Nu ik me niet meer beweeg in de vaderlandse topsport op Papendal, en zijdelings met verschillende coaches, atleten, sportmarketingbureaus of sportorganisaties praat verbaas ik me over de volgende stelling…, Van wie is het talent.

Ik werd hierop geattendeerd toen ik sprak met een eigenaar van een gerenommeerd sportmanagementbureau. Vele grote atleten, met zeer aansprekende prestaties maken onderdeel uit van zijn organisatie. Precies deze woorden gebruikte ik ook toen ik met hem in gesprek raakte…, zijn natuurlijke reactie was gelijk “het zijn niet mijn atleten”. Ik maak een onderdeel uit van zijn/haar team. Verbaast, maar enigszins gelukkig reageerde ik met de bevestiging dat hij helemaal gelijk had.

Wat maakt coaches, managers of organisaties baas over het talent. is het omdat zij vinden dat ze veel investeren. Zoals tijd, energie, geld of dat ze harde keuzes maken in hun privéleven die dit rechtvaardigen.

De prestaties van een atleet, bepalen de status van een coach. Zelf heb ik in mijn begin jaren dezelfde fout gemaakt. Wil je, je kop boven het maaiveld laten uitsteken en wil je opvallen dan moet je prestaties leveren. Tenminste.., je atleten. Uitverkoren worden voor een bepaalde functie hangt daarmee samen. Mijn weg naar olympisch coach had nooit plaatsgevonden als ik geen prestaties kon leveren op het allerhoogste niveau.

Waarom deze vraagstelling; Ik zie veel talenten verloren gaan door de prestatiedruk van coaches. Door de bescherming van sommige managers en van de altijd onderlinge strijd tussen clubs, bond omdat ene talent. Coaches die alles bij zich willen houden om zelf de onderlinge concurrentie te kunnen bepalen, de touwtjes in handen te houden om aan het eind te kunnen zeggen dat zijn sporter heeft gewonnen. Waarmee hij zijn status heeft kunnen verstevigen. Ik spreek in de mannelijke vorm, maar dit geldt natuurlijk net zo voor vrouwelijke coaches. Managers ontzorgen hun sporters zover dat ze nog amper zelf kunnen denken en beslissingen durven nemen. Het lijkt wel of gearriveerde  topsporters, net als bij het wielrennen, allemaal met oortjes inlopen en door hun managers worden ingefloten wat te denken en te doen. We creëren hiermee alleen maar volgzame atleten die we tijdens hun topsportcarrière, denken te helpen, maar daarna loslaten en in het maatschappelijke leven de vaardigheden missen om succesvol te blijven. De eeuwige strijd tussen clubs en bond om een talent wel of niet door te laten stromen, wordt niet altijd in het belang van de sporters genomen. Technisch Directeuren van verschillende academie lijnen en coaches zien in elk presterend talent gelijk hun status groeien. Waar liggen de criteria om een talent door te laten stromen naar een volwassen omgeving…,

Om terug te komen op de eerste stelling…, van wie is het talent is het antwoord natuurlijk heel simpel en een ieder zal de vraag met hetzelfde antwoord beantwoorden, maar toch zie en hoor ik het tegenovergestelde. Laat een talent, atleet zelf verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen (topsport)carrière. Het zijn niet jouw, mijn of onze sporters. Wij faciliteren, ondersteunen, geven richting en laten los. Als we de sport zien als een afspiegeling van de maatschappij, dan zullen we de sporter zelfstandig, zelfbewust en zelfregulerend moeten maken en een ieder, in verschillende fases, maakt daar een onderdeel van uit.

Nu ik geen onderdeel meer ben van de vaderlandse topsport, kijk ik met veel voldoening terug op mijn periode als trainer/coach van verschillende sporters. Ben ik trots op wat we allemaal met elkaar hebben meegemaakt en kijk ik met trots naar de verdere ontwikkeling, prestaties en groei als mens. Ik kijk uit naar het aankomende WK judo en ga een ieder volgen en hoop de volgende wereldkampioen te zien hangen in de Ruska Hal op Papendal.

Als laatste wil ik het volgende zeggen; Ik ben jaren lang onderdeel geweest van het systeem. Misschien is het goed voor, de mensen die beslissen, soms wat afstand te nemen en met andere ogen naar het systeem te laten kijken. Ik begrijp hoe moeilijk dit is als je er middenin zit en je vecht voor je functie, maar als ex-olympisch coach wil ik jullie dit meegeven. En naar de bond wil ik zeggen dat ze deze mensen de ruimte moeten geven om dit te doen…., zonder dat hun baan vacant wordt gesteld.

Het Handboek voor jonge sporters, topsporters, topsportouders en trainers/coaches

Over welke eigenschappen beschikt een kampioen? En hoe kun je als ouder een talent het beste ondersteunen en stimuleren? Dit boek helpt jonge sporters, topsporters, topsportouders en trainers/coaches op weg naar de juiste mindset om het maximale uit het talent te halen.

Ik schreef dit handboek in de overtuiging dat iedere topsporter met aanleg succesvol kan zijn. Het boek is een unieke combinatie van theorie en praktijk. Het staat vol met inzichten van sporters die de top bereikt hebben, en wordt aangevuld met theorie en handvatten van experts, waar talenten, ouders en trainers hun voordeel mee kunnen doen.

Waarom lezen?

Meer dan 100 handvatten staan in dit boek.

Sporters:

Leer over welke 18 eigenschappen kampioenen beschikken.

Ga aan de slag met zeven opdrachten in dit boek.

Topsportouders:

Ontvang tips hoe je jouw kind kunt stimuleren, begeleiden en ondersteunen.

Topsportouders & sporters:

Leer van verhalen van topsporters en topsportouders.

Trainer-coach:

Leer over welke 18 eigenschappen kampioenen beschikken en hoe je deze over kunt brengen.

Leer wat de leerstijl, drijfveren en voorkeursstijlen van jouw sporters kunnen zijn.

Reserveer snel via de website: https://stichtingtopprestaties.nl/

Op 16-jarige leeftijd mocht Luuk zich Nederlands jeugd kampioen boksen noemen. Op zijn 17de/18 werd hij weer Nederlands jeugd Kampioen is zijn klasse. Op 19 jarige leeftijd werd Luuk Nederlands kampioen boksen in de Elite A-klasse. De titel in de Elite A-klasse is de ultieme beloning na een periode van keihard trainen en ijzeren discipline. Voor het kampioenschap in de Elite A-klasse heeft hij zeven weken als een monnik geleefd. Per dag mocht hij maar 900 calorieën eten en hij trainde twee keer per dag. Zijn gewichtsklasse was -57 kilo maar twee dagen voor de wedstrijd woog hij nog 60 kilo. Dat betekende dus extra zwaar trainen in een zweetpak en veel warme baden.

Voordat Luuk zich volledig ging concentreren op het boksen was hij een talentvolle voetballer. Helaas scheurde hij op 13 jarige leeftijd zijn kruisband af. Deze blessure kan pas geopereerd worden als je volgroeit bent. Dit betekende voor Luuk een keiharde streep door zijn ambities om voetballer te worden. Tijdens het voetballen bokste Luuk al om zijn conditie, fysieke gesteldheid en stabiliteit te verbeteren.

Na diverse wisselingen van scholen en bokstrainers is Luuk uiteindelijk terecht gekomen bij Aleco Sport Visions in Roosendaal. Hij traint daar met zijn vaste trainer/coach André de Klerk. Luuk ervaart veel steun van zijn vaste trainer André. In april 2021 is hij gestart op het Johan Cruyff College in Roosendaal, omdat hij daar kan leren voor een carrière in de sport in combinatie met  boksen.

Op deze school zitten ook veel jongens die nu nog trainen en spelen bij betaald voetbal organisaties (BVO’s). Deze jonge voetballers trainen zes keer in de week, ze worden met busjes gehaald en gebracht en bij  de BVO’s worden  ze verzorgd inclusief  eten en drinken. Op jonge leeftijd (15-16 jaar) heb je in het betaald voetbal al de kans op een jeugdcontract (inclusief de bijbehorende financiële middelen) en uiteraard de kans om op een hoger niveau te acteren. Luuk heeft al deze faciliteiten niet zoals bij de BVO’s. Luuk moet alles zelf regelen en bekostigen. Luuk zou wensen, dat de faciliteiten, die nu in de bokswereld aangeboden worden, door zouden kunnen groeien naar de faciliteiten/mogelijkheden die in de voetbalwereld worden aangeboden.

