Nihon Sport

Het nieuw jaar is weer begonnen, dus de allerbeste wensen voor iedereen. Dat al je wensen maar vervuld worden en dat je alle kansen die je geboden worden zult grijpen. Daar heb ik mijn vorige blog het nodige over geschreven, dus lees die nog maar eens terug. Deze blog gaat over het vinden van je balans.

In het judo draait het permanent om het vinden van je balans. Uit balans kun je geworpen worden, in balans wordt dat een stuk lastiger. Het lijkt daarom heel sterk op het gewone leven. In balans kun jij de wereld aan en zie je nergens tegenop, uit balans ziet alles er ineens een stuk lastiger uit. De extra stress die uit balans met zich meebrengt kun je tegengaan door te bewegen. Lichaamsbeweging is namelijk een geweldige ontstresser. Dus ga staan als je belt of schakel over op een stabureau, loop naar je collega in plaats van te mailen, gebruik de trap, ga wandelen, zwemmen, sporten, kortom “Beweeg”!

Judo biedt mij al heel lang een perfecte balans in mijn leven. De kracht van judo is het meebewegen met je tegenstander en gebruik maken van zijn kracht en energie. Dat lijkt eenvoudig om te doen, maar het vraagt allemaal natuurlijk om snelheid van handelen en timing om op het juiste moment te versnellen. Het is dus de kunst om je krachten op het juiste moment te activeren en in te zetten. Dat kost jaren van trainen en dan nog lukt het soms niet. Maar als het wel lukt, geeft mij dat altijd een goed gevoel.

Is het vinden van je balans trainbaar? Uiteraard, omdat alles te trainen is. De vraag is hoe ga je dat beheersen onder druk? Wat je veel in de praktijk regelmatig ziet gebeuren is dat met name onder druk men vergeet rationeel te blijven en de emotio het van de de ratio weet te winnen. Balans is dus niet alles of niets, maar de juiste beslissingen nemen op het juiste moment, soms gaat dat in een fractie van een seconde, zoals vaak in de sport, maar in andere gevallen heb je meer tijd om een afweging te maken.

Heb ik altijd de juiste keuzes gemaakt in mijn leven, zeker niet. Achteraf is het altijd makkelijk praten en oordelen of een keuze de juiste was. Aangezien ik soms meerdere rollen tegelijkertijd had te vervullen (partner, vader, sporter, directeur, bestuurder, hobbies, vakantie) moest ik soms een lastige keuze maken om alles in balans te houden. Dat was soms heel lastig en soms bleek achteraf dat ik ook anders had kunnen besluiten. Een leermoment dan – proberen dezelfde fout of vergissing maar niet meer te maken in de toekomst. Maar als je veel tegelijkertijd doet en daarbij ook nog regelmatig moet reizen voor het werk, is dat uiteraard uiterst lastig. Energie genoeg, maar helaas kent mijn dag ook maar 24 uur. Veel energie geven kan ook een keerzijde hebben, namelijk uitputting of wat je veel ziet tegenwoordig is burn-out. Daarom is het zo belangrijk om de balans te vinden in je leven en soms kiezen om iets niet te doen, of gewoon nee te zeggen. Niet alles draait om succes in het leven, want een harmonieus en liefdevol gezinsleven is wellicht nog belangrijker dan succes. Met het vinden van de juiste balans is het mogelijk om ook je persoonlijke ambities te laten floreren en toch ook van de mensen om je heen te genieten en samen plezier te hebben.

Nu ik net 63 jaar ben geworden, is succes en ambitie minder belangrijk geworden, maar verschuift de focus naar gezond blijven, lekker bewegen en vooral genieten van het leven. Ontspan door inspanning, vindt je balans en innerlijke rust en probeer de juiste keuzes te maken. Dat gaat je helpen om een gelukkiger mens te worden en dat geluk te delen met anderen.

