(Ingezonden artikel Robbert van der Geest)

Uit de vacature voor Directeur Topsport zoals onlangs geplaatst o.a. op de website van de JBN:

Wij initiëren en realiseren, zodat anderen zich kunnen ontwikkelen en plezier beleven aan de budosport.

De JBN is een Olympische sportbond met de ambitie om structureel medailles te winnen op Wereldkampioenschappen en Olympische Spelen. De bond is verantwoordelijk voor de talentontwikkeling en topsportprestaties van judoka’s op internationaal niveau.

Als Directeur Topsport geef je leiding aan de topsportorganisatie van JBN en werk je samen met coaches, sporters en stakeholders om structureel internationale topsportresultaten te behalen.

Je bent niet gebonden of gelieerd aan een judoclub of vereniging, om belangenverstrengeling te voorkomen.

Je bent verantwoordelijk voor de topsportstrategie en waarborgt de sporttechnische visie van de JBN. Je zorgt ervoor dat de strategie is afgestemd op de bredere topsportvisie van NOC*NSF en het beleid van de JBN, waarbij de trainingsmethodieken, talentontwikkeling en prestatie-eisen aansluiten bij de nieuwste inzichten en richtlijnen van NOC*NSF.

Je conformeert je aan het recent ontwikkelde organisatieadviesrapport 2025-2032, dat tijdens de individuele gesprekken nader zal worden toegelicht.

Ontwikkelen en uitvoeren van een objectief en transparant selectie- en kwalificatiesysteem, zodat deelname aan het NTC op Papendal geen vereiste is voor nationale en internationale selecties.

Eindverantwoordelijk voor de bedrijfsmatige en financiële aansturing van topsport, inclusief het budgetbeheer en verantwoording richting het bestuur en NOC*NSF.

Minimaal 8 jaar leidinggevende ervaring in een (complexe) topsportorganisatie.  Kennis van en affiniteit met de internationale topsportwereld, bij voorkeur binnen judo.

Tot zover.

Voor de volledige tekst verwijs ik u naar de vacature zoals geplaatst op de JBN website.

Wel nu; deze tekst geeft klip en klaar de werkelijke situatie weer van de judosport in Nederland. NOC*NSF bepaalt, de JBN is de grip op de eigen sportactiviteit al sinds jaar en dag volledig kwijt.

Een Olympisch judotoernooi levert maximaal 60 medailles (56 individueel en 4 bij de teamcompetitie) op en met een investering van 1,6 miljoen euro verwacht NOC*NSF tenminste twee of drie medailles te kunnen toevoegen aan het totaal van te winnen Nederlandse medailles. Want daar gaat het allemaal om; de top-tien ambitie van NOC*NSF. Wanneer er in Los Angeles in 2028, zoals in Parijs 2024, opnieuw géén judomedailles worden gewonnen, zal de geldstroom waarschijnlijk stoppen of ten minste sterk worden gekort.

De JBN zit er bij en kijkt er naar. Ze zijn het er blijkbaar mee eens gezien de tekst in de vacature voor een nieuwe directeur topsport. Waar vindt je anders iemand met: minimaal 8 jaar leidinggevende ervaring in een (complexe) topsportorganisatie. Kennis van en affiniteit met de internationale topsportwereld, bij voorkeur binnen judo. En dan daarbij; niet gebonden of gelieerd aan een judoclub of vereniging, om belangenverstrengeling te voorkomen. Hahaha, hilarisch. Lijkt mij een job meer toegeschreven op het lijf van de interim manager topsport Antony Wurth zelf. Echt ridicuul.

Ondertussen worden er ook kandidaten voor een nieuw bestuur geselecteerd die dan, wanneer eenmaal gekozen, te maken krijgen met een nieuwe Technisch directeur Topsport waar zij bij de benoeming geen enkele invloed op hebben gehad. Dit riekt naar een ongehoorde machtsuitoefening van NOC*NSF.

De JBN heeft helaas geen enkele toekomstvisie over hoe de Nederlandse jeugd te interesseren voor judosport. Dit wordt al ruim 80 jaar overgelaten aan de markt en geloof mij er lopen heel wat judoleraren rond in Nederland die dankzij judo miljonair zijn geworden. Maar voor de internationale judosport hebben die, met enkele uitzonderingen daargelaten, helaas niet zoveel betekend. De JBN Komt nauwelijks met een visie over de toekomst van de judosport in Nederland.

De judosport kalft dan ook steeds verder af. Het ontbreekt de JBN aan een visie waarom het doen aan judosport leuk is en hoe zij dit wil faciliteren. De vroegere sportschooltjes die ooit vrijwel allemaal begonnen met judo als belangrijkste activiteit bestaan niet meer. Sportscholen zijn inmiddels multi sport bedrijven waarbinnen judo slechts een klein onderdeeltje is. Het beroep judoleraar staat desondanks garant voor een goede broodwinning, tenminste als je je niet bezig houdt met het opleiden tot goede judoka’s op wedstrijdniveau. Dat kost alleen maar tijd en levert niets op.

De JBN had daar al 30 jaar geleden een debat over moeten voeren en beleid op moeten maken maar is ondertussen helaas afgegleden naar een sportbond met een marginale status. Dat mogen alle bestuurders uit het verleden en de door NOC*NSF geparachuteerde directeuren en bureau medewerkers zich allemaal aantrekken. Voorlopig gaat dit ook niet veranderen.

