Ontwikkel je mentale kracht

Blog: Hendrik Koppe, september 2025

 

Tijdens de vakantie heb ik me weer eens verdiept in het leven van een van de grootste judoka’s die Nederland heeft voortgebracht, nl: Anton Geesink. Het boek, een heruitgave van Kees Kooiman over “De man die alles anders deed”, had ik al enige jaren in de kast en bij het lezen deed het mij weer een aantal zaken beseffen.

 

Volgens de leer van Kano kun je in het judo met lichamelijke beheersing het winnen van brute kracht. Zo heb ik mijzelf als judoka ook noodgedwongen ontwikkeld, nl. alles op basis van techniek, want kracht had ik in mijn jeugd ten opzichte van mijn tegenstanders gewoonweg niet. Dat is in het moderne judo wellicht niet helemaal meer van toepassing, als je ziet hoe de krachttraining wellicht meer de boventoon voert boven techniektraining en al op zeer jonge leeftijd onderdeel van de trainingsroutine is. Zelf doe ik ook minimaal twee krachttrainingen per week, gewoon omdat ik van deze trainingen geniet en het mijn lichaam op gevorderde leeftijd sterk houd. Dat het ook helpt om mijn wedstrijden te winnen is mooi meegenomen.

 

Het mentale gevecht met jezelf en je tegenstander is een ander aspect dat steeds belangrijker is geworden in de voorbereiding op wedstrijden. Daar hebben topsporters inmiddels allemaal specialisten voor in hun team. Waarom eigenlijk? Waarom ben je niet in staat om de innerlijke kracht zelf te ontwikkelen? Maken wij dit aspect niet te veel te belangrijk? Allemaal vragen die ik me stel als ik zie hoe dat tegenwoordig gaat en hoe sporters daarover praten. Het leren van de technieken (die bij jouw passen uiteraard, zie mijn vorige blog), zou zwaarder moeten wegen. Als je deze immers goed weet te beheersen in de technische training en de randori, waarom lukt dan niet in een toernooi tijdens de shiai?

Zelf heb ik nooit last van gehad van mentale onzekerheid. In mijn jeugd won ik niet vaak, dus had ik voor mijzelf een schild ontwikkeld tegen de teleurstelling. Als ik verloor, was de ander gewoon beter of sterker, als ik won, had ik onbewust weer een stap gezet in mijn mentale ontwikkeling. Zo werd er ook altijd naar mij gekeken, die sukkel die altijd verloor.

 

Mijn oude trainer Gerard Rutte zei altijd: Niet denken, maar doen! Daar gaat het veel mis bij sporters. Als je te veel nadenkt over een mogelijke kans, ben je altijd te laat, de kans is dan inmiddels weer voorbij. De durf om je techniek direct in te zetten als de kans zich voordoet, is te trainen. Tijdens de randori’s jezelf dwingen om kansen te creëren en dan gelijk toe te slaan. Ik was een paar jaar terug een keer aan het trainen bij de wedstrijdgroep van Kenamju. Tijdens de randori zei ik tegen mijn tegenstander: “Hoe goed wil jij mij vasthebben voordat je gaat inzetten?”. Hij keek mij verbaasd aan. Ik vroeg hem: “Is dit de pakking waar je naartoe werkt?”. Hij zei: “Ja”. Ik vroeg hem: “Waarom zet je dan niet in?” Daar keek hij wel vreemd van op.

 

Al werp je een partner tijdens de training 4 of 5 keer, dan blijf je het toch ook nog een zesde keer proberen, gewoon omdat je er mentaal sterker van wordt in het benutten van kansen. Je partner moet zich er dan ook maar tegen leren te wapenen, hij dient zichzelf namelijk ook te ontwikkelen in het verdedigen. Je laat je toch zeker niet steeds op je rug werpen! Zelfvertrouwen moet je dus ontwikkelen als je opgroeit. Dat is niet altijd eenvoudig en gaat met veel ups en downs, dat heb ik wel geleerd.