Biografie: Hendrik Koppe begon op zijn 5e met judo en bereikte na een lange weg in de jaren 90 uiteindelijk de top van Nederland in het zwaargewicht. In 1999 werd hij op zijn 37, met een keer in de week trainen nog 3e van Nederland. Vanaf 2008 ben ik, houder van de 5e dan en tegenwoordig ook judoleraar A, actief in het veteranen circuit en ben ik inmiddels 11 keer Europees kampioen en 13 keer Wereldkampioen. In 2016/2017 en van 2020/2024 was ik bestuurslid van de JBN en hield me daar bezig met Topsport. Na een lange carrière bij de Optie- en Effectenbeurs, ruim 32 jaar, waar hij verantwoordelijk is geweest voor het toezicht op de handel, alsmede ook op de afwikkeling van de handel, ben ik na een uitstapje van iets meer dan 3 jaar bij serviceorganisatie NederlandSport (thans onderdeel van NOC&NSAF) nu weer werkzaam in de financiële wereld bij een vermogensbeheerder. Ik richt me altijd op het ontdekken van (nieuwe) zakelijke kansen en op efficiencyverbeteringen. Ben die de klus klaart en gewend is om teams en bruggen te bouwen, waarbij grenzen tussen verschillende belanghebbenden worden verlegd. Zeer klantgericht, een teamspeler met oog voor detail, kwaliteit, het delen van informatie en kennis. Flexibel, wendbaar en stressbestendig. Open, eerlijk, met veel Amsterdamse humor, gevoel voor de culturele situatie. Een echte (top)sporter met toewijding, focus, winnaarsmentaliteit, met behoud van een sterk lichaam en geest. Mijn levensmotto’s zijn:

• “Het is niet belangrijk om beter te zijn dan een ander, maar beter dan gisteren”
• “Als winnen zo gemakkelijk was, zou iedereen het doen!”
• “Het draait allemaal om voorbereiding!”

Wil jij ook succesvol zijn in het leven? Ik weet zeker van wel, want “Winnen kun je leren”. Ik neem je dan ook graag mee in mijn leven en de door mij behaalde successen in mijn werk bij de beurs in Amsterdam, maar ook als wedstrijdjudoka met inmiddels 13 wereldtitels. Tijdens mijn lezing geef ik je 5 handvatten die jou helpen om succesvol te zijn in wat je ook doet of wilt bereiken. Breng structuur in je weg naar succes. Laat mij je inspireren met mijn inzichten! Je kunt mij bereiken via Facebook of Linkedin.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Blog: Hendrik Koppe november 2024

In het leven is niet alles gelijk verdeeld. Waar je geboren wordt en hoe je jeugd er grotendeels uitziet is voor iedereen grotendeels een gegeven. Wat je daarna met je leven doet, heb je voor een groot deel zelf in handen. Om verder te komen is het belangrijk om goede afgewogen keuzes te maken in de kansen die in ieders leven gaan ontstaan en voorbijkomen.

Als eerste moet je kansen zien, voordat je ze kunt benutten. Hoe zie je kansen? Iedereen maakt de hele dag door keuzes. Dat zijn verschillende keuzes, over wat zal ik vanavond eten, of hoe laat moet ik wel om op tijd te zijn voor een bepaalde afspraak. Maar er zijn ook keuzes over nieuwe mogelijkheden die je geboden worden, of kansen of mogelijkheden die je zelf waarneemt.

”Kansen liggen vaak op straat, je moet er alleen even voor bukken”

De vraag is wat doe je daar mee? Hou je het bij gedachten of ga je er concreet mee aan de slag. Neem je de eenvoudig weg en vind je het wel goed zo, of kies je voor het moeilijke pad, een nieuwe uitdaging of wil je gewoon ervaren waar je grenzen liggen en of je die verder kunt oprekken. Durf je risico’s te nemen in jouw ontwikkeling en toekomst? Allemaal vragen die jezelf kunt stellen als er zich kansen voordoen.

Als je daarvoor open staat, gaat er een wereld voor je open. Veel mensen denken dan vaak dat je financieel voordeel uit moet kunnen halen. Als dat je belangrijkste drijfveer is, dan kom je denk ik bedrogen uit, immers het benutten van een kans moet jou vooral voldoening geven omdat je iets gepresteerd hebt en wat jou als mens verrijkt heeft en tevens een leermoment is in jouw ontwikkeling. Je hebt weer iets moois bereikt en daar mag je dan blij, tevreden of trots op zijn.