Iedere bedrijfsdeskundige, en ook dus Anthony Wurth, weet dat om de koers te wijzigen in een vrijwilligersorganisatie als de JBN tenminste tien tot twintig jaar nodig is. De betrokkenheid komt van onderaf en niet van boven. Daar is een samenbindende visie voor nodig en die heeft de JBN niet. De JBN loopt aan de leiband van NOC*NSF en daar zijn ze slechts geïnteresseerd in medailles. De judosport interesseert ze geen fuck.

De nieuwe JBN bestuurders zullen bij hun aantreden daarom worden geconfronteerd met een voldongen feit van een reeds benoemde Directeur Topsport.

Ik zou bedanken voor de eer.

Haarlem 13 februari 2025

Robbert van der Geest

We geven het toe, we zijn misschien een klein beetje bevooroordeeld 😉, maar wat was het fantastisch om Wereldkampioen Joanne van Lieshout afgelopen weekend te zien schitteren op het NK Judo! Voor het eerst in jaren werd gehoor gegeven aan de wens van het publiek om de nationale toppers mee te laten doen aan het kampioenschap. En hoe bijzonder was het om ‘onze’ Wereldkampioen op de mat in Almere te zien staan.

Joanne maakte haar debuut op het NK, won al haar partijen overtuigend, en mag zich nu niet alleen Wereldkampioen, maar ook Nederlands kampioen noemen. Wat een prestatie! We hebben genoten van haar techniek, kracht en uitstraling op de mat.

Onze fotograaf Harry van den Hurk was erbij en maakte weer een prachtige fotoreportage. Bij deze alvast de foto’s van Joanne; later deze week volgen de foto’s van de andere deelnemers. Ook volgde een cameraploeg Joanne op haar wedstrijddag. Deze bijzondere video delen we later deze week.

Wil je alvast een kijkje nemen in eerdere video’s die we maakten? Klik dan HIER en ontdek ons YouTube-kanaal. Blijf ons volgen voor meer foto’s, video’s en updates van dit onvergetelijke NK!

Kijk HIER voor het interview van Joanne met Studio Sport

Wilt u de foto’s van Harry van den Hurk in een hogere resolutie downloaden. Klik dan HIER

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Na de OS van Londen in 2012 heeft de JBN gekozen voor een centralisatiemodel op Papendal. Dit gebeurde op initiatief van NOC*NSF. De beste sporters met de beste trainers en de beste faciliteiten zouden tot de beste resultaten moeten gaan leiden. Vanuit de judowereld was hier veel verzet tegen omdat de JBN daarmee haar ziel aan het NOC zou verkopen en het Papendal model niet zou aansluiten bij de bestaande clubstructuur. Judo is een vechtsport en moet het vooral hebben van veel onderlinge concurrentie. De OS van Parijs 2024 hebben geen enkele medaille opgeleverd en daarmee is bewezen dat het Papendal model niet heeft gewerkt. Hoe nu verder?

TOPJUDO – BREEDTESPORT

Judoport is niet alleen topjudo. Topjudo zou het resultaat moeten zijn van een gezonde brede judocultuur. De JBN heeft als verantwoordelijke organisatie voor de judosport op veel terreinen helaas de regie verloren. Te veel bondsmedewerkers zijn aangesteld vanuit de baantjescarrousel van NOC*NSF. Diverse directeuren, technisch directeuren etc. Bestuursleden die verantwoordelijk waren en zijn voor deze ontwikkelingen, blijken tot op heden doof voor kritiek uit eigen gelederen.

VERLIES EIGEN ACHTERBAN

Inmiddels heeft een groep van ontevreden judoka’s zich van de JBN afgescheiden en is verder gegaan onder de naam Kodokan Judo Nederland, onder de vlag van de IMAF. De veteranencommissie heeft zichzelf opgeheven en ook de overstap naar de IMAF gemaakt. De Nationale Graden Commissie is in een diepgravend conflict beland met het JBN bestuur en is door het JBN bestuur inmiddels ontslagen.

MARKETING

Mijn initiatief voor de opzet van een Randori-Competitie is bij gebrek aan eigen ideeën schaamteloos door de JBN gekopieerd en inmiddels uitbesteed aan een commerciële partij. De JBN lijkt zich vooral te richten op marketingacties om meer leden aan te trekken die per saldo echter maar weinig opleveren. Om het in marketing termen te verwoorden: de JBN doet vooral aan ‘window dressing’, zonder echt de bestaande situatie goed te analyseren.

WEDSTRIJDJUDO

Judo is veel meer dan alleen wedstrijdjudo. Ooit begonnen als een opvoedingsmethode in Japan, is wat we tegenwoordig onder judo verstaan echter vooral de wedstrijdvorm van Randori. Judoleraren kunnen desondanks naar eigen inzichten hun judolessen inhoud geven, daar hebben zij de JBN niet direct bij nodig. Het is echter de JBN die de officiële kampioenschappen en toernooien organiseert en dat is dan ook het speelveld waar de JBN het verschil zou kunnen maken. Dit alles alleen in nauwe samenwerking met de clubs en hun vrijwilligers. Want zonder die inbreng zou de JBN helemaal geen bestaansrecht hebben.

De discussie in de JBN zou dus moeten gaan over hoe de Nederlandse jeugd te interesseren voor wedstrijdjudo? Wanneer het aantrekkelijk is voor clubs en judoka’s om aan wedstrijdjudo te doen, volgt de rest vanzelf. Dan is het namelijk leuk om bij het judo betrokken te zijn en zal als vanzelf het ledental toenemen.

CONCENSUS

Omdat judo een vechtsport is, zijn judoka’s het niet altijd snel met elkaar eens. Toch is het van belang dat er een brede consensus is over de toekomst van de JBN om welk plan dan ook een kans van slagen te geven.

