(Ingezonden artikel Robbert van der Geest)

Uit de vacature voor Directeur Topsport zoals onlangs geplaatst o.a. op de website van de JBN:

Wij initiëren en realiseren, zodat anderen zich kunnen ontwikkelen en plezier beleven aan de budosport.

De JBN is een Olympische sportbond met de ambitie om structureel medailles te winnen op Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen. De bond is verantwoordelijk voor de talentontwikkeling en topsportprestaties van judoka’s op internationaal niveau.

Als Directeur Topsport geef je leiding aan de topsportorganisatie van JBN en werk je samen met coaches, sporters en stakeholders om structureel internationale topsportresultaten te behalen.

Je bent niet gebonden of gelieerd aan een judoclub of vereniging, om belangenverstrengeling te voorkomen.

Je bent verantwoordelijk voor de topsportstrategie en waarborgt de sporttechnische visie van de JBN. Je zorgt ervoor dat de strategie is afgestemd op de bredere topsportvisie van NOC*NSF en het beleid van de JBN, waarbij de trainingsmethodieken, talentontwikkeling en prestatie-eisen aansluiten bij de nieuwste inzichten en richtlijnen van NOC*NSF.

Je conformeert je aan het recent ontwikkelde organisatieadviesrapport 2025-2032, dat tijdens de individuele gesprekken nader zal worden toegelicht.

Ontwikkelen en uitvoeren van een objectief en transparant selectie- en kwalificatiesysteem, zodat deelname aan het NTC op Papendal geen vereiste is voor nationale en internationale selecties.

Eindverantwoordelijk voor de bedrijfsmatige en financiële aansturing van topsport, inclusief het budgetbeheer en verantwoording richting het bestuur en NOC*NSF.

Minimaal 8 jaar leidinggevende ervaring in een (complexe) topsportorganisatie.  Kennis van en affiniteit met de internationale topsportwereld, bij voorkeur binnen judo.

Tot zover.

Voor de volledige tekst verwijs ik u naar de vacature zoals geplaatst op de JBN website.

Wel nu; deze tekst geeft klip en klaar de werkelijke situatie weer van de judosport in Nederland. NOC*NSF bepaalt, de JBN is de grip op de eigen sportactiviteit al sinds jaar en dag volledig kwijt.

Een Olympisch judotoernooi levert maximaal 60 medailles (56 individueel en 4 bij de teamcompetitie) op en met een investering van 1,6 miljoen euro verwacht NOC*NSF tenminste twee of drie medailles te kunnen toevoegen aan het totaal van te winnen Nederlandse medailles. Want daar gaat het allemaal om; de top-tien ambitie van NOC*NSF. Wanneer er in Los Angeles in 2028, zoals in Parijs 2024, opnieuw géén judomedailles worden gewonnen, zal de geldstroom waarschijnlijk stoppen of ten minste sterk worden gekort.

De JBN zit er bij en kijkt er naar. Ze zijn het er blijkbaar mee eens gezien de tekst in de vacature voor een nieuwe directeur topsport. Waar vindt je anders iemand met: minimaal 8 jaar leidinggevende ervaring in een (complexe) topsportorganisatie. Kennis van en affiniteit met de internationale topsportwereld, bij voorkeur binnen judo. En dan daarbij; niet gebonden of gelieerd aan een judoclub of vereniging, om belangenverstrengeling te voorkomen. Hahaha, hilarisch. Lijkt mij een job meer toegeschreven op het lijf van de interim manager topsport Antony Wurth zelf. Echt ridicuul.

Ondertussen worden er ook kandidaten voor een nieuw bestuur geselecteerd die dan, wanneer eenmaal gekozen, te maken krijgen met een nieuwe Technisch directeur Topsport waar zij bij de benoeming geen enkele invloed op hebben gehad. Dit riekt naar een ongehoorde machtsuitoefening van NOC*NSF.