 

Ook in mijn werk bij de optie- en effectenbeurs was de druk en spanning soms erg groot. Als de handel wel eens stillag door een technische storing, was het belangrijk om rationeel te blijven denken en zaken goed te analyseren en vervolgens binnen het team de juiste stappen te zetten. De (financiële) druk en de stress die dat met zich meebracht was altijd groot. Maar mijn judoachtergrond heeft mij altijd geholpen om de juiste beslissingen te nemen op de juiste momenten. Vooral rustig blijven is altijd het devies.

 

In het judo is het belangrijk om elkaar te helpen om beter te worden. Volgens Kano had je niets aan judoka’s die alleen maar willen winnen en voor wie de eigen glorie altijd voorop staat. Winnen is één ding, maar nog belangrijker en uiteindelijk het mooiste is de wil om deze prachtsport te verbreden en daarmee het menselijk egoïsme even te vergeten. Wat mij opvalt is dat veel judoka’s bewijsdrang hebben. Je kunt jezelf ook afvragen wat je nog dient te bewijzen en aan wie? Aan wie ben jij over jouw prestaties nu echt verantwoording verschuldigd? Als je een bepaalde leeftijd hebt bereikt, moet je toch een evenwichtig gevoel hebben ontwikkeld over je bestaan. Belangrijker is om trots op jezelf te zijn en hoe je jezelf aan het ontwikkelen bent of ontwikkeld hebt. Ik heb mezelf nooit willen bewijzen aan anderen. Wel wilde ik voor mezelf resultaten behalen en daar trots op zijn. De waardering daarover kreeg ik dan vanzelf van anderen, maar ook als die uitbleef, kan mijn dat niet echt interesseren. Sommige complimenten kan ik wel waarderen van vooraanstaande judoka’s en trainers die mijn prestaties stoer en heel knap vinden, vooral omdat ze niet eenmalig zijn. Alle negatieve reacties heb ik naast mij neergelegd en schaar ik in de categorie dom en jaloers dat ik nog zo fit ben en dit kan presteren.

 

Ik ben nu 63 en ben inmiddels aan niemand anders dan mijzelf verantwoording verschuldigd en ben zeer tevreden over mijn geleverde prestaties bij mijn diverse werkgevers, als judoleraar en over mijn behaalde judo resultaten tijdens mijn seniorentijd en nu bij de veteranen. Ik neem mensen graag mee in hun ontwikkeling als judoka. Het gaat immers om de details in het judo. Als ik die bij een andere judoka kan bijbrengen en ik krijg daar positieve reacties op, dan is mijn missie om anderen beter te maken weer geslaagd.

 

Recent kon ik op een veiling een set gouden medailles van de olympisch spelen van 1964 op de kop tikken. Hij werd mij hoe toepasselijk toegezonden uit Japan. 1964 is voor ons Nederlandse judoka’s een bijzonder jaar met de winst van Anton Geesink in de finale van de open klasse. Er zijn judoka’s die een soort Anton Geesink in mij zien. Door de omvang (lengte/gewicht), maar vooral de manier waarop ik mijn uchi mata uitvoer, geeft blijkbaar gelijkenis. Ook Geesink had moeite om bij zijn groei in de lengte zijn kracht gelijktijdig te ontwikkelen. Ik wil mijn judo prestaties overigens op geen enkele wijze vergelijken met die van Geesink, want die zijn van een andere orde. Toch vind het ik nog altijd een eer om mijn eerste medaille op het NK-senioren in 1991 in de klasse +95 kilo uit zijn handen omgehangen te hebben gekregen.