CONTOUREN VAN EEN PLAN

De JBN dient wedstrijdjudo te stimuleren door bijvoorbeeld de opzet van een Randori Competitie als voorwaarde toe te voegen aan de eisen om als club het JBN Keurmerk te verkrijgen. Doel is jonge judoka’s spelplezier en succes te laten beleven bij het doen aan judowedstrijden. Van daaruit zal de volgende stap richting  ‘echte judowedstrijden’ moeten worden ingevuld. Inmiddels is voor dat doel door de inzet van een werkgroep het Wedstrijdreglement Jeugdjudo gewijzigd om de deelname aan judowedstrijden aantrekkelijker te maken.

De JUDO LIGA, opgezet door Wouter Meijer van Sportcentrum Scheemda, heeft een geweldige potentie om het senioren wedstrijdjudo bij clubs te stimuleren. Ik heb Wouter geadviseerd om de baas te blijven over zijn eigen concept omdat de JBN een onbetrouwbare partner is gebleken wanneer het gaat om zich toe-eigenen van andermans initiatieven.

Voor het topjudo zal het centraal trainen o.l.v. van een trainer met kennis, kunde, ervaring en uitstraling essentieel blijven. Maar hoe dat dient te worden georganiseerd zal door de kenners en direct betrokkenen moeten worden ingevuld. Het NOC*NSF mag daarbij ondersteunen maar vooral niet alles bepalen.

WAT IS JUDO-SPORT?

Judo-sport is primair een spel van balansverstoring om de tegenstander op de mat te werpen. De aantrekkelijkheid van judo-sport zit hem in de tegenstander op het juiste moment, met de juiste techniek onderuit te halen. Daarbij bestaat echter een zorgplicht om te voorkomen dat de tegenstander zich blesseert. Dit maakt judo-sport tot een unieke en beschaafde vechtsport. De meerwaarde van judo zit in het judo zelf. Daar hoeft verder niets aan toegevoegd te worden.

Judoleraren dienen primair het judospel aan te leren. Ook dan blijft er nog genoeg ruimte over om desgewenst de pedagogische elementen van judo te accenturen. Zolang de basis maar het beleven van het judospel zelf is en niet het doen van allerlei spelletjes. Niet iedereen hoeft judo leuk te vinden. Maar er zijn duizenden kinderen in Nederland die dat wel vinden en er aanleg voor hebben. Heel veel van die kinderen krijgen helaas niet de kans om zich te ontwikkelen tot goede  judoka’s omdat dit niet op de juiste wijze wordt gestimuleerd en gefaciliteerd.

Judo is gewoon te leren zoals elke andere sport. Niet iedereen kan echter kampioen worden. Voor clubs die zich nog inzetten voor wedstrijdjudo wordt het ‘kampioen worden’ helaas te vroeg in de ontwikkeling belangrijk gemaakt. Met als resultaat vaak zeer atletische en sterke jongens en meisjes maar met vaak een povere technische vaardigheid. Ook internationaal schaadt dit het aanzien van het topjudo. Nog steeds zijn er internationaal geweldige judoka’s te bewonderen maar vaak gaat het ook om een fysieke slijtageslag waar helaas weinig judo te genieten valt. De gemiddelde sportliefhebber is ondertussen allang afgehaakt.

De IJF heeft de opdracht om de judoregels zo te verbeteren dat negatief judo zo veel mogelijk wordt uitgebannen. Helaas is dat niet eenvoudig, dit laat echter onverlet dat de JBN vanuit een eigen visie de judosport dient te behartigen en de beoefening ervan dient te stimuleren.

Mijn voorstel zou zijn met een schoon vel papier te beginnen en bovenaan schrijven:

WAAROM IS DE JBN OPGERICHT?

Antwoord zal dan zijn: Om de beoefening van judo in Nederland te stimuleren.

Daarna volgt de vraag wat judo dan is?

Judo kent vele aspecten die allemaal zeer interessant zijn en aandacht verdienen. Al deze aspecten zijn prima in handen bij individuele experts die binnen JBN commissies hun kennis en kunde kunnen uitdragen. Judo-sport, de wedstrijd variant van randori, is wat het grote publiek echter met judo associeert. En dát is de kern van onze activiteit. Wanneer er geen grote groep van wedstrijdjudoka’s is in de leeftijd van 14 tot 30 jaar zijn er op termijn ook geen geïnteresseerde kata-enthousiastelingen, scheidsrechters, judoleraren, bestuursleden etc.

De judosport dient zich te herijken en een visie te ontwikkelen op de lange termijn. Het korte termijn beleid van de JBN van pak weg de afgelopen 25 jaar heeft voor de groei van onze sport vrijwel niets opgeleverd. Een discussie daarover is in diezelfde periode ook niet gevoerd, althans niet bij mijn weten.

De JBN zal haar taak als belangbehartiger van de judosport daarom opnieuw moeten invullen.

Alleen met marketingacties gaat dat nooit lukken.

24 november 2024

Robbert van der Geest

Wie is Robbert van der Geest?

Niet iedereen zal direct weten wie Robbert van der Geest is. Een korte introductie:

Robbert van der Geest: Een Bouwsteen van Judo in Haarlem en Daarbuiten

Robbert van der Geest is al decennialang een drijvende kracht achter de ontwikkeling van judo, niet alleen in Haarlem maar ook landelijk en internationaal. Zijn passie voor de sport, gecombineerd met een scherp organisatorisch en analytisch inzicht, heeft hem een icoon gemaakt in de judowereld.