Eerdere blog over Aleco Sport Visions in Roosendaal en de trainer/coach van Luuk: André de Klerk https://bit.ly/3A016S5

Financiële beperkingen

Naast school en het trainen is Luuk sinds kort personal trainer. Met deze inkomsten kan hij zelf zijn sport betalen. Hij betaalt dus zelf voor zijn trainingen en indien nodig advies van externe deskundigen, zoals bijvoorbeeld een voedseldeskundige en/of een fysiotherapeut. Ook het reizen naar buitenlandse toernooien moet hij zelf betalen.

In topsport is focus super belangrijk. Luuk zou zich nog veel beter kunnen focussen op zijn sport als hij financiële ondersteuning zou krijgen. Zodat hij de nu benodigde tijd om inkomsten te genereren kan besteden aan training en tijd om zich te focussen

Eisen aan een coach

Luuk vindt dat een coach gepassioneerd moet zijn en in staat moet zijn het uiterste uit een topsporter te halen. De coach moet in staat zijn om zijn sporter te triggeren, maar bovenal er voor zorg draagt dat hij de  sporter blijft coachen en stuurt tijdens wedstrijden. Sporter en coach moeten elkaar 100% vertrouwen, aanvoelen en voor elkaar door het vuur willen gaan.

In geval van blessures bij de sporter, moet de coach in staat zijn, onder andere creativiteit , om zo een trainingsprogramma samen te stellen, dat de sporter zo goed mogelijk zijn conditie kan handhaven en het liefst kan verbeteren.

Covid

Luuk heeft in de afgelopen periode veel last van Covid gehad, zelf Covid gehad als ook in algemene zin van de beperkingen van Covid. Hij merkt, dat zijn fysieke belastbaarheid hierdoor minder is geworden. Hij moet veel meer rusten dan hij gewend was. Samen met André, zijn coach,  kijkt Luuk  hoe ze in korte tijd de belastbaarheid kunnen maximaliseren.

Wat is talent?

Talent is voor Luuk de wil om het maximale uit je sportcarrière te halen. De wil om te slagen, doorzettingsvermogen als het zwaar wordt en tactisch te zijn in de ring. Luuk beschouwt zich niet als een groot talent. Wat hem onderscheidt van andere boksers is zijn sportinstelling. Oftewel doorgaan waar andere stoppen en nooit tevreden zijn met waar je nu staat. Elke dag jezelf weer verder willen verbeteren tot in het extreme.

Talent is ook als andere zeggen, dat je je doelen niet zult halen toch het geloof in jezelf houden. Laten zien aan de mensen die negatief en/of kritisch zijn, dat je wel je doelen kunt bereiken. Een voorbeeld hiervan is, dat Luuk voor een wedstrijd, die op het laatst was ingelast binnen acht weken fors gewicht moest verliezen. Luuk wist, dat dit hem ging lukken, wat andere ook tegen hem zeiden. En ja het is hem gelukt om dit voor elkaar  te krijgen.

Een voorbeeld van hoe fanatiek Luuk is, is zijn voedingspatroon. Elke dag houdt hij bij wat hij aan vet, eiwit en koolhydraten binnen krijgt. Deze cijfers vergelijkt hij met de calorieën, die hij heeft verbrand met zijn training(en). De som tussen de gegeten en gedronken calorieën moeten elke dag weer overeenkomen met de verbrande calorieën. Is deze som in de plus, dan betekent dit dat Luuk de volgende dag extra op zijn voeding moet letten of extra moet gaan verbranden.

Sportintelligentie

Van verliezen leer je net zoals je leert van een winst partij. Onlangs heeft Luuk een wedstrijd verloren, omdat hij teveel mee ging in het “gerommel” van zijn tegenstander. Luuk heeft ervan geleerd en weet nu, dat hij in sommige partijen een paar stappen achteruit moet doen. Rustig ademhalen en vervolgens teruggaan naar zijn eigen basis. Met deze basis, is hij ook beter coachbaar en bevorderd dit de uitvoer van hun (luuk en zijn coach Andre) tactisch plan.

Wedstrijden

Een bokser moet een groot aantal partijen in één jaar boksen. Zodra Luuk weet, wanneer hij een officiële wedstijd moet boksen, start als het ware deze wedstrijd al. Luuk heeft geleerd om zich helemaal toe te werken naar een partij. In de voorbereiding is hij bezig met de focus op onder andere zijn tegenstander (analyse), de omstandigheden en het toernooi.

Hij merkt dat zijn persoonlijke ontwikkeling groeit. Op zijn 16de was hij een onbehouwen bokser. Nu heeft hij veel meer ervaring en zit er achter elke training en wedstrijdvoorbereiding een tactisch plan.

Pijn

Waarom rennen boksers de ring niet uit na een ongelofelijk stoot op hun lichaam? In het systeem van Luuk zit het niet om terug te deinzen. Luuk heeft geleerd om te gaan met de pijn, die een stoot teweeg brengt.

In Denemarken kreeg Luuk laatst in een wedstrijd een keiharde leverstoot. Luuk draaide weg van zijn tegenstander om even te herstellen. Weet je wat hij toen dacht: “Wat een gave sport is boksen”. In april is hij een keer neergegaan. Het neergaan na een stoot doet eigenlijk meer pijn, dan de stoot zelf.

Doelen van Luuk

Het resultaatdoel van Luuk is om te genieten van de reis die je als sporter maakt in je sportbeleving en om uiteraard te winnen. De reis is net zo belangrijk als het halen van het doel. De procesdoelen zorgen ervoor, dat Luuk zijn prestatiedoel uiteindelijk kan gaan halen.

Boksbond

Luuk snapt, dat de boksbond elke Euro, maar één keer kan uitgeven. Luuk zou graag zien, dat de Bond meer oog gaat krijgen voor talent in opkomst.

Voorbeelden van andere bonden en of betaald voetbalverenigingen, die investeren in het opleiden van talenten met minimale middelen:

Swen Rovroy Hoofd Coaching Verenigingsopleiding bij Voetbalacademie bij N.E.C. over de introductie van regiopunten in de omgeving van Nijmegen: https://bit.ly/3tNzuNL

Peter van Tarel hoofd breedtesport volleybal bond over oprichten superclubs in de regio: https://bit.ly/2Ntm8Wo

Maak het mogelijk als boksbond, dat de jeugd elk weekend op bijvoorbeeld zes regiopunten in Nederland kan boksen tegen leeftijdsgenoten in dezelfde gewichtsklasse. Facilitair deze regiopunten als boksbond en kijk hoe je een slim talentenprogramma kan opzetten, binnen deze zes regiopunten. Bokstalenten kunnen zich dan in hun eigen regio verder ontwikkelen. De toptrainers/coaches van de bond komen naar de regiopunten toe om daar het talent en hun trainer/coaches te helpen om zich verder te ontwikkelen.

Hoe belangrijk zijn de onderstaande eigenschappen voor Luuk. (0=onbelangrijk en 10=belangrijk)

Het vermogen om angst te beheersen/ controleren:      7

Zelfvertrouwen:                                                          8

Mentale weerbaarheid:                                             6.5

Sportintelligentie:                                                     6

Focus flow:                                                                  7

Concurrentievermogen:                                           6

Sterke werkethiek:                                                    8.5

Het vermogen om doelen te stellen:                     8

Coachbaar:                                                                 7

Hoopvol:                                                                    9

Optimistisch:                                                            8

Functioneel perfectionistisch:                               7.5

Eigenaarschap:                                                         8

Fouten durven maken:                                            7

Omgaan met pers en media:                                  8

Controle over ademhalen:                                      9.5

Visualiseren:                                                             9

Je eigen leerstijl kennen:                                       6.5

Ik ben Jelle Vicca, taekwondotrainer bij VZW TKDschool Keumgang, in Diest, België en jeugdcoach bij de Vlaamse federatie: Taekwondo Vlaanderen. Ik heb een opleiding sportleraar afgerond en toen ik 10 jaar geleden stopte als topsporter heb ik samen met het bestuur met onze club een doorstart gemaakt.