De JBN heeft helaas geen enkele toekomstvisie over hoe de Nederlandse jeugd te interesseren voor judosport. Dit wordt al ruim 80 jaar overgelaten aan de markt en geloof mij er lopen heel wat judoleraren rond in Nederland die dankzij judo miljonair zijn geworden. Maar voor de internationale judosport hebben die, met enkele uitzonderingen daargelaten, helaas niet zoveel betekend. De JBN Komt nauwelijks met een visie over de toekomst van de judosport in Nederland.

De judosport kalft dan ook steeds verder af. Het ontbreekt de JBN aan een visie waarom het doen aan judosport leuk is en hoe zij dit wil faciliteren. De vroegere sportschooltjes die ooit vrijwel allemaal begonnen met judo als belangrijkste activiteit bestaan niet meer. Sportscholen zijn inmiddels multi sport bedrijven waarbinnen judo slechts een klein onderdeeltje is. Het beroep judoleraar staat desondanks garant voor een goede broodwinning, tenminste als je je niet bezig houdt met het opleiden tot goede judoka’s op wedstrijdniveau. Dat kost alleen maar tijd en levert niets op.

De JBN had daar al 30 jaar geleden een debat over moeten voeren en beleid op moeten maken maar is ondertussen helaas afgegleden naar een sportbond met een marginale status. Dat mogen alle bestuurders uit het verleden en de door NOC*NSF geparachuteerde directeuren en bureau medewerkers zich allemaal aantrekken. Voorlopig gaat dit ook niet veranderen.

Iedere bedrijfsdeskundige, en ook dus Anthony Wurth, weet dat om de koers te wijzigen in een vrijwilligersorganisatie als de JBN tenminste tien tot twintig jaar nodig is. De betrokkenheid komt van onderaf en niet van boven. Daar is een samenbindende visie voor nodig en die heeft de JBN niet. De JBN loopt aan de leiband van NOC*NSF en daar zijn ze slechts geïnteresseerd in medailles. De judosport interesseert ze geen fuck.

De nieuwe JBN bestuurders zullen bij hun aantreden daarom worden geconfronteerd met een voldongen feit van een reeds benoemde Directeur Topsport.

Ik zou bedanken voor de eer.

Haarlem 13 februari 2025

Robbert van der Geest

Leven en bewegen

Wederom is de bondsraad van de JBN er niet in geslaagd om een nieuwe voorzitter te werven en aan te stellen. De interim voorzitter gaat dus gewoon weer door en wel op de oude weg, dus weer negatief in het nieuws.
Deze slechte (reputatie)toestand van de JBN blijft voortduren zolang als er geen uiterst deskundig bestuur komt.
Het NOC heeft bekend gemaakt dat de JBN nog steeds heel veel geld krijgt, ondanks de slechte resultaten in Rio. Er wordt in de media bij vermeld, dat men ook veel geld geeft, omdat de JBN gevolg heeft gegeven aan het bevel van het NOC om op Papendal te gaan trainen.
Het NOC heeft de JBN gekocht en het bestuur (Jos Hell) heeft de JBN verkocht en topjudoka dreigen daar nu de dupe van te worden!
Dat kon gebeuren, omdat de JBN nagenoeg failliet was en daardoor volledig afhankelijk van financiële steun van NOC. (NOC, een mogelijkheid voor oud hockeyers om een bestuurlijke carrière te maken.)