Innovator en Inspirator

Als actief lid van de Judo Bond Nederland speelde Robbert een cruciale rol in het vormgeven van de toekomst van de sport. Hij was jarenlang uitgever van Judomagazine, waarin hij de Nederlandse judogemeenschap informeerde en inspireerde. Onder zijn leiding groeide het blad uit tot een essentieel platform voor judonieuws en -inzichten.

Zijn werk als organisator van de Europacups in Haarlem heeft wereldwijd indruk gemaakt. Deze toernooien stonden bekend om hun professionaliteit en innovatie en werden een blauwdruk voor hoe judocompetities tegenwoordig worden georganiseerd.

Lokale Held met een Brede Visie

In Haarlem creëerde Robbert met zijn judoclub een thuisbasis waar sporters van alle leeftijden en niveaus kunnen groeien. Zijn inspanningen reiken verder dan de mat: hij heeft ook programma’s opgezet voor kinderen met een beperking en draagt actief bij aan de inclusiviteit van de sport.

Een Blijvende Erfenis

Robbert van der Geest laat een onuitwisbare indruk achter. Zijn toewijding aan de judosport, zowel lokaal als internationaal, heeft niet alleen Haarlem op de kaart gezet, maar ook bijgedragen aan de wereldwijde professionalisering van judo. Hij is een ware ambassadeur van de sport en een inspiratiebron voor iedereen die betrokken is bij judo.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Over zo’n 3 weken beginnen de Olympische Spelen in Parijs. Journalist Hans van Essen schreef voor Eurosport voorbeschouwingen m.b.t. de Nederlandse judoka’s. Lees zijn voorbeschouwingen via navolgende link (klik op de titel):

PARIS 2024 | SUCCES BIJ JUDO DANKZIJ JOANNE VAN LIESHOUT EN SANNE VAN DIJKE? – VOORBESCHOUWING VROUWEN

PARIS 2024 | PAKKEN NOËL VAN ’T END EN MICHAEL KORREL MEDAILLE OP TATAMI? – VOORBESCHOUWING JUDO MANNEN

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Zondag jl organiseerde de Judo Bond Nederland de jaarlijkse Nationale Budodag. Een doorslaand succes in een ‘uitverkocht’ Papendal. Een dag vol met activiteiten en voor ieder wat wils. Onze fotograaf concentreerde zich op enkele clinics die werden gegeven door enkele adidas topsporters; Noel van ’t End, Julie Beurskens, Margit de Voogd en Joanne van Lieshout.

Foto’s zijn gemaakt voor HuHaFotografie. De website vind je HIER en het downloaden van de foto’s in een hoge resolutie kan HIER

Adidas vind je HIER op de website van Nihon Sport. Sportscholen, verenigingen en leraren kunnen HIER een zakelijk account aanmaken om adidas en andere merken met korting in te kunnen kopen.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

André en Pim bespreken samen het WK judo 2023 in Doha (met een beetje hulp van de NOS collega’s)

Met Garmt Zijlstra (bondscoach dames JBN) bespreekt André de prestaties van de TeamNL. Owen Marcelis (kenner van het Belgisch judo) geeft zijn kijk op de Belgische resultaten. Hans van Essen (judo commentator bij Eurosport) was in Doha en deelt zijn belevenissen.

Verder heeft André een boek voor de Boekenhoek, krijgt hij een shido voor een knoert van een fout in de voorbeschouwing en hebben André en Pim een tip voor de luisteraars.

Alles goed voor ruim een uur nabeschouwing op een  WK met 4 medailles voor de lage landen.

Gisteren met fotograaf Harry van den Hurk naar Papendal geweest en een kijkje genomen bij de Nationale Budodag van de Judo Bond Nederland. Mooi om te zien dat budoka’s actief in judo, aikido en jiu-jitsu van 6 tot ver in de 80 actief op de judomat stonden. Budosporten kennen geen leeftijdsgrens! Gisteren werd tevens het team bekend gemaakt dat over 3 weken zal aantreden bij het WK judo in Doha. Mooi initiatief van de JBN.

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10

Vanuit de bus op weg naar het vliegveld van Tokyo 🇯🇵 begin ik, zoals beloofd, met mijn visie over het Nederlands judo. In mijn beleving heeft het realiseren van een optimaal nationaal programma te maken met de professionalisering van de totale Judo Bond Nederland. Voor iedereen die dit leest zeg ik gelijk “rustig aan, niet gelijk in alle vlekken schieten.” Geef mij de kans om het uit te leggen. Mijn insteek is om het beter te maken, door te ontwikkelen, de lat hoger te leggen, niet om aan te geven dat het allemaal slecht is.

Ik zie het judo verdeeld in drie grote pijlers.

1. Judo als sport (breedte/wedstrijd/top)
2. Judo als pedagogische ontwikkeling
3. Judo als motorische ontwikkeling

Het lijkt logisch om met het eerste punt te beginnen, maar die komt als laatste omdat, nogmaals in mijn beleving, alles met elkaar verbonden is en dus uiteindelijk het judo als topsport laat floreren. Als laatste wil ik jullie meegeven om niet in beperkingen dit stuk te lezen maar met een open mind en denkend in uitdagingen. Hou de blik naar voren, geopend, breed en zie de mogelijkheden.