Het was tijdens mijn sportieve carrière al duidelijk dat er verandering nodig was. De manier van werken bleek niet enkel voor mezelf, maar ook voor vele andere Vlaamse atleten niet succesvol. Ook al was er ook toen talent, ambitie en werklust aanwezig.
Ik besloot het roer volledig om te gooien en een werking naar mijn visie te installeren binnen de club. Er werd een ambitieus plan opgesteld met naast sportieve doelen ook doelstellingen om de club te professionaliseren en structuren uit te bouwen.
Ik werd verantwoordelijk voor het sportieve luik.

In deze meer dan 10 jaar hebben de trainers en het bestuur veel aandacht besteed aan het uitbouwen van een clubcultuur, het geheel van mindset, gedrag en groepsdynamiek, die onze leden moet triggeren om te streven naar en te helpen om, het maximale uit hun talenten en kwaliteiten te halen.

Bij onze doorstart was het voor iedereen duidelijk dat onze club zich hoofdzakelijk zou toeleggen op het Olympische sparren. De missie van onze club werd vastgelegd in 3 doelstellingen

• Wij willen de beste en de best gestructureerde Taekwondoclub in België worden, zijn en blijven en meedoen op Europees niveau.
  Als actieve sporter ben ik op veel tornooien geweest in binnen – en buitenland. Als lid van een kleine club uit België keek ik op naar de grotere teams uit Nederland, Duitsland e.a. die op al die tornooien er met meerdere atleten kop en nek boven uit staken. Na een tijdje zag je echter een aantal van die clubs verdwijnen omdat er geen opvolging van nieuwe talenten kwam. Dit eerste punt van onze missie drukt niet alleen onze ambitie uit om een topclub te worden die meespeelt op Europees niveau maar ook om aan de top te blijven. Dit lukt enkel als je een stevige basis hebt om op te werken. We moesten dus vooral gaan bepalen wat er aan de basis van blijvend succes moet liggen.

• Wij willen een grote club zijn.
  Dit 2^de punt is een logisch gevolg van onze eerste ambitie. Je kan in onze sport en met onze visie op die sport en op wat een succesvol opleidingstraject moet zijn, enkel de beste club blijven wanneer je vele jonge kinderen hebt om potentiële talenten op te pikken en te vormen. Voor een in België vrij onbekende sport en bovendien gevestigd in een kleine stad in Vlaanderen is een groot ledenaantal nastreven tot nu toe behoorlijk ambitieus gebleken. Om een groter ledenaantal degelijk op te vangen moet je naast een goede trainingsinfrastructuur ook een breed en goed opgeleid team van trainers uitbouwen.

• Wij zijn in de eerste plaats een recreatieve Taekwondoclub maar willen de leden die willen zodanig opleiden in het olympische sparren dat ze in staat zijn om bij de senioren met kans op succes deel te nemen aan Europese – Wereld – en Olympische kampioenschappen.
  Dit derde punt van onze missie vloeit weer voort uit onze 2 vorige punten. De ledenwerving van onze club wordt zeer bewust gericht op jonge kinderen vanaf 5 jaar. De spreekwoordelijke uitzondering niet te na gesproken begint niemand van deze kinderen met de bedoeling om de nieuwe Jaouad Achab te worden. De interesse voor het olympische sparren moet dus opgewekt worden. Naast de algemene basisopleiding Taekwondo, o.m. verbeteren van de motoriek, correcte traptechniek aanleren, het martial arts aspect inclusief de discipline die hoort bij deze sport, proberen we via onze clubcultuur bij onze jonge leden de interesse voor het Olympische sparren op te wekken.

Onze ambities met de club uitdrukken in missiepunten zorgt ervoor dat alle leidinggevenden binnen onze club weten in welke richting we werken en nog belangrijker dat iedereen het belang van zijn rol in het geheel kent.
Dit vormt de basis voor de uitbouw van een eigen clubcultuur. We kozen hiervoor de slagzin Creating Diamonds geïnspireerd op de naam van onze club Keumgang wat afgeleid is van het Koreaanse Keumgangsan of Diamantberg. Diamant heeft hier de betekenis van onoverwinnelijk, ook onverbiddelijk, onverzettelijk. Diamant is het hardste natuurlijke materiaal op aarde. Vanuit deze eigenschappen trekken we de analogie naar het maken van sterke karakters die ernaar streven om hun persoonlijke doelen te bereiken in het leven en weerbaar zijn tegen de vele moeilijkheden binnen het leven.

Een nieuw logo en opvallende clubkleur dragen ertoe bij dat elke betrokkene zich gemakkelijk kan indentificeren met het concept. Maar ze zijn onvoldoende om er op het terrein resultaten mee te halen. Het echte werk gebeurt dan ook door elke dag en elke training stappen vooruit te zetten in de richting van de doelen die we als trainersstaf en bestuur samen bepaald hebben.

Kiezen voor sparren doet een lid in onze club uit eigen beweging. Dit is een belangrijk eerste gegeven richting een proces dat gebaseerd is op intrinsieke motivatie en ownership. Zij die zich willen toeleggen op het sparren komen op eigen initiatief naar de instroomsparringtrainingen.  Deze instroomtrainingen zijn niet leeftijdsgebonden, iedereen van welke leeftijd en welk niveau ook is er welkom.
Tegelijk met deze instroomtrainingen gaat ook een training voor de gevorderden door. De instromers kunnen zo niet alleen zien wat het sparren voor gevorderden inhoudt ze pikken ook het snelst en makkelijkst zaken op van hun leeftijdsgenoten die al langer bezig zijn. Je stimuleert er ook de ambitie mee om bij de groep van de gevorderden te raken

Spreekt een lid de ambitie uit om deel te nemen aan een regionale wedstrijd dan kan dat op voorwaarde dat hij/zij gedurende minimaal 1,5 maand voor die wedstrijd 2 keer per week een specifieke sparringtraining volgt.
De eerste deelname aan een wedstrijd is een stap in het onbekende en voor ieder lid en diens ouders een emotioneel ingrijpende gebeurtenis. De eerste maal in een zaal komen met al die apparatuur, refs die ze niet kennen, tegenstanders waar ze niets over weten, de weging, de opwarming waar veel mensen staan op te kijken. De emoties wanneer de medeclubleden kampen en uiteraard de eigen kamp. Het komt binnen. De opvang door het team, coach(es) medeclubleden, andere ouders e.a. is dan zeer belangrijk. We briefen daarom onze leden vooraf over wat mee te brengen, tijdstip dat ze aanwezig moeten zijn. De informatie over het wedstrijdverloop, wanneer ze aan de beurt zijn, wat van hen verwacht wordt, wanneer ze moeten eten, wanneer ze zich moeten opwarmen, het supporteren voor de medeclubleden de clubleden die voor hen supporteren, dat gebeurt on the spot.

Wanneer de eerste kennismaking met wedstrijden de ambitie doet ontstaan om zich verder te ontwikkelen in het olympische sparren dan wordt het betrokken lid samen met zijn ouders geïnformeerd over wat de club kan bieden maar ook wat er van het lid aan trainingsinspanningen gevraagd wordt. We leggen hen uit wat de leerlijnen zijn die dienen gevolgd te worden om de door hen uitgesproken ambitie te realiseren.

De zelfgekozen ambities en de bereidheid bij de leden om die te realiseren bepalen dus de intensiteit waarmee de trainers met hen aan de slag gaan. Wij kiezen er bewust voor om individuele leden een verschillende begeleiding te geven.
Eerlijkheid is het Key-woord binnen de clubcultuur die wij voor ogen hebben.
Wij leren onze leerlingen van bij de start dat je ambities in het Olympische sparren alleen kan realiseren als je aan talent – waar ze zelf geen verdienste aan hebben – vooral inzet en de bereidheid om de eigen grenzen te verleggen dient te koppelen, in eerste instantie tijdens de trainingen en in 2^de instantie op de wedstrijden.
Op die manier worden onze leerlingen eigenaar van hun eigen leerproces. Zij en zij alleen bepalen welke trainingsinspanningen ze willen leveren en ipso facto welke graad van begeleiding ze verdienen.

