Leven als een topsporter op je oude dag

Hendrik Koppe augustus 2024

 

 

Mijn vorige blog van juni heeft heel wat stof doen opwaaien. Blijkbaar heb ik wat gevoelige snaren geraakt. Volgens mij is een blog daar nu juist voor bedoeld. Ik gaf in mijn vorige blog aan dat de grens bij mij op beledigen ligt. Blijkbaar hebben een aantal budoka’s mijn blog niet goed gelezen of begrepen, want ik kreeg de nodige beledigingen naar mijn hoofd geslingerd. Gelukkig kreeg ik ook de nodige bijval, niet verrassend vanuit judoka’s die shiai hoog in het vaandel hebben staan, maar ook van judoka’s die van mening zijn dat kata bij de promoties een te grote rol hebben gekregen. Daarbij heb ik juist niets beledigend gezegd over kata. Ik vind het heel knap wat ze doen, maar de omstandigheden van uitvoering zijn anders dan die van een shiai.

 

De olympische spelen werden voor het judo niet wat we ervan verwachten voor het Nederlandse judo. Teleurstellend wellicht, na alle investeringen die in het programma zijn gedaan. Maar blijkbaar moet er nog meer gebeuren om aan de top te geraken. De intenties bij iedereen zijn daar uiteraard op gericht, maar blijkbaar is het samenwerken om dat te bereiken de lastigste component daarin. Het judo is een traditionele wereld en met laat niet graag andere toe om beter te worden, terwijl dat nu jij de essentie van het judo is: “Niet beter dan een ander, maar beter dan gisteren.” Vanaf de zijlijn wordt er veel geroepen, maar al die personen zijn benaderd in het verleden om te helpen. Helpen is samenwerken om beter te worden, niet jouw wil opleggen, want dan gaat het niet werken. Ik heb overigens wel genoten van het judo, mooie gevechten gezien, voor mij was het hoogtepunt de finale in de -81kg.

 

Na het afgelopen EK veteranen die, hoewel positief verlopen, toch enigszins teleurstellend waren, heb ik serieus getwijfeld of ik nog wel verder wilde met de veteranenwedstrijden. De motivatie was even weg naar 12 WK en 10 EK titels. Ik ben al sinds 2008 actief in het veteranen circuit, 2 corona jaren niet meegeteld, dus 14 jaar. Heb op alle toernooien waar ik aan deelnam dus slechts 2 keer brons behaald en de rest goud. Het aantal deelnemers neemt ook, helaas voor mij, af nu we ouder worden. Toch heb ik inmiddels de motivatie van het bewegen, sporten, intensief bezig zijn en een geregeld leven lijden, zonder roken, drugs, voldoende slaap, alcohol of overmatig eten weer opgepakt, gewoon omdat sporten en jezelf blijven uitdagen met andere oefeningen en technieken je gezond houdt en leuk is. Sommige bewegingen, zoals hardlopen gaat helaas niet meer als zwaargewicht, ja een klein stukje, maar dan is het ook wel klaar. Daarvoor in de plaats dus wandelen en veel fietsen als basisconditie. Dit voelt op deze leeftijd gewoon als topsport.

 

Regelmaat leidt bij mij tot de beste resultaten. Daarom moet je als je ouder wordt ook niet stoppen, anders kom je niet meer terug in het ritme. Dus 4 of 5 keer intensief trainen in de week, samen met mijn maat, of als dat niet kan gewoon alleen, want we werken weer naar een doel toe begin november in Las Vegas. Sommige mensen verklaren mij voor gek om al die judo-reizen te maken. Maar samenkomen met zoveel judoliefhebbers is gewoon hartstikke leuk en geeft veel plezier. Door de jaren heen heeft dat de nodige vriendschappen en waarderingen opgeleverd. Daarnaast is het gewoon leuk om nieuwe omgevingen (steden/landen) te ontdekken. Zo combineer je het sportieve met het aangename.

 

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10