Judo als pedagogische ontwikkeling:

Als vader van drie kinderen weet ik hoe belangrijk het bijbrengen/aanleren van normen en waarden zijn. Hoe goed sport überhaupt een bijdrage kan leveren in het ontwikkelen van deze realisatie. Er zijn genoeg zelfstandige initiatieven en complete ondernemingen die hier hun corebusiness van maken. Judo is bij uitstek een sport waarin deze waardes worden meegegeven. Via de verschillende clubs, verenigingen of via de buitenschoolse activiteiten gerealiseerd en vanuit het onderwijs zou het mogelijk zijn om het judo in de reguliere gymlessen van onze jongste kinderen (basisschool) te initiëren. Zou het mogelijk zijn, zou het een uitdaging zijn om alle gymleraren in Nederland, die dit uiteraard willen, een bijscholing te geven op Papendal door ervaren specialisten vanuit het jeugd judo. Dit kan vanuit het MJOP (Meerjarenplan Opleidingsplan). Het zou mogelijk zijn om als juf of meester een aantekening te behalen waarin de waardes en vormen van het judo worden bijgebracht en worden geïntegreerd in de gymlessen. Zou het mogelijk zijn om in elke gymzaal judomatten te stallen en zou het voor creatieve geesten mogelijk zijn om een judomat te ontwikkelen die, net als de turnmat, uit een stuk bestaat en makkelijk opgerold in de berging van de gymzaal kan worden weggezet. Dit zijn voor mij nog steeds uitdagingen en zeker geen beperkingen, maar tuurlijk kan dat.

Denkend aan de professionalisering binnen de judo bond zie ik hier een manager op staan die dit met zijn team moet gaan realiseren. Het zal een strijd worden van de lange adem waarin we door de ambtelijke gedachte van de overheid moeten breken, waar we elke dag alle positieve ontwikkelingen die onze jeugd (toekomst) en onderwijsresultaten zal gaan opleveren, via alle kanalen dan ook moeten blijven verkondigen.

De drie grote pijlers moeten sowieso ondersteund worden met een afdeling (social) media. Waarom heeft de judo bond geen eigen YouTube kanaal? Waarom heeft de judo bond geen eigen platform? Waarom heeft de judo bond geen eigen podcast? Dit zijn maar enkele mogelijkheden die simpel te realiseren zijn. Tuurlijk, ik hoor je al denken: “En wie gaat dat betalen?” Daar kom ik later op terug, maar als je geen opties creëert om je “mogelijke” sponsoren te bedienen van exposure, zullen er weinig aanhaken.

Terug naar de eerste pijler. Het hele idee is om de judosport breder weg te zetten in ‘the hearts and minds’ van de Nederlandse bevolking. Als we het judo op een jongere leeftijd – we hebben zelfs tuimel judo – laten ervaren, dan zullen er altijd kinderen blijven hangen in de sport. Deze pijler kan de eerste stap zijn naar de toekomstige Olympische medailles in de toekomst. De belangrijkste conclusie is dat het er al is. Dit geldt trouwens voor alle pijlers. Je hoeft alleen de keus te maken om dit pad te volgen. Ego’s aan de kant te zetten en verbinding te zoeken met de mensen, in elk aspect van deze pijler, het wiel al meerdere keren hebben laten draaien. Als er een wereldwijd programma bestaat om de waardes vanuit het judo te leren aan de jongsten in verschillende continenten, dan lijkt het me dus een ongelofelijke uitdaging om in Nederland deze pijler verder te ontwikkelen en een voorbeeld te zijn voor de rest van de wereld.

Denk groter en zie judo als een mogelijke aanvulling voor een maatschappelijk probleem. De wereld verhard, en onze jeugd verhard mee. Normen en waarden vervagen en we begrijpen elkaar niet meer. Judo als pedagogische ontwikkeling kan een bijdrage leveren om onze kinderen en hun toekomst iets meer draagvlak te geven. Het is, en daar ben ik me zeker van bewust,  niet de allesbepalende oplossing. Maar als we vanuit het judo een kleine bijdrage kunnen leveren aan het grote geheel en we kunnen de allerkleinste deze waardes leren dan komen we stap voor stap met elkaar vooruit.

Judo als motorische ontwikkeling

Verschillende modellen richting zich op het atletisch ontwikkelen van jonge talenten. Het idee erachter is om niet te vroeg te gaan specialiseren in één sport, maar breed op te leiden en gebruik te maken van die sport specifieke componenten waardoor men als geheel wordt gevormd tot een betere atleet. Judo is één van de sporten die in bijna elk model wordt gebruikt. Grote atleten als Ronaldo, Suarez en Djokovic, maar ook dichter bij huis zweren bij een brede motorische opleiding van jeugdige sporttalenten. Maar ook grote voetbalclubs hebben al jaren een ontwikkelingsprogramma met judo gerelateerde trainingsvormen erin verwerkt.

Ik zie hier een ongelofelijke uitdaging voor het judo om zich te verbreden, nieuwe netwerken aan te gaan en zich als organisatie verder te ontwikkelen. In het Portugese judo zie je al jaren een verbinding met Sporting, Lissabon of andere grote (voetbal) organisaties. Waarom zou dit niet in Nederland kunnen ontstaan. Als we het judo breder uitrollen en binnen de (top)sport die win-win situatie gaan creëren, ontstaan er zoveel nieuwe kansen en mogelijkheden die helpen bij de professionalisering van onze eigen sport.

Als een korte noot tussendoor het volgende; ook voor deze pijler is het wiel al uitgevonden en ligt de weg open om het te integreren binnen onze eigen organisatie. Vaak, dat inzicht wordt wel eens vergeten, hebben deze mensen of organisaties een judo verleden. Ik volg met veel bewondering, via de sociale kanalen, oud (top) judoka’s in hun eigen onderneming. Deze mensen hebben ooit onder de vlag van de JBN de wereld afgereisd en prachtige prestaties neergezet. Wees goed bewust van je eigen geschiedenis, die niet altijd zo lang geleden is, luister en leer van deze mensen. Ze staan in het nu, begrijpen de wereld van vandaag en kunnen je haarfijn uitleggen waar de winst in de verschillende pijlers is te behalen.

