch niveau, “schrikbarend”.

Een paar ‘oude’ deskundigen, die hun sporen in het Nederlandse Judo hebben verdiend, liepen zelfs het gehele Pieterpad (vanwege hun vergevorderde leeftijd in delen) om te filosoferen en van gedachten te wisselen over hoe het Nederlandse Judo van de ondergang gered kan worden. ‘Een bedevaart om het Nederlandse Judo te redden…!’

Misschien kan ik, zonder de evaluatie af te wachten, als “persona non grata van de JBN” en als iemand “die nooit meer mag terugkeren in het Nederlandse Judo”, een eerste stap zetten op het (Pieter)pad naar herstel.

Dit artikel heb ik als titel 2032 gegeven, omdat het Nederlandse Judo zich daarop moet richten. Een lange termijn visie met een aantal mogelijke tussendoelen voor de korte termijn (2024 en 2028), waarbij men zich moet realiseren dat lange termijn en korte termijn dezelfde startdatum en een andere einddatum hebben!

Men kan zes periodes onderscheiden in de Olympische voorbereiding:

1. Superlange periode, te beginnen op de leeftijd tussen 8 en 10 jaar;
2. Lange periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 11 en 12 jaar;
3. Midden lange periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 14 jaar;
4. Korte periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 17 jaar;
5. Ultra korte periode van voorbereiding, te beginnen op de leeftijd van 20 jaar;
6. Laatste periode van voorbereiding, te beginnen één jaar voor de Olympische Spelen en uitlopend in een specifieke voorbereiding.

Iedere voorbereidende periode bestaat uit technische, fysieke en mentale aspecten; deze zijn volledig gericht op de fase waarin de judoka zich bevindt.

(Let wel, altijd is het technische, fysieke en mentale programma volledig in overeenstemming met de leeftijdsfase.)

Voor iedere periode kan nauwkeurig omschreven worden wat de inhoud van de training is op het gebied van techniek, uithoudingsvermogen en kracht. Uiteraard kunnen ook de mentale aspecten in de verschillende ontwikkelingsperioden nader omschreven worden.

Het ideaalbeeld zal zijn, als men landelijk in de clubs met de groep 8 tot 10 jarigen en met de groep van 11 en 12 jaar kan beginnen, om deze groep vervolgens door alle periodes heen op te leiden en te begeleiden. In feite zal het optimaal zijn als coaches met deze leeftijdsgroep starten met de voorbereiding op de Olympische Spelen 2032.

De coaches zullen perfect opgeleid moeten zijn, waarbij kennis en kunde van techniek de essentie moet zijn. (Het voert nu te ver om hier de inhoud van de opleiding en de competenties van professionele coaches te vernoemen; het ligt klaar!)

Als het gaat om de voorbereiding van 2024 dan zullen judoka vanaf de leeftijd van 20 jaar daarvoor in aanmerking kunnen komen.

Als het gaat om de voorbereiding voor 2028 dan zullen judoka vanaf 17 jaar daarvoor in aanmerking kunnen komen.

(Let wel; in deze structuur worden leeftijden genoemd. Deze leeftijden zijn globaal gesteld en kunnen individueel verschillen.)

De leiding van de JBN, met een goede toekomstvisie, richt zich op alle genoemde periodes, vooral ook op de Olympische Spelen van 2032!

De verwezenlijking van het totale programma kan absoluut niet zonder de optimale medewerking van de judoclubs en de regio’s; uitstekende judoleraren en judocoaches zijn absoluut noodzakelijk, onmisbaar zelfs.

De huidige structuur zal enigszins bijgesteld moeten worden. Als de judoka naar Papendal gaan voor de nationale trainingen dan zullen zij al in hoge mate gevormd moeten zijn.

(Enige personele aanpassing voor Papendal is wellicht noodzakelijk….)

De inhoud van het programma…? Ook dat ligt klaar!

Tot slot

In de vraaggesprekken met judoka Henk Grol gaf hij aan, dat hij bepaald niet trots was op zijn resultaat. Dat siert Henk Grol; daar waar andere atleten in andere sportdisciplines bij verlies stelden, dat ze ondanks het verlies toch trots waren, deed Henk Grol dat niet!