Selecties voor wedstrijden, hoger dan het regionale niveau, maken wij op basis van het wekelijks aantal trainingen die men vol maakt en de mentaliteit die getoond wordt op de trainingen en voorgaande wedstrijden. Medailles zijn bij selecties voor wedstrijden ondergeschikt aan de wijze waarop getraind wordt en er op de voorgaande wedstrijden gekampt wordt. Zonder uit het oog te verliezen dat de atleten in de zone van naaste ontwikkeling werken. Over of onder het eigen kunnen werken leidt vaak tot vroegtijdige drop-out of in gevechtssport zelfs tot onveilige situaties.

Deze werkwijze vraagt een voortdurende respectvolle en positieve open communicatie tussen de trainer en de leden. Waarbij de leden weten dat ze het recht hebben om fouten te maken maar wel op voorwaarde dat ze lering willen trekken uit de gemaakte fouten.

Het zou gemakkelijker werkbaar zijn om voor alle selecties objectieve criteria te gebruiken, bv. medailles. Op alle andere manieren kunnen selecties gecontesteerd worden, zeker in een maatschappij waarin vakgebonden autoriteit steeds minder aanvaard wordt. Ik weiger echter, zeker voor jonge spelers met een resultaatsgerichte selectiecultuur te werken. Ik moet in staat geacht worden om het juiste pad uit te stippelen voor elke atleet, met een constante balans tussen de heersende waarden, ambities, vaardigheden en het programma dat elke unieke atleet volgt. De moeilijkheid om zulke procesgerichte aanpak uit te leggen aan elke betrokkene is part of the job. Ik als trainer, zal vooral een goede stimulator moeten zijn en voor mezelf een status opbouwen van gelijk te hebben in de genomen beslissingen. Het landelijke en Europese succes bij vele van onze atleten boost op deze manier niet enkel onze clubcultuur, maar maakt mijn taak ook gemakkelijker om mezelf te kunnen verklaren en me te focussen op wat echt belangrijk is, het proces van de atleet.

Van bij de start is de opleiding binnen onze club gericht op een carrière als topsporter binnen taekwondo. Resultaten op jeugdwedstrijden van welk niveau ook zijn geen doel op zich maar wel een noodzakelijke stimulans voor onze leden om de weg die lang en moeilijk is en veel inspanningen en opofferingen eist verder te zetten. Er is geen garantie op succes maar iedereen die er wil voor werken bieden wij de kans om zijn of haar droom te realiseren. Elk lid dat zich ten volle inspant om het maximum uit zijn talenten te halen verdient en krijgt binnen onze club het volste respect. Slagen ze er niet in om op het hoogste niveau resultaten te boeken, ze hebben met zekerheid karakter, doorzettingsvermogen en inzet getoond. Ze hebben hun persoonlijkheid ontwikkeld en vaardigheden ontwikkeld die hen in het latere leven van pas zullen komen. Ze zijn een beetje meer “diamant” geworden, geproduceerd onder een bepaalde druk. Druk die nodig is om atleten aan te zetten buiten de comfortzone van de persoonlijke eigenschappen en vaardigheden te bewegen.

Bijna dagelijks trainen, vele dingen die je leeftijdsgenoten wel doen moeten laten voor je sport, op je voeding letten, je sport en je school leren combineren waardoor er daarbuiten vaak geen tijd voor iets anders overblijft, dat hou je alleen vol wanneer je iets graag doet, wanneer je plezier beleeft aan wat je doet en aan waar je het voor doet.
Amusement, fun, inspanning afgewisseld met ontspanning, ruimte voor eigen creativiteit, een fijne trainingsgroep, vrienden en vriendinnen om plezier mee te maken. Met een fijne groep door Europa reizen. Vrienden en vriendinnen die je opvangen als het moeilijk gaat. Vrienden en vriendinnen om op te vangen als die het moeilijk hebben. Dat alles vormt het fundament van onze clubcultuur. De kans dat je financieel rijk wordt met Taekwondo is in België onbestaande. Plezier beleven aan de tijd dat je sparatleet bent is dus het allerbelangrijkste.

In het opleidingstraject dat wij voor ogen hebben moeten ook de ouders betrokken worden. Hun kind kan de hiervoor omschreven ambities enkel met kans op succes nastreven wanneer de ouders zich hier mee ten volle achter zetten. De ambities van hun kind hebben een serieuze impact op het gezinsleven en op termijn ook op het sociale leven van de ouders. Daarom houden wij hen constant op de hoogte over wat het door hun kind gekozen leertraject inhoudt en welke rol zij hierin hebben. Het sportieve is en blijft uitsluitend mijn taak. Zulke sterke betrokkenheid tussen trainers en ouders heeft zijn moeilijkheden, maar toch vooral sterktes. Communicatie op basis van respect, gelijkheid en oprechtheid is erg belangrijk. Men moet altijd beseffen dat het doel gemeenschappelijk is. De positie en kennis van waaruit er gedacht wordt is gewoon erg verschillend. Het grote doel moet zijn om een vertrouwensband met de ouders op te bouwen en van hieruit het intensieve opleidingsproject te ondersteunen ten goede van de atleet / zoon / dochter.

Enthousiaste en betrokken ouders vormen een enorm potentieel voor een sportclub. Door de jaren heen hebben wij tal van activiteiten, zoals een internationaal sparringtornooi over 2 dagen, een internationale sparringstage van meerdere dagen, een groot bandexamenfeest e.a. uitgebouwd. Dit is enkel en alleen mogelijk geweest omdat voor al de andere aspecten buiten het sportieve, waar ik met onze trainers voor verantwoordelijk ben, wij de ouders van onze leden met hun diverse al dan niet professionele kwaliteiten, de ruimte en autonomie gegeven hebben om deze dermate in te vullen dat onze evenementen zeer succesvol zijn. Onze ouders spelen dus een cruciale rol in deze evenementen die ons mee op de Europese taekwondokaart gezet hebben.

Clubcultuur omvat inderdaad ook het beeld dat de buitenwereld van onze club heeft. Onze leden en hun ouders moeten trots zijn dat zij onze clubkleuren kunnen dragen. Trots kan je enkel zijn wanneer die clubkleuren verbonden zijn aan een sterke teamgeest en dat team op een correcte manier succesvol is. Op wedstrijden verwachten wij dat onze leden tijdig aanwezig zijn om te supporteren voor de eerste kamper die aantreedt en dat ze nog allemaal aanwezig zijn wanneer de laatste kamper zijn wedstrijd afsluit. Onze leden dienen respect te tonen voor de tegenstander en diens coach, voor de refs, voor de vrijwilligers van de organisator. Wij verwachten dat onze leden en ouders enkel op een positieve manier supporteren.

Het laatste maar zeer belangrijke element om een sterke clubcultuur uit te bouwen realiseerden we dit jaar. In mei konden we onze droom van jaren realiseren door onze eerste training in onze nieuwe eigen Dojang te organiseren.
Via onze marketing heeft deze dojang onze naamsbekendheid in de Europese taekwondowereld versterkt.
Deze volledig voor Taekwondo uitgeruste dojang ondersteunt ons streven om onze leden in de meeste optimale omstandigheden te laten trainen. Deze Dojang zorgt nu reeds een enorm positief gevoel van onze leden tijdens de trainingen. It’s our second home where we meet our second family.

Imad Hadar, geboren op 12 mei 1997 in Rotterdam Zuid. Op de homepage van zijn website vind je direct een mooie filmpje, waarin je Imad ziet. Kijken dus! Imad is professioneel kickbokser die onder contract staat bij de Glory events. Ik had donderdag 22 april 2021 ’s avonds tijdens de tweede helft van Ajax – Utrecht een gesprek met Imad. Ik heb geen moment spijt, dat ik de tweede helft van deze voetbalwedstrijd heb gemist. Wat een energie kreeg ik tijdens dit gesprek met Imad (23 jaar jong), die weet wat hij wil en waar hij voor staat. Ik hoop, dat je dezelfde energie krijgt als ik tijdens het gesprek tijdens het lezen van deze blog.De ‘ik’ in het onderstaande verhaal is Imad. Imad gaat in op de onderwerpen, die ik met hem bespreek.

De ‘ik’ in het onderstaande verhaal is Imad. Imad gaat in op de onderwerpen, die ik met hem bespreek.