Judo als motorische ontwikkeling zorgt ervoor dat de judosport vanuit een ander aspect wordt benaderd. Er zal met andere ogen worden gekeken naar het judo in zijn algemeen en niet alleen maar worden afgemeten naar de prestaties van de toplaag of de (interne) ruzies breed uitgemeten in de landelijke dagbladen. Het judo zal meer als bedrijf gerund worden. Waar de verschillende pijlers als dochterondernemingen binnen de totale enterprise vallen. In verschillende onderzoeken vanuit belangrijke organisaties wordt de judosport gecategoriseerd als belangrijke sport voor zowel pedagogische als motorische ontwikkeling. Je mag niet onderschatten hoeveel waarde dit kan hebben voor de sport in het algemeen.

Zoek ook in deze pijler de verbinding met alle specialisten die in Nederland aanwezig zijn. Leid je nieuwe generatie (jeugd)trainers breed op, zodat ze in hun eigen werkveld ook groter inzetbaar zijn, en veel meer ervaring mee terug brengen in het judo. Verwerk deze pijler goed in je MJOP, zet het weg in een online platform en laat de rest van de wereld zich via een abonnement verbinden aan jouw gedachtegoed. De hele wereld is te bereiken, als je content waarde heeft. Dit moet toch, na het afgelopen jaar, voor iedereen duidelijk zijn geworden.

Judo als sport

“Zowel topsport zonder breedtesport als breedtesport zonder topsport is onmogelijk.”

Het is natuurlijk geen moeilijke stelling om te begrijpen, maar toch een kleine uitleg. De breedtesport heeft helden nodig, voorbeelden waar ze tegen opkijken, waar ze zichzelf mee willen vereenzelvigen en die daar staan waar zij ooit hopen te komen. Wij zijn, in Nederland, niet goed in het creëren van helden, wij zijn een land van doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Maar helden kleuren niet binnen de lijntjes, helden durven dromen waar te maken, risico’s te nemen en geloven in het onmogelijke. Waarom zouden jonge kinderen daar niet tegen op mogen kijken. Laat ze dromen, laat ze geloven en laat ze hun weg bepalen naar succes en geluk. De topsport heeft deze jeugd nodig om te blijven bestaan. Zij zijn het, die in grote getallen de weg afleggen naar “misschien wel” Olympus. Zij zorgen ervoor dat het nooit ophoudt en zij zorgen ervoor dat de helden in het judo blijven bestaan.

Judo als breedtesport

Laat kinderen genieten van het spelletje, leer ze de technieken en leid ze op tot veelzijdige atletisch judoka’s. Mochten ze later een onderdeel zijn van TeamNL judo dan moeten het totaal judoka’s zijn. Die de vaardigheden in grond en staande tot in perfectie beheersen en deze ook nog in combinatie kunnen smelten tot één geheel. Die alle facetten van het judo begrijpen, die zowel naar voren als naar achter kunnen werpen, die een aanval op links en rechts kunnen maken en die dit in alle souplesse tot een combinatie kunnen maken. Breedtesport gaat niet over winnen en verliezen, het gaat niet om het resultaat en zeker niet om kracht en tactisch inzicht. Deze en meerdere aspecten komen later naar voren. Laat kinderen (pupillen) zelf de wedstrijd bepalen, leer ze omgaan met het respect naar de ander en leer ze zelf te begrijpen en waarderen over de schoonheid van een perfect uitgevoerde worp. Ook dit model komt niet uit mijn koker, maar wordt al jaren uitgedragen door verschillende trainers en coaches in het land. Als je je oren te luisteren legt, is het soms mooi en inspirerend wat voor goede ideeën worden verteld. Laten we niet onze oren en ogen sluiten voor mensen die geen wereld of Olympisch kampioen hebben voortgebracht. Breedtesport is waar wij onze twee pijlers laten samenkomen in zowel pedagogische als motorische ontwikkeling.

Ik zie mijzelf ook als een product van een fanatieke ouder waarin hij zijn weg moest bewandelen. Om eerlijk te zijn, had mijn broer deze zware last meer op zijn schouders. Dit verhaal gaat niet om mijn persoonlijke ervaring, maar om aan te geven dat ik dit nog steeds zie, hoor en voel langs menig judo mat ergens in het land. Hiermee slaan we de twee eerdergenoemde pijlers compleet omver. En misschien heb ik, als we dan toch met z’n allen in de spiegel kijken, als jeugd coach ook deze fout gemaakt. De laatste persoonlijke noot, om mijn verhaal te illustreren, is de volgende: ik heb als enige jeugd judoka ooit tien keer het Open Zaanstreek toernooi gewonnen. Dit was, in die tijd, één van de grootste toernooien in het land. Menig judoka van mijn leeftijd zal dit herinneren, als alle coaches die nu (bijna) gestopt zijn of op het einde van hun carrière zitten. Grote bekers en een trompettist maakte de huldiging iets unieks op die jonge leeftijd. Je zou verwachten dat er een eervolle vermeldingen staat op een gegraveerde steen in de sporthal “de Tref” of op zijn minst een speciaal uitgereikte medaille van verdienste voor deze unieke prestatie. Ik zal erover ophouden en iedereen begrijpt dat dit allemaal onzin is en dat ik nu zittend in het vliegtuig terug naar Nederland van de Spelen in Tokyo niet kan begrijpen wat men toen gedacht moest hebben. Stop met al die ongein, verlangen van ouders, en over geëmotioneerde coaches die denken dat de wereld zich afspeelt ergens in een afgelegen sporthal in Nederland. Laat de jeugd genieten en strijden in het spelletje. Laat ze zelf met winst en verlies omgaan en laat ze proberen om de durf te hebben om die ander op zijn rug te gooien. Want uiteindelijk, op welk niveau je ook komt, gaat het om het judo.