Zelf heb ik vaak kansen gezien en benut en heeft het mij achteraf verrijkt. Soms dacht ik wel eens waarom doe je dit toch elke keer weer, maar de voldoening achteraf en de herinnnering hebben van mij een sterker persoon gemaakt. Een persoon die weet wat hij kan en tevens heeft geleerd dat je grenzen verder liggen dan je vaak zelf vooraf denkt. Als je op die manier ontwikkeld, zien anderen het ook in jouw zitten en bieden ook zij jou nieuwe kansen.

Nieuwe kansen betekend overigens niet dat je jouw hele leven op de kop hoeft te zetten. Zo ben ik gewoon lekker bezig gebleven met wedstrijdjudo, gewoon om ik dat redelijk tot goed kan (denk ik), het mij veel plezier en innerlijke rust geeft, maar ook omdat ik na een werkdag hierin mijn uitlaatklep heb gevonden die de mentale vermoeidheid uit mijn lichaam verwijderd door een fysieke inspanning. De vele trainingen vervelen nooit, omdat het je ook op latere leeftijd fit en gezond houdt.

Op het recente WK voor veteranen in Las Vegas hadden ze een hele nieuwe mat neergelegd. Zag er prachtig uit, maar de mat was zo glad dat het heel voorzichtig opereren was. Ik wilde zoals altijd wel graag aanvallen, maar door deze gladheid zaten er ook risico’s in die mij voorzichtiger maakte. Gelukkig was ik niet de enige die de mat glad vond, iedereen had er wel last van. Of je op nieuwe sokken op de mat stond, zo voelde het.

Na het toernooi dat ik, ondanks deze onvoorziene omstandigheden toch weer redelijk gemakkelijk won met 4 winstpartijen, kwam iemand van de IJF naar mij toe, met de opmerking dat hij mijn judo deze keer niet zo spectaculair vond. Of ik minder fit was en conditie had. Mijn reactie was, dat als je zo’n slechte mat (ik gebruikte een iets ander woord voor slecht, geloof ik 😉) neerlegt, je ook niets beter mag verwachten.

Overigens werden mijn inspanningen over de jaren heen door de IJF wel gewaardeerd met een speciale award voor degene die inmiddels 10 of meer WK’s bij de veteranen hebben. Dat zijn er tot op heden na 15 WK edities maar drie. Zelf heb ik er 13 gewonnen, een derde plek en in corona-tijd een WK geskipped. Best wel een lijst om trots op te zijn.

“Dus kansen zien, beoordelen en pakken als ze zich voordoen, het verrijkt je leven!”

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Hendrik Koppe augustus 2024

Mijn vorige blog van juni heeft heel wat stof doen opwaaien. Blijkbaar heb ik wat gevoelige snaren geraakt. Volgens mij is een blog daar nu juist voor bedoeld. Ik gaf in mijn vorige blog aan dat de grens bij mij op beledigen ligt. Blijkbaar hebben een aantal budoka’s mijn blog niet goed gelezen of begrepen, want ik kreeg de nodige beledigingen naar mijn hoofd geslingerd. Gelukkig kreeg ik ook de nodige bijval, niet verrassend vanuit judoka’s die shiai hoog in het vaandel hebben staan, maar ook van judoka’s die van mening zijn dat kata bij de promoties een te grote rol hebben gekregen. Daarbij heb ik juist niets beledigend gezegd over kata. Ik vind het heel knap wat ze doen, maar de omstandigheden van uitvoering zijn anders dan die van een shiai.

De olympische spelen werden voor het judo niet wat we ervan verwachten voor het Nederlandse judo. Teleurstellend wellicht, na alle investeringen die in het programma zijn gedaan. Maar blijkbaar moet er nog meer gebeuren om aan de top te geraken. De intenties bij iedereen zijn daar uiteraard op gericht, maar blijkbaar is het samenwerken om dat te bereiken de lastigste component daarin. Het judo is een traditionele wereld en met laat niet graag andere toe om beter te worden, terwijl dat nu jij de essentie van het judo is: “Niet beter dan een ander, maar beter dan gisteren.” Vanaf de zijlijn wordt er veel geroepen, maar al die personen zijn benaderd in het verleden om te helpen. Helpen is samenwerken om beter te worden, niet jouw wil opleggen, want dan gaat het niet werken. Ik heb overigens wel genoten van het judo, mooie gevechten gezien, voor mij was het hoogtepunt de finale in de -81kg.