Wat is talent

Talent is een gave maar ook een gift, die je hebt gekregen. Je moet wel de ambitie hebben om iets te willen bereiken, zodat je je gave/gift kan omzetten naar een resultaat. Talenten denken alleen in oplossingen, terwijl anderen misschien vaker denken in problemen. Kickboksen is mijn passie, ik doe nu waar ik van hou.

Welke elementen belangrijk om jou sportdoelen te bereiken?

Ik denk, dat doorzettingsvermogen en consistent willen zijn in het halen van jouw doel belangrijk is om te slagen. Doorgaan na een tegenslag in plaats van opgeven. Ik beschouw alles wat ik doe als een wedstrijd.

Heb ik te maken met een tegenslag, dan wil ik winnen van deze tegenslag/obstakel! Niets houdt me tegen! Kortom je moet nooit opgeven en altijd doorgaan. Ik weet van mezelf, dat ik een winnaarsmentaliteit heb.

Mijn vrouw is super belangrijk voor me. Zij is altijd positief en optimistisch en ze motiveert me om alles te doen wat nodig is om me verder te ontwikkelen.

Sporten

In mijn jeugd heb ik eerst gevoetbald met jongens uit de buurt. Ik merkte, echter dat ik geen passie had om ‘achter een bal aan te rennen’.

Ik wilde op een individuele sport. Winst of verliezen in een individuele sport is jouw resultaat. Je wint of je verliest en niemand anders. Als ik win kan ik trots zijn op mezelf, want ik heb het op het moment, dat het erop aankomt in de ring zelf gedaan.

Ik ging op kickboksen, omdat ik vroeger naar de K1 gevechten op TV keek. Ik wilde hetzelfde bereiken als de K1 kickboksers destijds.

Hoe belangrijk is plezier in de sport?

Plezier is heel belangrijk. ‘Zonder plezier word je nooit de beste versie van jezelf!’ In de voorbereiding op een wedstrijd moet ik keihard trainen. Ik zorg, dan dat ik mezelf positief motiveer. Ik denk bijvoorbeeld: “Het is goed om af te zien, dat maakt me sterker”. Op deze wijze zorg ik zelfs, dat ik plezier krijg in het afzien.

Wie legt jouw sportdoelen vast?

Ik geef zelf mijn doelen weer. Mijn trainer houdt me scherp, heeft oog voor de uitvoering en staat soms boven je. Mijn doel is om het maximale uit mijn kickboks carrière te halen. Ik wil na het kickboksen financieel onafhankelijk zijn. Na mijn carrière wil ik ondernemer worden. Ik kom hierop terug bij het onderwerp toekomstdromen.

Glory

Tot mijn 19de vonden mijn wedstrijden plaats in de A-Klasse. In deze klasse ben je al een betaalde prof. De partijen in deze klasse werden geregeld door het overkoepelde management van de sportschool waar ik trainde. In de A-klasse heb ik al mijn partijen gewonnen door K.O.

Op mijn 19de werd ik onderdeel van Glory. In mijn eerste partij in Glory moest ik gelijk tegen een grote naam vechten. Normaal gesproken bouw je samen met de manager langzaam je partijen op. Je gaat langzaam tegen steeds betere tegenstanders vechten. Ik moest direct tegen een grote naam vechten, omdat veel tegenstanders niet graag tegen mij wilde vechten. Mijn reputatie van K.O. vechter maakt ze misschien bang.

In mijn eerste gevecht had ik de overhand en ik was technisch beter. Door deze elementen win je niet! Ik moest opgeven door een technisch K.O., omdat ik een gebroken rib kreeg in deze partij. Ik heb zoveel geleerd van dit gevecht. Van verliezen leer je ook als sporter. Ondanks deze verliespartij bleef ik positief, want hoeveel jongens van 19 jaar mogen al vechten tegen de wereldtop?! Bijna niemand krijgt die kans, dat was mijn winst van deze partij.

Wat is het belang van mentaal sterk zijn?

Sinds zeven maanden maak ik gebruik van een mentaal coach. Ik was in de periode hiervoor veel aan het piekeren. Mijn vrouw zei, dat het misschien een goed idee was om gebruik te maken van een sportpsycholoog. In eerste instantie moest ik wennen aan dit idee en misschien was ik ook wel te trots om toe te geven, dat dit idee best goed was. Waarom ik uiteindelijk toch naar de sportpsycholoog ging? “Als je niet open staat voor veranderingen dan sta je ook niet open om te groeien”.

Samen met mijn sportpsycholoog bespreek ik bepaalde ‘knopen’ uit mijn leven. Ik wil die knopen losmaken. Ik merk, dat het helpt. Mijn mental coach heeft ervaring in deze branche. Hij herkent mijn problemen en heeft ervaring in het oplossen ervan. Soms vind ik het ook fijn om een situatie te schetsen, die ik heb meegemaakt en waarover ik een besluit heb genomen. Ik vind het dan fijn, dat de mental coach dan beaamt, dat ik goed gehandeld heb.

Alle topsporters hebben te maken met druk. Druk, die zij zichzelf opleggen en druk die komt vanuit de omgeving. Een mental coach helpt te voorkomen, dat je crasht! Voorkomen van problemen is beter dan oplossen van problemen. In de toekomst ben ik van plan om mijn mental coach ook uit te nodigen om aanwezig te zijn bij de partijen die ik ga vechten.

Hoe ga je om met pijn?

Patrick vroeg me hoe ik omga met pijn. Ik zei in eerste instantie dat het moeilijk zwemmen is als je niet nat wilt worden. Je lichaam went aan de pijn. Door te trainen word je pijngrens groter en ik omarm te pijn. Een trap of stoot op de been, arm of buik went. Een stevige klap tegen mijn neus blijft pijn doen.

De focus ligt natuurlijk in het pijn doen van je tegenstander. Door mijn lengte, mijn fysieke eigenschappen en mijn trainingsinspanningen heb ik gewoon een hele goede traptechniek. Ik kan een trap juist timen en ik ben explosief. Eigenlijk komen al mijn K.O overwinningen, doordat iemand K.O. ging na een trap van mij.

Ik heb gemerkt, dat ik het prettig vindt om een tegenstander emotioneel te raken. Mijn tegenstander raakt dan ‘zichzelf kwijt’, waardoor hij niet ‘helder’ meer nadenkt, zodat ik zijn fouten kan afstraffen. Ik heb meer moeite met tegenstanders, die heel afwachtend vechten, maar naast plan A heb ik ook nog plan B, C en D in mijn hoofd. In het gevecht kan ik op gevoel/intuïtie makkelijk overschakelen naar een andere tactiek. Dit is een kwestie van trainen en het leren van het herkennen van situaties.

Tips jonge kickboksers

Ik zeg altijd: “geloof in jezelf”. Leef je droom en doe wat je moet doen en blijf geloven, dat je je droom kan waarmaken. Je kunt blijven dromen, maar ik hoop, dat je aan jouw droom de ambitie toevoegt om alles te doen wat nodig is, zodat ook jouw droom gaat uitkomen.

Welke skills moet een coach bezitten?

Ik vind dat een coach moet voldoen aan de volgende ‘soft skills’: betrokkenheid, empathisch zijn en begrip tonen. Aan de andere kant moet de coach dezelfde ambities hebben als ik en in staat zijn om het beste in mij naar boven te halen. Mijn coach moet zich net zo willen ontwikkelen als ik dat doe.

Ik verwacht van mijn coach dat hij empathisch is. Terwijl ik dat zeg, weet ik dat ik zelf een egoïst ben. Ik denk, dat een topsporter egoïstisch moet zijn. Ik ben kritisch op mezelf en ook op mijn begeleidingsteam. Indien er iets niet goed gaat in het team, dan zal ik heel kritisch aangeven, dat ik dingen anders wil, omdat ik denk, dat zij zich moeten aanpassen, zodat ik mijn doel kan bereiken.

Hoe belangrijk is ook oog hebben voor je maatschappelijke carrière?

Ik word op regelmatige basis ingezet voor diverse campagnes, workshops, gastsprekers evenementen, maatschappelijke projecten enzovoort.