Judo als wedstrijdsport

Het verlangen van atleten en coaches om in het buitenland furore (enorm veel succes) te maken is soms groot, erg groot. De weg die beide moeten bewandelen is stap voor stap en niet ongecontroleerd versneld omhoog. We zijn onze eigen nationale competitie langzaam aan het afbreken. Toernooien verdwijnen, onderling competitie stagneert en jonge coaches missen de ervaring en ontwikkeling om in eigen land te groeien. Waarom is het niet mogelijk om vanuit elk district een nationaal toernooi te organiseren, mooi aangekleed met de vlaggen en matten vanuit de Judo Bond Nederland en judoka’s met een mooi rug embleem voorzien van naam of club (kan ook in sticker vorm). Maak er een nationale competitie van met ranking en puntensysteem, wat recht geeft op kwalificatie naar internationale toernooien, dat weer recht geven op plaatsing voor de jeugd EK, WK of Olympische Spelen. Gezamenlijk met het NK, geeft dit nationaal elke maand een mooi evenement voor de jeugd om naar te kijken. Ze leren, net als in een Olympische cyclus, om te gaan met positionering en dat het niet stopt bij een minder goed resultaat. Ook zal het de spanning voor coaches, ouders en familieleden terugbrengen en zullen zij graag komen kijken naar de volgende evenementen. Een judotoernooi staat niet op zich, maar maakt onderdeel uit van een groter geheel. Sidestep; dit is weer allemaal weg te zetten op het online platform, met foto’s, interviews en korte documentaire over deze atleten. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Toptrainers, strength & conditioning trainers, voeding specialisten en mindset coaches zijn allemaal toegankelijk voor deze atleten en coaches. Met een knipoog zeg ik je dat dit wiel ook al is uitgevonden en zeker tot de mogelijkheden behoort om voor iedereen te gebruiken. Laat je atleten, trainers en coaches verder ontwikkelen en de kennis bij elkaar op halen.

Judo als wedstrijdsport is de eerste fase waar we elkaar gaan onderwijzen in het vak van topsporter en/of topcoach. Mijn stellige visie is dat de atleet zelf verantwoordelijk moet worden voor zijn eigen topsport traject. Vanuit deze visie zal ik in deze fase starten. Persoonlijkheid en ontwikkeling bepalen de snelheid van het proces, dat altijd individueel wordt afgestemd, naar een zelfbewuste, zelfregulerende, intrinsieke topsporter. Het vak van topsporter begint op Papendal.

Judo als topsport.

Het vak van topsporter leren, is een proces van enkele jaren. Je komt binnen als Performer en ontwikkelt je door naar High Performer en komt uiteindelijk, als het goed is, tot Elite Performer. Deze fases staan nog niet weggeschreven in het MJOP. Deze blauwdruk moet gelden voor elke (judo) atleet of (judo) coach die op het allerhoogste niveau wil presteren. Voor iedereen die geïnteresseerd is of voor iedereen die het wil horen, zal ik graag de diepte ingaan. Mijn visie en missie liggen al jaren op de plank klaar. Voor dit verhaal vind ik het belangrijk om aan te geven dat alleen een totale professionalisering impuls kan leiden tot groei. Je kan niet één onderdeel eruit halen, deze reorganiseren en dan denken dat het judo met sprongen vooruitgaat. Judo als topsport, welke weg je ook inslaat, welke reorganisatie je ook wilt doorvoeren, zorg ervoor dat je de juiste mensen op de juiste positie zet (dit geldt voor de hele organisatie, niet alleen topsport). Laat mensen in hun kracht werken en beloon ze op hun specialisme. “Een ketting is zo sterk als de zwakste schakel” is een bekende uitspraak. Iedereen kent het en begrijpt het, maar in de uitvoering wordt het niet altijd gehanteerd. Soms is een herverdeling, herpositionering van de gevestigde orde alles wat nodig is.

Iedereen schreeuwt om een sterke leider, een die zegt waar het op staat, een die aanzien heeft binnen alle gelederen van de organisatie en met zijn daden de mentaliteit binnen Papendal richting kan geven. Het lijkt het Nederlands voetbalelftal wel. Ja, hebben ondermaats gepresteerd en we zijn ver weggebleven van alle verwachtingen die we zelf gesteld hadden, maar topsport is meer dan de prestatie van één toernooi. Topsport is visie, teamwork, confrontaties, leiderschap, prestaties, verantwoordelijkheid, leren, verbeteren en vasthouden aan je volgende missie.

Je moet er altijd voor zorgen dat je als totale organisatie blijft groeien, blijft ontwikkelen en je targets hard durft te zetten. Om het Nederlands judo naar een hoger plan te tillen moet iedereen, niet alleen de stafleden van deze Olympische Spelen, in de spiegel kijken en zich afvragen of de positie die hij of zij bekleedt nog wel past bij de High Performance Cultuur van vandaag en of het Nederlandse judo nog wel gebaat is bij de organisatie zoals hij nu staat. Net als wij, Olympische coaches, de verantwoordelijkheid moeten nemen voor deze Spelen zal iedereen vanuit zijn eigen functie dit moeten doen. Willen we in Parijs 🇫🇷 op de Spelen van 2024 het Wilhelmus (meerdere malen) horen, dan zal op elk niveau op elk stukje van de organisatie een professionaliseringsslag gemaakt moeten worden en zal het mooi zijn om onze grootste sceptici op de tribune te mogen verwelkomen en hun longen (zoals zo vaak is gebeurt) kapot te horen schreeuwen om de medailles, die deze ploeg in staat is om binnen te halen.