Na het afgelopen EK veteranen die, hoewel positief verlopen, toch enigszins teleurstellend waren, heb ik serieus getwijfeld of ik nog wel verder wilde met de veteranenwedstrijden. De motivatie was even weg naar 12 WK en 10 EK titels. Ik ben al sinds 2008 actief in het veteranen circuit, 2 corona jaren niet meegeteld, dus 14 jaar. Heb op alle toernooien waar ik aan deelnam dus slechts 2 keer brons behaald en de rest goud. Het aantal deelnemers neemt ook, helaas voor mij, af nu we ouder worden. Toch heb ik inmiddels de motivatie van het bewegen, sporten, intensief bezig zijn en een geregeld leven lijden, zonder roken, drugs, voldoende slaap, alcohol of overmatig eten weer opgepakt, gewoon omdat sporten en jezelf blijven uitdagen met andere oefeningen en technieken je gezond houdt en leuk is. Sommige bewegingen, zoals hardlopen gaat helaas niet meer als zwaargewicht, ja een klein stukje, maar dan is het ook wel klaar. Daarvoor in de plaats dus wandelen en veel fietsen als basisconditie. Dit voelt op deze leeftijd gewoon als topsport.

Regelmaat leidt bij mij tot de beste resultaten. Daarom moet je als je ouder wordt ook niet stoppen, anders kom je niet meer terug in het ritme. Dus 4 of 5 keer intensief trainen in de week, samen met mijn maat, of als dat niet kan gewoon alleen, want we werken weer naar een doel toe begin november in Las Vegas. Sommige mensen verklaren mij voor gek om al die judo-reizen te maken. Maar samenkomen met zoveel judoliefhebbers is gewoon hartstikke leuk en geeft veel plezier. Door de jaren heen heeft dat de nodige vriendschappen en waarderingen opgeleverd. Daarnaast is het gewoon leuk om nieuwe omgevingen (steden/landen) te ontdekken. Zo combineer je het sportieve met het aangename.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Blog: Hendrik Koppe juli 2024

Zaterdag 29 juni was het mijn laatste officiële vergadering als bestuurslid Topsport bij de Judo Bond Nederland. Daarmee sloot ik voor mijzelf een enerverende periode af. Een waarin we als bond, bureau en alle vrijwilligers keihard hebben gewerkt om de JBN om te vormen naar een toekomstbestendig model.

Zoiets gaat uiteraard niet vanzelf maar vraagt om toewijding, doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen om dit langdurig vol te houden. Als je dan zegt keihard gewerkt, wat betekent dat dan? Hoeveel uren per week ben je hier dan mee bezig. Omdat er altijd werk te verrichten is, denk in een rustige week 6 tot 8 uur, maar in een drukke periode zo maar 10 – 12 uur per week, met pieken tot wel 30 uur per week. Gewoon omdat er altijd wel te verrichten is en soms heel veel werk, met name omdat het veranderen van een organisatie gewoon veel tijd vergt, maar dus ook veel inspanning van velen.