Voorbeelden hiervan zijn:

1.    Daily Eventz – Kickboksclinics Rotterdam

2.    Stichting Ready – Inspirational Talk event #2

3.    Stichting JOU Overvecht – Evenement

4.    AM Supportteam Arnhem – Motivational Talk Online Event

5.    Dienst Justitiële Inrichtingen Nederland – Gastlessen

Doordat we nu te maken hebben met Covid-19 zijn er minder gevechten. Ik heb gekeken, wat ik kan doen om nieuwe inkomsten stromen te generen.

1.    Ik ben gestart met Boxing Therapy 🚨

Door de huidige maatregelen zijn we allemaal toe aan ontspanning (na inspanning 😎) en onze gezondheid waarborgen. Hier wil ik jullie graag bij helpen!

.     Wil jij je conditie verbeteren en even op reis gaan in je eigen hoofd?

·      Wil jij leren kickboksen en de technieken stap voor stap leren?

·      Wil jij je lichaam en geest bij elkaar brengen?

De aanmeldingen stromen binnen en de eerste trainingen zijn al van start!

Meld je aan nu het nog kan! E: info@imadhadar.nl

2.    HDR Nutrition

Ik heb een eigen supplement op de markt gebracht. Ik was iets te zwaar en wilde een supplement, waarmee ik op een verantwoorde manier kon afvallen. Omdat je nooit zeker weet wat in andere supplementen zit, heb ik mijn eigen supplement ontwikkeld. Ik merkte direct resultaat. Vervolgens heb ik mijn supplement ook gedeeld met vrienden, die het zelfde resultaat ervaarde als ik. De naam van dit supplement: (pre and during the workout) Sportbooster by HDR (website).

Testresultaten:

Na een goed ontbijt heb ik het product getest op effectiviteit. Het moest er voor zorgen dat de afbraak van de koolhydraten werd gestimuleerd wat resulteert tot een hogere energieconsumptie en efficiëntere vetverbranding tijdens het trainen. Ik ga iedere training voor het maximale. In mijn beleving voelde mijn lichaam al moe aan, maar dankzij het product kon ik herhaaldelijk nog de volledige doorzettingsvermogen vinden om door te schoppen. Dit wil ik dan ook graag met jullie delen!

Na mijn kickboks carrière

Na mijn carrière wil ik graag een professionele kickboks trainer worden. Daarnaast wil ik gaan ondernemen in Nederland en/of het buitenland. Ik wil investeren en mijn investeringen laten groeien.

Niets uit deze blog mag worden verveelvoudigd of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze, hetzij in print of digitaal zonder voorafgaande toestemming van de auteur en/of sporter.

Benito vertelt in deze blog hoe hij zijn judoka’s coacht en hoe hij hierin negatieve (coach) ervaringen gebruikt om het nu anders te doen.

“Wat wil je zelf”

Benito was in zijn jeugd Europees kampioen bij de junioren. Benito ouders hebben hem altijd fantastisch ondersteunt tijdens zijn judo carrière. Zijn vader was super gedreven. Benito ervaarde door de gedrevenheid van zijn vader een bepaalde druk om te moeten presteren. De focus lag destijds misschien wel teveel al op winnen en veel te weinig op plezier en het ontwikkelen van skills en vaardigheden.

Benito vader overleed toen hij 21 jaar was. Na het overlijden van zijn vader keek Benito anders naar zijn sport. Benito wilde graag naar een diëtist, omdat hij wat wilde doen aan zijn vetpercentage. Zijn toenmalige coach zei tegen hem, je moet eigenlijk gewoon naar een sportpsycholoog, want ik denk dat er andere zaken spelen, die maken dat je vetpercentage toeneemt. De sportpsycholoog stelde Benito de volgende vraag: “Wat wil je zelf”. De sportpsycholoog stuurde Benito naar huis om over deze vraag na te denken. Benito beantwoorde deze vraag een week later aan zijn sportpsycholoog. Hij zei dat hij geen zin meer had om te judoën. Alle plezier was verdwenen.

“Plezier zorgt dat je jezelf verder wilt ontwikkelen”

Nadat Benito gestopt was met judo begon hij een opleiding bij de mariniers. Na deze opleiding heeft hij nog diverse specialistische opleidingen gevolgd bij de mariniers. Tijdens zijn carrière bij de mariniers ging hij militairen judo trainingen geven. Vlak na deze periode werd Benito gebeld door Cor van der Geest of Benito niet in Haarlem één keer per week trainingen wilde geven. Benito kreeg steeds meer plezier in het geven van judo trainingen. Ik zie dit vaker bij ex topsporters. Als ze wat doen wat ze leuk vinden, dan willen ze zich hierin maximaal ontwikkelen. Benito legde het volgende pad af als coach: trainer bij Kenamju, coach, hoofd opleiding, talent coach, pré Olympisch coach en nu Olympisch judo coach.

Papendal – nieuwe judocultuur ontwikkelen

Voordat alle judoka’s centraal trainde op Papendal, trainde de judoka’s bij hun eigen judo vereniging. Na de Olympische Spelen van Londen werd besloten om het judo verder te professionaliseren in een Centraal gestuurd programma op Papendal. De beste atleten werden gevraagd om zich te conformeren aan dit Nationale programma. Hier werkt een team van coaches en externe begeleiders fulltime aan deze projecten.

Toen de judoka’s net startte op Papendal namen ze de cultuur, die heerste op hun oude judo vereniging mee naar Papendal. Hierdoor ontstond een mix van culturen, waarin eenheid gebracht moest worden. Vanuit de top van de judobond werden de kernwaarden en de cultuur voor Papendal op papier gezet. Resultaat van deze inspanning leidde helaas niet tot een nieuwe gewenste cultuur.

Cultuur vastleggen: top – down of buttom – up?

Op Papendal werd pas een nieuwe cultuur en waarden en normen vastgelegd, na input van de top judoka’s. Op basis van de input van deze judoka’s is de juiste cultuur ontstaan, waarin de heren en dames hun eigen trainingsprogramma’s en cultuur hebben.

Blog met Bram Verbruggen over vaststellen van cultuur: https://bit.ly/3wnCXTw

Wat is talent?

Benito geeft aan dat je talent hebt als je de juiste skills voor een bepaalde sport beheerst en in staat bent om uit te voeren wat je wordt uitgelegd. Om uiteindelijk de top de halen is het belangrijk om de juiste keuzes te maken en een bepaalde levensstijl te hebben. Hieronder verstaat Benito onder andere een juiste slaap-, drink-, eet, trainingsritme aan te houden.

“Niet de grootste talenten halen de top. Het gaat om de bereidheid om steeds beter te willen worden, stap voor stap”. En om niet op te geven ook als het even tegen zit.

Wat of hoe communiceren

Cor van der Geest kon vroeger iemand in een wedstrijd naar een overwinning coachen. Tegenwoordig mag je als coach tijdens wedstrijden alleen aanwijzingen geven als het spel even wordt stilgelegd. Je kunt in de huidige tijd niemand meer naar de overwinning coachen. Een judoka moet in staat zijn om zelf een wedstrijd te lezen.

“Fouten maken verrijkt je ontwikkeling”

Benito geeft aan dat hij in zijn coaching het individu centraal stelt. Hij helpt elke judoka zijn eigen individuele procesdoelen vorm te geven. In dit proces stuurt, helpt, begeleidt en stelt hij open vragen aan zijn judoka’s. Wat willen ze en hoe willen ze dit gaan bereiken?

Benito daagt je uit om na te denken over de volgende vraag. Leert een sporter van het voorkomen van fouten door constant te coachen? Of is het juist goed dat een sporter ook wel eens verliest? Benito geeft aan dat verliezen nieuwe leermomenten creëert, die zorgen voor verdere ontwikkeling.

De sporter ervaart door een verliespartij zijn eigen tekortkomingen en gaat hier zelfstandig en/of met behulp van een coach mee aan de slag. Als een sporter een wedstrijd verliest, dan zul je als coach er moeten zijn. Je mag een sporter nooit laten vallen, omdat het resultaat niet is, zoals je dat als coach had gehoopt en/of verwacht. Benito leert zijn judoka’s in de spiegel te kijken. Benito kan deze spiegelrol vervullen. Doel is dat de sporter zelf leert in te zien wat er nodig is om verder te groeien. Een sporter krijgt door dit proces eigenaarschap over zijn individuele ontwikkeling. Dit is goed voor de intrinsieke motivatie en als het niet gaat zoals het zou moeten gaan, dan weet de sporter dat hij of ze naar zichzelf moet kijken.