Henk Grol toont karakter als hij simpelweg stelt, dat hij fouten heeft gemaakt en dus niet trots kan zijn op het resultaat van de Olympische Spelen 2020, gehouden in 2021.

Maar…… Henk Grol kan wel trots zijn op zijn gehele Judocarrière en op zijn enorme doorzettingsvermogen en onverzettelijkheid.

Het doorzettingsvermogen en de onverzettelijkheid van Henk Grol kan als voorbeeld dienen voor alle jonge judoka in Nederland.

210929

Willem Visser

‘Op weg naar het einde niet uit balans’

Op 19 juni 2020 stuurde het bondsbestuur een brief naar de bondsraad. In die brief werd, onder het hoofdstuk “ Structureel probleem” onder andere gesteld dat er een moeizame relatie is. “De moeizame relatie is niet van de laatste twee jaar, maar bestaat helaas al gedurende bijna negen jaar.” “Het gevolg van deze structureel moeizame relatie is, dat het bestuur belemmerd wordt in het uitvoeren van beleid….”.

Het voert te ver om de gehele brief hier te citeren en te analyseren; in het kort komt het er op neer dat er een onwerkbare situatie is ontstaan met de bekende gevolgen. Ook de mogelijke oorzaken en de oplossingen worden in de brief genoemd.

(Naar ik aanneem is de brief openbaar dus op te vragen bij de JBN.)

Nog een citaat van het bestuur: “Tot hier en nu verder!”

Ondertussen is een gedeelte van het bondsbestuur opgestapt, negen bondsraadsleden willen een vergadering bijeenroepen en de voorzitter en oud voorzitter van de reglementen commissie hebben daarop, met de reglementen in de hand, negatief gereageerd. (Vroeger had ik het nooit zo op scheidsrechters die gedurende de wedstrijd het reglementenboekje op zak hadden……veel coaches zullen dit gevoel wel kennen?) Dus als er nagedacht moet worden over ‘tot hier en nu verder’ beginnen de bondsraadsleden hun achterhoede gevechten, zoals ze ook vóór de bondsraadvergadering van 11 juli 2020 de messen slepen, de vizieren sloten en de loopgraven betrokken om vandaar het bondsbestuur te beschieten.

En nu moet ik toch snel duidelijk maken dat ik niet vóór dit bestuur ben en niet tegen hun aftreden. Immers, als er al negen jaar een moeizame relatie is met de bondsraad dan zegt dat veel over de bondsraad en ook veel over het bestuur. Als iets dergelijks langer dan één jaar duurt dan faal je als bestuur en treed je af. Ook een extern bureau Anderson Elffers Felix (vermoedelijk ingehuurd door het NOC*NSF) lost dan niets op.

Ook de bondsraad lost niets op, zeker als men nu al ziet dat ‘messen worden geslepen, vizieren worden gesloten en loopgraven worden betrokken’. En….de geschiedenis van de bondsraad leert dat dit al sinds jaar en dag zo gaat.

De oplossingen

In het belang van de judoka en de Judo Bond Nederland is een snelle en duurzame oplossing noodzakelijk.

In een vorig artikel noemde ik vijf componenten die als basis moet dienen voor de structuur die ingevoerd moeten worden binnen Judo Nederland, voor beiden judoka en organisaties:

– eigen kracht

– eigen identiteit

– dynamiek

– innovatie

– creativiteit

Ook heb ik de manier waarop men in een structuur dient te werken omschreven.

De structuur, het ideaalbeeld, kan bestaan uit twee onderdelen:

Een structuur met processen, die de continuïteit en kwaliteit van judo bewaakt en perfectioneert.

En een structuur met een grote mate van vrijheid voor professionals om dwars door de organisatie heen samen te werken, kennis te delen en nieuwe ideeën uit te werken; dynamiek, innovatie, creativiteit. (Onder professional versta ik: deskundig, integer en bereid en in staat om samen te werken.) Iedereen die met een proces/project bezig is, moet weten dat zij/hij daaraan op dat moment ondergeschikt is en dus wordt geleid, begeleid en bijgestuurd.

Het andere deel van de structuur is gericht op het ontwikkelen van de organisatie en de daarmee gepaard gaande ontwikkeling van mensen. Hierin krijgen professionals de vrije hand om met elkaar samen te werken.