Er wordt dus veel van vrijwilligers gevraagd en ik kan je verklappen dat veel werk voldoening heeft gegeven, maar sommige onderdelen ook niet. Leden van een vereniging vergeten wel eens dat wij als bestuurslid ook vrijwilligers zijn die hun uiterste best doen om met al onze kennis en vaardigheden opgedaan in het verleden proberen naar eer en geweten in te zetten om de JBN verder te helpen. Dat dit werk niet door iedereen wordt gewaardeerd en men dus denkt dat men dus op een andere wijze met ons denkt te mogen omgaan, maakt het besturen soms lastig. Bij mij ligt de grens op belediging van een persoon, of ik dat nu zelf ben, of een van mijn medebestuurders, of de andere vrijwilligers of de medewerkers van het bondsbureau. Zonder op details in te gaan, kan ik verklappen dat sommige leden die grens een aantal keren hebben opgezocht, maar ook overschreden. Dan stelden wij onszelf altijd weer even de vraag: “ Voor wie doen wij dit werk ook alweer?” – precies ja: “Voor de leden van onze mooie bond.” Dat was dan weer even slikken en weer verder, want er is geen tijd te verliezen in het veranderingsproces dat we met zijn allen door moeten maken om er sterker uit te komen. Lastig dus omdat je niet altijd iedereen tevreden kunt stellen en soms ook gewoon nee moeten zeggen. Niet het antwoord dat mensen graag willen horen en dan via andere wegen alsnog proberen een ander antwoord te krijgen.

Dit zijn soms best wel gevechten die dienen te worden geleverd, omdat als je iets wil bereiken het vaak verder gaat dan een randori of sparringsvorm in de discussie en/of de verandering. Dat brengt mij dan gelijk bij de kop van deze blog: Is de shiai belangrijker dan de kata of andersom?

Wat is ook precies de bedoeling die Jigoro Kano met het kata had? Hij wilde een aantal technieken inclusief de balansverstoringen in een standaard vorm aanbieden, zodat de leerlingen het gemakkelijker tot zich konden nemen en zich er verder in konden bekwamen. Op deze wijze kon hij meer leerlingen opleiden in de zachte weg die hij als budo had ontwikkeld.

Wat we over tijd hebben gezien is dat de diverse vormen van kata (staand en grond) steeds belangrijker zijn geworden. Als oefenvorm is het natuurlijk prachtig om kata te blijven doen, met name als randori’s niet meer zo gemakkelijk gaan en wedstrijden helemaal niet meer en je dus fijn aan je technieken kunt blijven werken zonder dat je wedstrijdblessures oploopt. Mooi ook dat er nu wedstrijden in georganiseerd worden en judoka’s de perfectie van de worpen kunnen bereiken.

Wat je daarnaast ziet gebeuren is dat kata belangrijker lijkt te worden gevonden dan de shiai. De vraag is dat terecht is of niet. Daar kun je wel wat discussie over voeren lijkt mij. Namelijk is het beheersen van een techniek in een wedstrijd, waarbij de spanning van je tegenstander er volop op staat moeilijker dat het lopen van een kata? Je zou zeggen van wel, immers je tegenstander in een shiai maakt onverwachte bewegingen en deze uit balans weten te krijgen is veel lastiger dan het lopen van een kata waarbij je partner de verwachte en afgesproken bewegingen maakt. Die afgesproken bewegingen maakt je tegenstander bij een shiai niet, sterker nog hij maakt bewegingen die je mogelijk helemaal niet verwacht, ook omdat zijn kumi-kata anders is dan waarmee jij wellicht rekening houdt. Hij heeft namelijk hetzelfde doel als jij, nl. jouw werpen en de wedstrijd winnen, terwijl bij kata de uke weet dat tori hem gaat werpen. Daarnaast brengen shiai’s grotere individuele wedstrijddruk dan kata-wedstrijden, dit omdat je er bij een shiai alleen voor staat, terwijl het lopen van een kata samen met een partner plaatsvindt. Shiai wordt wel gezien als een dubbel gevecht, namelijk met je tegenstander (fysiek) en met jezelf (mentaal).

Je kunt je dus afvragen waarom judoka’s die nog steeds aan wedstrijden deelnemen niet beter en meer gewaardeerd worden of dienen te worden dan de kata judoka’s. Immers zij laten soms tot op hoge leeftijd zien dat zij door hard te trainen nog steeds hun technieken beheersen om andere te werpen in een wedstrijd. Is dat preken voor eigen parochie omdat ik zelf nog veel randori’s en shiai’s draai? Wellicht wel, maar ik ben er meer en meer van overtuigd dat als je deelneemt aan shiai’s dat vele malen zwaarder is mentaal en fysiek dan het lopen van een kata. Dit lijkt mij iets om richting de toekomst meer mee te doen en beter te waarderen.