Sommige coaches kiezen voor een directieve manier van coaching. Deze coaches vertellen hun sporters exact wat ze moeten doen. Door constant voor te zeggen hopen ze dat er gewonnen wordt. Bij winnen en succes krijgt de coach ook veel credits. Sommige sporters vinden een directieve manier van coaching in hun proces beter in hun ontwikkeling passen. Benito vraagt zich af of deze manier van coaching op de duurzame resultaten oplevert.

Sporters moeten hierin kijken, waarin ze behoefte hebben en ze zouden eigenlijk ook moeten kijken welke leerstijl (bron Ciska de Bruijn: sportpsycholoog) ze zelf hebben. We kennen de volgende vier leerstijlen van Kolb (leerstijl uitgelegd aan de hand van hoe om te gaan met een nieuwe mobiele telefoon):

1. Doener: stopt batterij in de telefoon en gaat gewoon proberen.
2. Observeerder: vraagt aan omgeving met dezelfde telefoon om te laten zien hoe deze telefoon werkt.
3. Denker: leest eerst de gebruiksaanwijzing en gaat dan aan de slag.
4. Pragmaticus: leest de gebruiksaanwijzing stapsgewijs en checkt wat hij of ze heeft gelezen.

Elke leerstijl heeft behoefte aan een andere manier van coaching.

Vertrouwen

Benito houdt ervan een vertrouwensband op te bouwen met de judoka’s die hij coacht. Hij wil niet coachen op basis van hiërarchie, echter er moet op een natuurlijk manier verschil zijn tussen sporter en coach. Benito bouwt zijn vertrouwensband met zijn sporters op door open en eerlijk te communiceren. Je gaat samen voor de weg, die uiteindelijk moet leiden tot een bepaald resultaat. Niet alleen de sporter gaat vol energie aan de slag, maar ook de coach moet met dezelfde energie aan de slag gaan. Zichtbaar moet zijn dat beide hetzelfde nastreven.

“Ook een coach moet 100% energie leveren; elke dag opnieuw”

Onder open en eerlijk communiceren verstaat Benito ook dat zijn judoka’s kritisch naar hem kunnen zijn. Kritisch en open naar elkaar in een omgeving, waar respect voor elkaars persoonlijkheid aanwezig is.

Differentieel leren

Benito geeft aan dat breed motorisch leren bewegen zo belangrijk is. Op lagere scholen zou hier veel meer aandacht aangegeven moeten worden. Door balspellen wordt het breed motorisch ontwikkelen van de voet – oog en de hand – oog coördinatie verbeterd.

Het zou een mooie ontwikkeling zijn als judo verenigingen verschillende aspecten uit andere sporten gebruiken, die de judoleerlingen helpen om zich nog beter breed motorisch te leren bewegen. In het meer jaren opleidingsplan van de judobond is het belang van breed motorisch bewegen opgenomen.

Bij het krijgen van een nieuwe kleur slip of band gaat het om de juiste wijze van het uitvoeren van de judotechnieken. Benito: “Waarom integreren we geen oefenvormen uit het Athletic Skills Model in het examen, zonder dat dit direct hoeft mee te wegen in het eindoordeel. Deze oefenvormen voegen plezier aan het examen toe”.

“Breed motorische oefeningen toevoegen aan het examen”

Procesdoelen

Procesdoelen zijn hele concrete doelen die alle kleine stapjes bevatten die je nodig hebt om een resultaatdoel te bereiken. Ze focussen, zoals de naam al zegt, op het proces dat je levert om tot het gewenste resultaat te komen. Procesdoelen zijn ontzettend belangrijk bij het doorzetten en volhouden van je acties en richten zich op het creëren van vaardigheden. Je bent niet bezig met WAT (resultaat), maar HOE (proces) je je doel wil bereiken. Door de stapjes duidelijk en concreet te houden, weet je precies wat je moet doen en helpt ook dit je om gemotiveerd te blijven trainen om je einddoel te bereiken. Je krijgt zo het gevoel dat je elke dag vooruitgang boekt, houdt het overzicht, ziet de stijgende lijn en helpen je zo om door te blijven zetten.

“Procesdoelen en resultaten doelen elke dag weer scheiden vraagt aandacht”

Benito geeft aan dat judoka’s het logisch vinden dat ze de procesdoelen op moeten schrijven. Een valkuil is dat er vervolgens toch vaak in de praktijk gekeken wordt naar het behalen van een bepaald gewenst resultaat. Het is lastig voor sporters om in hun procesdoelen te blijven. Dit is een leerproces, waarin een coach de taak heeft om de sporters hier op te wijzen en te helpen bij hun focus op de procesdoelen.

Passie & toekomstdroom

Benito geeft aan dat coachen het mooiste is wat er bestaat. Benito wil graag samenwerken met mensen, die het maximale uit hun sportcarrière willen halen. Het geeft hem energie om elke dag zich te kunnen ontwikkelen en te leren van de sporters en de externe specialisten, waarmee hij samenwerkt. Benito denkt dat als hij niets meer leert hij stopt met coachen.

“Durf kennis te delen”

Benito is bezig met het opzetten van een online sport platform (sportslink). Met dit platform wil hij sporters en coaches informeren, inspireren en enthousiasmeren. Durf informatie en kennis te delen, zodat iedereen zich verder kan ontwikkelen en we er samen voor kunnen zorgen dat de sport kan groeien naar een steeds hoger niveau.

Eigenschappen van een kampioen

Uit onderzoek is gebleken, dat Olympisch kampioenen één of meerdere van de onderstaande eigenschappen bezitten. Ik heb aan Benito gevraagd welke eigenschappen hij belangrijk vindt. Ik vroeg of hij achter elke eigenschappen een score tussen 0 en 10 wilde plaatsen.

Benito’s antwoord: “Als ik antwoord moet geven op deze vraag dan zou ik zeggen dat elke eigenschap een 9 moet zijn. Een 10 is iets realiseren wat onmogelijk is en zou leiden tot stilstand. Streven naar perfectionisme is ook het verbloemen van onzekerheid. Het is nooit goed genoeg. Het belangrijkste is om alle facetten (eigenschappen) die belangrijk zijn om het maximale uit je eigen carrière te halen in de range van 8-9 zitten. De kanttekening daarbij is wel dat ik liever zie dat alle kenmerken een 8 aantikken i.p.v. 5 × een 9, 5 × een 6 en 8 × een 4 (als voorbeeld)”.

1. Het vermogen om angst te beheersen/controleren.
2. (Zelf)vertrouwen
3. Mentale weerbaarheid
4. Sportintelligentie
5. Focus / Flow
6. Concurrentievermogen
7. Sterke werkethiek
8. Het vermogen om doelen te stellen
9. Coachbaar
10. Hoopvol
11. Optimistisch
12. Functioneel perfectionistisch
13. Eigenaarschap
14. Fouten durven maken
15. Omgaan met pers – sociale media
16. Controle over ademhalen
17. Visualiseren
18. Je eigen leerstijl kennen

“Als judobond zijn we er de afgelopen jaren onvoldoende in geslaagd om talentvolle judoka’s een optimale leerweg te bieden tot topjudoka”.

Dit is een onderdeel van een persbericht van de JBN, dat zeer recentelijk is verspreid. En het zou bepaald niet opzienbarend zijn geweest als de volgende zin als volgt zou zijn geweest: “ Als directeur topsport van de JBN ben ik verantwoordelijk voor het resultaat en daarom treed ik terug als directeur topsport van de JBN. Graag wil ik iedereen bedanken…..enz.” Welnu, die vervolgzin was er niet, omdat ‘koste wat kost’ de eigen functie behouden moet blijven (en ‘koste wat kost’ kost altijd teveel)!