Het NOC is ook al reeds betrokken bij het hervormen van en inhoud geven aan de JBN opleidingen, terwijl er veel deskundigen binnen de JBN zijn!
De afhankelijkheid van het NOC is veroorzaakt door het bestuur, die de JBN aan de rand van de afgrond bracht en wel op allerlei gebied: technische nivellering, onderdrukking van clubs en judoka, financieel wanbeleid enzovoorts en het NOC grijpt de kans om de lakens uit te delen.
Een deskundig en onafhankelijk bestuur is dus, zo spoedig mogelijk, zeer gewenst en noodzakelijk; het werven van een goede voorzitter is de hoogste prioriteit!
Maar alsjeblieft geen man met een ‘lege pijp’, geen man die alleen maar ‘de boel bij elkaar wil houden’ (verbindend), geen man die via de positie van bondsvoorzitter ‘politieke carrière wil maken’ en geen man ‘met het vuur van een opgebrande, geknakte, lucifer’.
De nieuwe voorzitter moet een vrouwelijke of mannelijke judoka zijn, die met virtù en vlammend enthousiasme de JBN weer naar de wereldtop brengt.
En…het is heel aanvaardbaar en normaal, dat geschikte kandidaten voor het voorzitterschap worden gevraagd i.p.v. het werven via een sollicitatieprocedure. De laatste sollicitatieprocedure leverde één sollicitant op, waaruit ook blijkt dat de bondsraad van de JBN zich niet al te hooghartig kan opstellen.
De bondsraad kan een commissie aanstellen, die geschikte kandidaten gaat vragen of men interesse heeft om voorzitter van de JBN te worden. In die commissie kan de huidige voorzitter a.i. natuurlijk geen plaats hebben, ook al omdat de vorige voorzitter, door hem aangedragen, al na twee jaar en zonder afscheid is vertrokken. Die commissie kan en mag ook niet door het NOC worden gevormd, want de kans dat er een hockeyer aan het roer komt is dan veel te groot!

(Mevrouw Connie Eli moest vertrekken als algemeen directeur van de JBN. Dit keer werd, haast sneller dan het licht, een nieuwe directeur aangesteld.
Er schijnt een kudde rondtrekkende sportbonddirecteuren te zijn, die onder supervisie van opperherder Maurits Hendriks, steeds van plek verwisselen. Van Ommeren, voorheen zwembond, Kaufman, voorheen atletiekbond, Fledderus, voorheen NOC en nu al weer weg bij de schaatsbond(!), en nu dan Stammes, voorheen wielrenbond, schaatsbond en wandelbond.
Waarom toch geen judoka met ambitie en goede competenties? Waarom geen kans gegeven aan Benny van den Broek?
Neen, er moest iemand uit dat rondtrekkende circus van sportbonddirecteuren komen, iemand uit die kudde van Maurits Hendriks, die overigens zelf niet schuwt om een zwart schaap zijn Olympische droom te ontnemen, die Olympische topsporters hun, nu in deze tijd zeer noodzakelijke, internationale verbroederingsfeest niet gunt en die nu direct of indirect judoka de kans ontneemt om zich verder te ontwikkelen !
Overigens krijg ik het Spaans benauwd als ik de introductie van de nieuwe bondsbureau directeur lees: “ De judobond is een sterk merk met onderscheidende merkwaarden….” en “het tot stand brengen van verandering in complexe, politieke, omgevingen….” en “ Het enthousiasme en de gedrevenheid om het beste uit mensen te willen halen, werkt heel verbindend”)
Dat nieuwe bestuur, onder leiding van een judoka als inspirerende voorzitter, zal het (weer) verkrijgen van onafhankelijkheid als eerste doelstelling moeten hebben.
Natuurlijk was vroeger niet alles beter. Er is echter een tijd geweest dat de Judo Bond Nederland:
– sponsors had;
– geen geldgebrek had;
– ongeveer 60.000 leden had, een garantie voor financiële onafhankelijkheid;
– een klein en hardwerkend bondsbureau had;
– door het bestuur zakelijk en functioneel werd geleid (zonder gezwets uit www. managementboek.nl );
– een goede samenwerking had met het NOC, zonder ondergeschikt of afhankelijk te zijn;
– de clubs en ook de relatie met de judoka respecteerde;
– geen geld verloren liet gaan aan het financieren van meereizende clubcoaches en bestuursleden;
– zeer drukbezochte applicatiecursussen voor leraren organiseerde;
– het CHD zag en respecteerde als een onafhankelijk instituut binnen de JBN;
– door toedoen van het bestuur de technische ontwikkeling stimuleerde en faciliteerde, zonder inhoudelijk invloed uit te oefenen.
(Ja, dat was de periode Frans Hoogendijk, Jantine Stokkink, Rolf Gijssen, Gert Meyer en Toon Harks.)