Het is tijd om even afstand te nemen. Te genieten van mijn gezin en gezamenlijk de resterende schoolvakantie te vieren. Nog een paar uur vliegen en dan landen we op Schiphol. Daar waar mijn vrouw en drie toppers staan te wachten. Mijn laatste woorden zijn aan hen gericht. Zij die mij altijd gesteund hebben, die zich altijd weggecijferd hebben en die elkaar, niet altijd makkelijk, hebben gesteund en geholpen als ik weg was. Zij zijn en blijven voor altijd mijn alles. Ik had dit nooit kunnen meemaken zonder jullie, dank jullie wel 🙏

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL

GEBRUIK DE KORTINGSCODE: NIHONSPORTBLOG10

Nu ik me niet meer beweeg in de vaderlandse topsport op Papendal, en zijdelings met verschillende coaches, atleten, sportmarketingbureaus of sportorganisaties praat verbaas ik me over de volgende stelling…, Van wie is het talent.

Ik werd hierop geattendeerd toen ik sprak met een eigenaar van een gerenommeerd sportmanagementbureau. Vele grote atleten, met zeer aansprekende prestaties maken onderdeel uit van zijn organisatie. Precies deze woorden gebruikte ik ook toen ik met hem in gesprek raakte…, zijn natuurlijke reactie was gelijk “het zijn niet mijn atleten”. Ik maak een onderdeel uit van zijn/haar team. Verbaast, maar enigszins gelukkig reageerde ik met de bevestiging dat hij helemaal gelijk had.

Wat maakt coaches, managers of organisaties baas over het talent. is het omdat zij vinden dat ze veel investeren. Zoals tijd, energie, geld of dat ze harde keuzes maken in hun privéleven die dit rechtvaardigen.

De prestaties van een atleet, bepalen de status van een coach. Zelf heb ik in mijn begin jaren dezelfde fout gemaakt. Wil je, je kop boven het maaiveld laten uitsteken en wil je opvallen dan moet je prestaties leveren. Tenminste.., je atleten. Uitverkoren worden voor een bepaalde functie hangt daarmee samen. Mijn weg naar olympisch coach had nooit plaatsgevonden als ik geen prestaties kon leveren op het allerhoogste niveau.

Waarom deze vraagstelling; Ik zie veel talenten verloren gaan door de prestatiedruk van coaches. Door de bescherming van sommige managers en van de altijd onderlinge strijd tussen clubs, bond omdat ene talent. Coaches die alles bij zich willen houden om zelf de onderlinge concurrentie te kunnen bepalen, de touwtjes in handen te houden om aan het eind te kunnen zeggen dat zijn sporter heeft gewonnen. Waarmee hij zijn status heeft kunnen verstevigen. Ik spreek in de mannelijke vorm, maar dit geldt natuurlijk net zo voor vrouwelijke coaches. Managers ontzorgen hun sporters zover dat ze nog amper zelf kunnen denken en beslissingen durven nemen. Het lijkt wel of gearriveerde  topsporters, net als bij het wielrennen, allemaal met oortjes inlopen en door hun managers worden ingefloten wat te denken en te doen. We creëren hiermee alleen maar volgzame atleten die we tijdens hun topsportcarrière, denken te helpen, maar daarna loslaten en in het maatschappelijke leven de vaardigheden missen om succesvol te blijven. De eeuwige strijd tussen clubs en bond om een talent wel of niet door te laten stromen, wordt niet altijd in het belang van de sporters genomen. Technisch Directeuren van verschillende academie lijnen en coaches zien in elk presterend talent gelijk hun status groeien. Waar liggen de criteria om een talent door te laten stromen naar een volwassen omgeving…,

Om terug te komen op de eerste stelling…, van wie is het talent is het antwoord natuurlijk heel simpel en een ieder zal de vraag met hetzelfde antwoord beantwoorden, maar toch zie en hoor ik het tegenovergestelde. Laat een talent, atleet zelf verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen (topsport)carrière. Het zijn niet jouw, mijn of onze sporters. Wij faciliteren, ondersteunen, geven richting en laten los. Als we de sport zien als een afspiegeling van de maatschappij, dan zullen we de sporter zelfstandig, zelfbewust en zelfregulerend moeten maken en een ieder, in verschillende fases, maakt daar een onderdeel van uit.

Nu ik geen onderdeel meer ben van de vaderlandse topsport, kijk ik met veel voldoening terug op mijn periode als trainer/coach van verschillende sporters. Ben ik trots op wat we allemaal met elkaar hebben meegemaakt en kijk ik met trots naar de verdere ontwikkeling, prestaties en groei als mens. Ik kijk uit naar het aankomende WK judo en ga een ieder volgen en hoop de volgende wereldkampioen te zien hangen in de Ruska Hal op Papendal.

Als laatste wil ik het volgende zeggen; Ik ben jaren lang onderdeel geweest van het systeem. Misschien is het goed voor, de mensen die beslissen, soms wat afstand te nemen en met andere ogen naar het systeem te laten kijken. Ik begrijp hoe moeilijk dit is als je er middenin zit en je vecht voor je functie, maar als ex-olympisch coach wil ik jullie dit meegeven. En naar de bond wil ik zeggen dat ze deze mensen de ruimte moeten geven om dit te doen…., zonder dat hun baan vacant wordt gesteld.