Opties

Op dit moment wil de club van negen en ook de reglementen commissie vasthouden aan het oude. De club van negen wil een interim voorzitter benoemen, een interim bestuurder voor topsport en een interim penningmeester.

De ‘reglementen-politie’ wil slechts een penningmeester benoemen, omdat een bestuur van minimaal drie koppen is voorgeschreven in de reglementen.

Als we de twee bovenstaande mogelijkheden leggen tegen de meetlat gevormd uit de vijf genoemde componenten en de manier waarop men binnen de structuur kan werken dan is gemakkelijk vast te stellen dat deze beoordelingstoets niet kan worden doorstaan. Deze optie kan dus worden geschrapt.

(De club van negen is inmiddels een club van 18 geworden en zij willen de terugkeer van oudgedienden. Het is nooit goed om terug te keren op dezelfde functie in dezelfde organisatie; het is niet goed voor hen die terugkeren en het is niet goed voor de organisatie!)

Dus op zoek naar een tweede mogelijkheid.

De historie van de JBN op bestuurlijk gebied zorgt bepaald niet voor een goede uitstraling en grote populariteit. De kans is dus groot dat er zich potentiële bestuurders melden zonder de noodzakelijke competenties. Dat kan voorkomen worden door mensen met grote kwaliteiten en zonder egocentrische doelstellingen ‘te vragen’ om bestuurslid te worden.

Wie?????

– Jessica Gal of Anthony Wurth voor het voorzitterschap;

– Theo Meyer voor de portefeuille topsport;

– Emiel Pruim voor de portefeuille financiën;

– Edward Kruyning voor de portefeuille breedtesport, opleidingen en onderzoek;

– Dennis van der Geest voor de portefeuille public relations & communicatie.

Secretariaat en wedstrijdzaken kunnen worden ondergebracht bij het bondsbureau.

En dan de derde optie, die volledig afrekent met oude structuren.

Alles moet weg: het bestuur heeft geen leiding gegeven en de bondsraad heeft teveel macht. De huidige structuur is zeer ouderwets en ook daardoor is de JBN onbestuurbaar.

Terugkijken kost nu teveel tijd, dus vooruit kijken:

1. Het overgebleven bestuur en de bondsraad worden op non actief gezet;
2. In een interim-periode, maximaal drie maanden, worden onder leiding van een

ervaren reorganisatie-deskundige met volmacht, de lopende zaken afgehandeld (in

samenwerking met de directeur van de JBN) en een nieuwe structuur wordt

ingevoerd;

3. Er wordt een bondsraad gevormd bestaande uit de districtsvoorzitters en uit ieder

district nog een persoon, judoka liefst met financiële competenties. Dus een bondsraad

van 14 personen;

4. Bestuur-teams kunnen zich melden om verkozen te worden:

– een bestuur-team bestaat uit voorzitter, secretaris, penningmeester,

portefeuillehouder breedtesport en opleiding, portefeuillehouder topsport.

– de voorzitter van een bestuur-team levert een beleidsplan voor vier jaar

(Olympische cyclus);

5. De bondsraad kiest een bestuur-team;
6. Tweemaal per jaar wordt de uitvoering van het beleid op details door bestuur en

bondsraad geëvalueerd, gecontroleerd en eventueel bijgesteld;

7. De districten conformeren zich, onder leiding van de districtsvoorzitter, aan het beleid van

het bestuur van de JBN;

8. Een Raad van Toezicht wordt ingesteld, die één of tweemaal per jaar vergaderd en

toezicht houdt op het functioneren van bestuur en bondsraad.

(Graag wil ik het team dat ik eerder met namen noemde stimuleren om een team te vormen, een beleidsplan te schrijven en om deel te nemen aan de bestuur-team verkiezing!)

Uiteraard moet de laatste optie verder worden uitgewerkt en dat is aan de leider van de reorganisatie en de directeur van de JBN.

De titel van dit artikel is provocerend; troost u met de gedachte dat ik zelf ook tot de “ouwe zakken” behoor!

Wat door mij is bedoeld is het onderstaande:

– Geen oude wijn in nieuwe zakken;

– Geen nieuwe wijn in oude zakken;

maar

– NIEUWE WIJN IN NIEUWE ZAKKEN

Willem Visser

8e dan Judo IJF