Goudenmedaille OS 1964 Tokio

Podium NK-senioren 1991 – klasse +95kg (1e Dennis van der Geest / 2e Danny Ebbers / 3e Maarten Bijl – Hendrik Koppe)

Vorige week overleed mijn eerste tegenstander die ik bij deelname aan de veteranen wedstrijden tegenkwam in 2008 en van won. Wij kwamen elkaar elk toernooi tegen en spraken dan weer met elkaar. Enkele jaren geleden werd hij ziek en ging elk toernooi dat ik hem zag achteruit. In mei sprak ik hem nog in Riga tijdens het EK masters. Hij zei mij: “ik ben er nog” en ik zei hem “goed zo dan zien wij elkaar weer in Parijs” waar begin november het WK veteranen wordt gehouden. Helaas Guiseppe Marci, 8e dan judo, is niet meer. Het laat je weer beseffen dat het leven broos is en je elke dag moet genieten, vooral veel lachen en je alleen druk te maken over zaken waar je invloed over hebt, zoals je eigen prestaties. R.I.P mijn (judo)vriend.

Lees ook mijn eerdere blogs op www.hjkoppe.nl

  • Werk vanuit jouw mogelijkheden (juli 2025)
  • Trainen moet je leren (april 2025)
  • Regelmaat brengt je ver (maart 2025)
  • Vind je balans in het leven (januari 2025)
  • Kansen zien, kansen benutten (november 2024)
  • Leven als een topsporter op je oude dag (augustus 2024)
  • Shiai is belangrijker dan kata (juli 2024)
  • Samenwerken in de sport (mei 2021)

 

Mijn levensmotto’s zijn:

  • “Het is niet belangrijk om beter te zijn dan een ander, maar beter dan gisteren”
  • “Als winnen zo gemakkelijk was, zou iedereen het doen!”
  • “Het draait allemaal om voorbereiding!”

Wil jij ook succesvol zijn in het leven? Ik weet zeker van wel, want “Winnen kun je leren”. Ik neem je dan ook graag mee in mijn leven en de door mij behaalde successen in mijn werk bij de beurs in Amsterdam, maar ook als wedstrijdjudoka met inmiddels 13 wereldtitels. Tijdens mijn lezing geef ik je 5 handvatten die jou helpen om succesvol te zijn in wat je ook doet of wilt bereiken. Breng structuur in je weg naar succes. Laat mij je inspireren met mijn inzichten! Je kunt mij bereiken via Facebook of LinkedIn.

 

Biografie: Hendrik Koppe begon op zijn 5e met judo en bereikte na een lange weg in de jaren ‘90 uiteindelijk de top van Nederland in het zwaargewicht. In 1999 werd hij op zijn 37, met een keer in de week trainen nog 3e van Nederland. Vanaf 2015 ben ik, houder van de 5e dan en ook judoleraar A bij sv Kodokan in Purmerend, actief in het veteranen circuit en ben ik inmiddels 12 keer Europees kampioen en 13 keer Wereldkampioen. In 2016/2017 en van 2020/2024 was ik bestuurslid van de JBN en hield me daar bezig met Topsport. Na een lange carrière bij de Optie- en Effectenbeurs, ruim 32 jaar, waar ik verantwoordelijk ben geweest voor het toezicht op de handel, alsmede ook op de afwikkeling van de handel, was ik na een uitstapje van bijna 4 jaar bij serviceorganisatie NederlandSport (thans onderdeel van NOC&NSF), weer werkzaam in de financiële wereld bij een vermogensbeheerder. Ik richt me altijd op het ontdekken van (zakelijke) kansen en op efficiencyverbeteringen. Ik ben dus de persoon die een klus klaart en gewend is om teams en bruggen te bouwen, waarbij grenzen tussen verschillende belanghebbenden worden verlegd. Zeer klantgericht, een teamspeler met oog voor detail, kwaliteit, het delen van informatie en kennis. Flexibel, wendbaar en stressbestendig. Open, eerlijk, met veel Amsterdamse humor, gevoel voor de culturele situatie. Een echte (top)sporter met toewijding, focus, winnaarsmentaliteit, met behoud van een sterk lichaam en geest.

 

KRIJG 10% KORTING OP WWW.NIHONSPORT.NL MET DE CODE NIHONSPORTBLOG10