Nadat Ben Sonnemans als technisch directeur de JBN was uitgewerkt, is eerst een hockeyer en daarna een schaatser bezig geweest om ‘de bal dan wel mis te slaan’ of ‘de verkeerde baan te nemen’. Ben Sonnemans kreeg niet eens de tijd om zich fatsoenlijk in te werken en daar hij zich niet neer wenste te leggen bij het hockey-management van het NOC vertrok hij.
(Hockey…mondiaal een heel kleine sport, evenals schaatsen overigens. Ooit meer dan 15 landen zien deelnemen aan EK, WK en/of Olympische Spelen bij hockey en schaatsen? Welnu, bij judo meer dan het tienvoudige van 15! En moeten wij als judoka ‘onze oren dan laten hangen’ naar kleine sporten als hockey en schaatsen?)
Ook werd het mooie woord “leerweg” geïntroduceerd, dat bleek dus ‘de verkeerde baan’ te zijn.

“Waarom richt je jezelf, met jouw talent, niet op de absolute top” vroeg ik een tijdje terug aan een judoka en het antwoord was: “laat ik het er maar op houden dat er geen wederzijds vertrouwen is op meerdere vlakken; en in mijn nieuwe sport mag ik zelf ook invloed uitoefenen op het invullen van mijn trainingsschema……!” Later vernam ik, dat veel judoka hun droom om dezelfde redenen hadden opgegeven!

Als judoka (en bepaald geen hockeyer of schaatser) krijg ik dan een brok in mijn keel; ja, die judocoach waar men eens over schreef dat hij ‘verstoken was van iedere vorm van gevoel’, krijgt dan een brok in zijn keel en tevens een gevoel van machteloosheid, omdat hij hier niets meer aan kan veranderen.

En onder het regiem van hockeyers en schaatsers, die door piloot Maurits Hendriks, met als grondnavigator Jos Hell, de JBN in zijn geparachuteerd, zijn talloze judoka voor topjudo verloren gegaan en is jarenlang een corona-achtige aanslag gepleegd op de judo-clubs in Nederland, waardoor veel judo-clubs aan het infuus liggen.

Het is verschrikkelijk dat talrijke talentvolle judoka ‘de jas aan de kapstok hebben gehangen’ en veel judocoaches ‘hebben de pijp aan Maarten gegeven’ en hebben dus ook vrijwel geen bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van jonge judoka, jonge mensen met ambitie om ‘alles eruit te halen wat er in zit’.

Als je als directeur topsport van de JBN op je geweten hebt dat jonge judoka zijn gestopt, clubcoaches zijn afgehaakt en clubs zijn gemarginaliseerd, mag je dan doodgemoedereerd op ‘je comfortabele stoel blijven zitten’? En heb je dan zelf niet het inzicht, dat je niet als ‘een bonus-trekkende verliesgevende Air France CEO’ in functie kunt blijven? En dat je ruimte moet maken voor iemand die ‘de bal wel weet te raken’ en die ‘wel de juiste baan neemt’?

En in dezelfde alinea wordt dan “een nieuwe structuur” gepresenteerd, waarin “hand in hand met de clubs gebouwd moet worden aan een goed gevulde vijver aan potentiële topjudoka’s”. (We moeten nu wel oppassen dat we, als de huidige directeur topsport tot inzicht is gekomen, geen zwemmer of roeier als directeur topsport JBN krijgen….)

Dit onderdeel van de zogenaamde “nieuwe structuur” bestond al sinds het voorzitterschap van Frans Hoogendijk (de beste voorzitter van de JBN ooit) met zeer veel internationale successen van junioren en senioren en….met 60.000 actieve leden in de bond!
Maar, de oude structuur met “full time programma’s op de RTC’s zullen nog tot 31 juli 2021 in stand blijven”, zo wordt in het persbericht gemeld. Nu neem ik toch aan dat hier een typefout is gemaakt? “31 juli 2021” moet natuurlijk zijn ‘31 juli 2020’.

En wat als het nu eens geen typefout is? Weer een groot aantal ambitieuze judoka die afhaken, weer meer gedemotiveerde coaches en een aanslag op de clubs?
Geen zorgen, het is een typefout!?!

Of loopt het contract van de huidige directeur topsport misschien tot 31 juli 2021…..?

“ ….. onderaan de streep hebben we onszelf een onvoldoende gegeven…..en besluiten nemen die bijdragen aan een opleidingsstructuur die toekomstbestendig is”. Ook dit is een citaat uit het persbericht en dan mag men toch aannemen dat het juiste besluit, zoals hierboven is beschreven, al is genomen!

Een belangrijke verandering is, citaat: “Op het NTC wordt duidelijker onderscheid aangebracht tussen het seniorenprogramma en het juniorenprogramma in de academie (start zomer 2020)”.

Op het eind van het persbericht dus toch nog een adder onder het gras, want weer wordt een aanslag gepleegd op de relatie judoka-clubcoach en de clubs, daar jonge judoka verplicht worden naar de JBN academie te gaan, zonder te weten welk ‘programma’ daar wordt aangeboden en zonder dat zijzelf of de clubcoach invloed heeft op die individuele (?) programma’s. En wordt er hier dan voorbijgegaan aan de alom gehoorde kritiek, dat er geen technisch programma is, simpelweg omdat men geen interesse heeft in techniekontwikkeling of geen kennis heeft van techniek en de ontwikkeling daarvan?

Uiteraard mag dit artikel geen herhaling worden van wat ik eerder, ook hier, publiceerde; toch nog een ‘ruwe schets’ van het ideaalbeeld:

* Het judo op Papendal is de plaats waar judoka, junioren en senioren, op het hoogste landelijke niveau randori kunnen doen;
* Op Papendal hebben judoka de gelegenheid om het individuele krachtrainingsprogramma af te werken;
* Het niveau op Papendal moet in alle opzichten het hoogste nationale niveau zijn, zodat judoka en clubcoaches de noodzaak inzien en judoka graag willen trainen op Papendal;
* De clubcoach heeft de eerste relatie met de judoka en is als het ware de projectmanager. De bondscoach is de programmamanager die meerdere projecten kan leiden;
* De clubcoach is de opleider van de judoka en de club is de thuisbasis van de judoka; de thuisbasis daar waar de judoka vandaan komt en waar de judoka altijd op terug kan vallen.

Er wordt gesproken over “nieuwe structuur” en daarover het onderstaande.
De structuur, het ideaalbeeld, kan bestaan uit twee onderdelen:

A. Een structuur met processen die continuïteit en kwaliteit ontwikkelt, perfectioneert en bewaakt. Dit is een structuur met een grote mate van vrijheid voor judoka, clubcoaches en bondscoaches om dwars door de organisatie samen te werken, kennis te delen en nieuwe ideeën uit te werken.
B. Het andere deel van de structuur is gericht op het ontwikkelen van de organisatie en de daarmee gepaard gaande ontwikkeling van judoka, clubcoaches en bondscoaches. Ook hier krijgen allen de vrije hand om met elkaar samen te werken.

Iedereen die met een proces, project of programma bezig is moet weten dat zij/hij daaraan ondergeschikt is en men kan dus door het bestuur worden geleid, begeleid en bijgestuurd.

En tot slot ‘het bestuur’.
De Judo Bond Nederland is een bijzonder ouderwetse organisatie. Het gaat me hier te ver om dat nader toe te lichten en ook hierover heb ik al eerder kort gepubliceerd. Dus ik beperk me tot het beknopt schetsen van een ideaalbeeld.

* De verkiezing van het bestuur gaat niet meer op individuele basis; een bestuur wordt verkozen als team op basis van een uit te voeren beleidsplan voor vier jaar.
* Een team bestaat dus uit een voorzitter, een financieel specialist, een secretaris, een topsport specialist en een breedtesport/opleiding specialist.
* Uit verschillende teams, aangevoerd door een potentiële voorzitter, wordt door de bondsraad een keuze gemaakt voor de tijd van vier jaar, bij voorkeur een Olympische cyclus.
* Het bestuur voert het beleidsplan uit en de bondsraad controleert tweemaal per jaar de voortgang van de uitvoering van het beleid.
* Het bestuur krijgt gedurende deze periodieke vergadering de gelegenheid om verantwoording af te leggen en om de noodzakelijke aanpassingen aan de bondsraad voor te leggen.

Ook hier geldt: Iedereen die met een proces, project of programma bezig is moet weten dat zij/hij daaraan ondergeschikt is en dat geldt ook voor bondsraad en bondsbestuur.

Het ideaalbeeld ontstaat in de verbeelding en zonder verbeelding geen resultaat.

200430
Willem Visser