Het nieuwe bestuur kan uit bovenstaande opsomming duidelijke doelstellingen formuleren, in plaats van bijvoorbeeld “het tot stand brengen van verandering in complexe, politieke, omgevingen….”
De JBN moet er gewoon zijn voor judoka en daarbij horen geen teksten zoals hierboven!
En om dan toch maar in managementtermen te spreken:
– de omzet, het ledenaantal, moet omhoog;
– de winst, wedstrijdresultaat en technische ontwikkeling in de meest brede zin, moet sterk toenemen.
De Judo Bond Nederland moet een levende organisatie zijn, gekenmerkt door de beleving van mensen, die van judo houden en zich in willen zetten voor de JBN; judoka dus!
Kenmerk van leven is bewegen; de tijd van 13 jaar stilstaan op bestuurlijk gebied moet voorbij zijn.
Bewegen betekent ook, dat een bestuur in staat en bereid moet zijn om zich aan te passen aan en in te spelen op voortdurende veranderingen; persoonlijk, als team en in het grote geheel. Dat betekent natuurlijk in de spiegel kijken, maar vooral ook uit het raam kijken!
Het bestuur moet dus voeling en binding houden met de wereld om zich heen, extern en vooral intern.
Er is intern binnen de JBN heel veel kennis en ervaring en die kennis kan, indien nodig, worden samengebracht met externe kennis en ervaring.
Echter, in eerste instantie zal de JBN het vermogen om in eigen omgeving de kansen te benutten sterk moeten verbeteren! Dat betekent dat de leiders van de JBN hun potentieel, individueel en als team, moeten aanwenden, ook om nieuwe gedragspatronen en nieuwe vaardigheden te ontdekken en… te implementeren.
Het mobiliseren van zoveel mogelijk kennis en ervaring is een belangrijk onderdeel op de weg naar succes en voor die weg moet ruimte worden gecreëerd; ruimte is essentieel om te kunnen bewegen, om te kunnen presteren!
Het blokkeren (voor het blok zetten) en ruimte ontnemen van judoka en persoonlijke coaches, het niet openstaan en zelfs negeren van andere meningen en afhankelijkheid van externe factoren (NOC) kunnen bepaald niet worden gedefinieerd als het creëren en geven van ruimte.
Direct communiceren, in plaats van in het geheel niet communiceren, passief en gelaten afwachten en je als bestuur verschansen achter zelf getrokken grenzen, zal een belangrijk aandachtspunt kunnen zijn voor het nieuwe bestuur onder leiding van een nieuwe voorzitter!

Herhaling:
De nieuwe voorzitter moet een vrouwelijke of mannelijke judoka zijn, die met virtù en vlammend enthousiasme de JBN weer naar de wereldtop brengt.

Bondsraad: zet aan tot ongekend bewegen; werf spoedig een judoka als voorzitter en werk aan snel herstel!
(En bondsraad, als u toch het herstel gaat bevorderen, verander dan in de toekomst de hele verkiezingsstructuur.
Er moeten kandidaten voor het voorzitterschap komen, die meteen een heel bestuur, inclusief beleid voor de komende vier jaar, meebrengen. De bondsraad kiest dus een geheel bestuur, een team, met het door hen ontwikkelde beleid. Dat bestuur zal dan één of twee keer per jaar verantwoording moeten afleggen aan de bondsraad; er kunnen dan ook eventueel bijstellingen van of aanvullingen op het beleid plaatsvinden.)

En toch, …
toch hoop ik dat het judo in Nederland in 2017 weer tot grote bloei komt.

Januari 2017
Willem Visser