In 1966, tijdens de Europese Kampioenschappen Judo in Luxemburg, moest Jan Snijders van broek wisselen, omdat de Russische judoka Kiknadze op hem was gevallen bij het uitvoeren van een werptechniek. Het is me niet duidelijk of dit de aanleiding is geweest voor de heer Jan Snijders om het scheidsrechtersjasje aan te trekken, het is echter wel zo, dat Jan Snijder heel snel uitgroeide tot eerst de beste scheidsrechter van Nederland (hij belde me eens op om zich te verontschuldigen, omdat hij een paar yoko guruma van Murvin Eliazer niet juist beoordeelde) en snel daarna werd hij de beste scheidsrechter in de EJU en de IJF.
Uiteindelijk leidde dat tot zijn benoeming tot lid en later tot directeur van de scheidsrechter-commissies van EJU en IJF. Weliswaar is ‘don Juan’ Barcos de scheidrechtersdirecteur degene die het meest op de voorgrond treedt (hoofdzakelijk door internationale scheidsrechters publiekelijk te vernederen), het is toch Jan Snijders die de internationale scheidsrechters coacht en ook is het Jan Snijders die professioneel (= zeer deskundig, integer en in staat en bereid tot samenwerking) in het wedstrijdreglement het goede behoudt en daar waar nodig steeds verbetert.
Het is ongelooflijk dat Jan Snijders, als uiterst deskundig judoka en internationaal alom zeer gewaardeerd als scheidrechtersdirecteur, nog steeds niet is bevorderd tot 9e dan judo.
Aan de IJF kan het niet liggen; mijn promotie (en ik beteken internationaal bepaald niet wat Jan Snijders betekent) werd door de IJF binnen drie weken erkent en onderschreven door het toesturen van het daarbij behorende door EJU en IJF ondertekende certificaat.
Het zal toch niet zo zijn, dat de promotie van Jan Snijders tot 9e dan judo ergens bij de JBN ‘in de la’ is blijven liggen, of nog erger…..door de JBN wordt geblokkeerd.
ONGELOOFLIJK!
Parijs 9 februari 2019
Willem Visser